Κανείς δεν καταλαβαίνει καλύτερα τον πόνο μίας μάνας που χάνει το παιδί της, εκτός από μία άλλη μάνα που μπορεί να βάλει τον εαυτό της ...
Κανείς δεν καταλαβαίνει καλύτερα τον πόνο μίας μάνας που χάνει το παιδί της, εκτός από μία άλλη μάνα που μπορεί να βάλει τον εαυτό της στη θέση της.
Η μάνα (και σύζυγος) Εύζωνα που βίωσε χθες τον πόνο της μάνας που έχασε το παιδί της γράφει στο Armyvoice.gr επιστολή στην μάνα του αδικοχαμένου Σπύρου Θωμά που κηδεύεται σήμερα.
Ο πόνος της είναι αβάσταχτος για ένα παιδί που δεν γνώρισε ποτέ για τη φιγούρα της μητέρας του Εύζωνα που καταλαβαίνει. Μας έγραψε την επιστολή θέλοντας να διατηρήσει την ανωνυμία της και το σεβόμαστε.
Αν καταφέρετε να την διαβάσετε, μην συγκρατήσετε τα δάκρυά σας
Η επιστολή από τη μάνα ενός Εύζωνα στην μάνα που έχασε τον δικό της Εύζωνα
Θα θελα να βρω λόγια να σου πώ, για να απαλύνω έστω και λίγο τον πόνο. Αλλά το ξέρω πρόκειται για οδύνη…
Θα θελα να σου κρατήσω το χέρι, να πάρω λίγο από το βάρος της καρδιάς. Να το σηκώσω. Να το μοιραστώ. Αλλά γνωρίζω, είναι αβάσταχτο…
Θα θελα να γυρίσω πίσω το χρόνο, τότε που αγωνιούσαμε στην εκπαίδευση. Τότε που νοιώθαμε απίστευτη χαρά, στη δικαίωση ! Αλλά είμαι θνητή, αδυνατώ…
Το ξέρω, είμαι κι εγώ μάνα. Είσαι απαρηγόρητη…
Επέτρεψε μου, μόνο, να σου πω ότι όλες οι μάνες των Ευζώνων, θρηνούμε από σήμερα… Το παιδί σου. Το παιδί μας.
Φορέσαμε τα μαύρα. Στην ψυχή, στην καρδιά…. Κι απλώνουμε, η καθεμιά, τα χέρια, να πάρουμε, έστω κι από ένα μικρό κομμάτι οδύνης…
Είμαστε πολλές ! Κάπως θα σε αλαφρώσουμε «άγνωστη» φίλη.
Κι όταν κάποτε διαβάσεις αυτό το γράμμα, σε ικετεύω να ΄χεις στο μυαλό ότι το παιδί, ο Εύζων, ως υπόσταση, είναι στους ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ !
