Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης liberal Η ελληνική κυβέρνηση πανηγυρίζει που οι μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί οίκοι την έσπρωξαν να εκδώσει 10ετές ομ...
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης liberal Η ελληνική κυβέρνηση πανηγυρίζει που οι μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί οίκοι την έσπρωξαν να εκδώσει 10ετές ομόλογο με επιτόκιο μεταξύ 3,6% και 4% για να πάρει 2-3 δις ευρώ. Αλλά, κανείς δεν αναρωτιέται πώς μια χώρα απολαμβάνει της εμπιστοσύνης των «αγορών», με capital controls, με τράπεζες τιναγμένες στον αέρα, και με καταναλωτές- δηλαδή αγοραστές- απενεργοποιημένους από τους φόρους. Η απάντηση είναι απλή. Πουσάρουν Τσίπρα.
Η ΝΔ πανηγυρίζει, ερμηνεύοντας την έξοδο με υποστήριξη των χρηματοπιστωτικών οίκων ως προεξόφληση του ερχομού μιας κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η ΝΔ κάνει τεράστιο λάθος στην ανάλυσή της. Και κάνει λάθος γιατί δεν βλέπει το προφανές:
1. Η διατήρηση των capital controls αποδεικνύει ότι η χώρα, αλλά και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με τις άλλες ευρωπαϊκές Αρχές, δεν έχουν καμιά εμπιστοσύνη πως μεγάλα κεφάλαια καταθέσεων δεν θα φύγουν στο εξωτερικό σε περίπτωση άρσης των περιορισμών. Δεν έχουν εμπιστοσύνη δηλαδή, ότι οι Έλληνες καταθέτες έχουν εμπιστοσύνη στην οικονομία της χώρας!
2. Τα ίδια τα capital controls είναι τροχοπέδη για την ανάπτυξη της ελληνικής βιοτεχνίας και βιομηχανίας. Που δεν έχει πρόσβαση σε φτηνό χρήμα.
3. Στο πιο πάνω γεγονός προστίθεται η αδυναμία των ελληνικών τραπεζών να δανείσουν αφειδώς και με φτηνό χρήμα την ελληνική επιχειρηματικότητα για να γίνει ανταγωνιστική και να αναπτυχθεί.
4. Η άσχημη κατάσταση των τραπεζών δεν αναμένεται να αλλάξει σύντομα, όσο οι τράπεζες και η κυβέρνηση προστατεύουν στρατηγικούς κακοπληρωτές και δεν ξεφορτώνονται κόκκινα δάνεια. Ακόμα και μια συμφωνία, θα προκαλέσει είτε καθυστέρηση και διαιώνιση της δυσκολίας των τραπεζών είτε προβλήματα στην αγοραστική δύναμη χιλιάδων πολιτών. Ανάλογα με τον προσανατολισμό της.
5. Σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του ΙΟΒΕ, η καταναλωτική εμπιστοσύνη των νοικοκυριών υποχώρησε τον Φεβρουάριο έπειτα από 7 μήνες συνεχούς ανόδου. Παρ όλο που σε προεκλογικές περιόδους ο δείκτης είναι ανοδικός εξ αιτίας των προσδοκιών των πολιτών. Χωρίς ισχυρούς καταναλωτές η οικονομία είναι καταδικασμένη να χωλαίνει.
6. Το χρέος της χώρας έχει αυξηθεί κατά 21,5 δις ευρώ το 2018 και καλπάζει στα 334,998 δις ευρώ, στο 182,2% του ΑΕΠ, μακράν το υψηλότερο στην ΕΕ. Με τα πλεονάσματα που προβλέπει το μνημόνιο Τσίπρα για την επόμενη 40ετία ούτε πετρελαιοπαραγωγός χώρα δεν μπορεί να αναπτυχθεί, όπως προανήγγειλε το ΔΝΤ.
7. Το άθροισμα ιδιωτικού και δημόσιου χρέους είναι περίπου τριπλάσιο από την οικονομική δραστηριότητα της χώρας (300% του ΑΕΠ). Με το δημόσιο να είναι το βαρίδι της οικονομίας (60%), βεβαρυμένο με δυσβάσταχτες υποχρεώσεις και με βαθειά περιστολή του τραπεζικού δανεισμού στην πραγματική οικονομία.
8. Καμιά μεγάλη επένδυση δεν έχει γίνει στη χώρα και καμιά δεν είναι ορατή. Το νομικό σύστημα και το φορολογικό σε συνδυασμό με την ασταθή πολιτική από αλλοπρόσαλλες κυβερνήσεις αποτελούν αντικίνητρο για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Ακόμα και η κρατική κινέζικη παρουσία κλονίζεται από τις παλινωδίες της κυβέρνησης.
Τα παραπάνω είναι λίγα από τα προφανή, που κάνουν την ελληνική οικονομία να είναι στο χείλος του γκρεμού, χωρίς ορατή λύση αν δεν αλλάξει ΡΙΖΙΚΑ το οικονομικό μοντέλο που ακολουθεί. Χωρίς καμιά από τις δυνάμεις της οικονομικής κατοχής της χώρας να ευνοεί ένα τέτοιο μοντέλο! Οι δανειστές επαφίενται στα υπερπλεονάσματα του κ Τσακαλώτου και του πολυετούς μνημονίου, καθώς και στις εγγυήσεις ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας, που τους έχει παραχωρήσει η κυβέρνηση Τσίπρα- Καμμένου.
Οι δανειστές ενδιαφέρονται ανενδοίαστα να πάρουν πίσω τα δανεικά και γαία πυρί μιχθήτω. Είναι τόσο κοντόφθαλμοι; Τα γεγονότα το επιβεβαιώνουν απερίφραστα. Αλλά, και η «σοβαρότητα» των προσώπων που αποτελούν τις αποφασίζουσες πολιτικές δυνάμεις, επίσης. Στο οικονομικό επίπεδο που αφορά στην Ελλάδα.
Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος, που με μια ολοφάνερα στημένη αξιολόγηση της Moodys και με την ταυτόχρονη σύμπραξη 6 τραπεζικών κολοσσών ως εγγυήτριες συμφώνησαν και καθοδήγησαν την ελληνική κυβέρνηση να βγει για 10ετές ομόλογο (επειδή η έξοδος είναι προσυμφωνημένη, όπως και η άντληση των τουλάχιστον 3 δις), ένδειξη εμπιστοσύνης στην οικονομία που περιγράψαμε πιο πάνω;
Το ομόλογο είναι μια ξεκάθαρη στήριξη του κ Τσίπρα και της πολιτικής Φινλανδοποίησης που ακολουθεί για τη χώρα. Και όχι μόνο για τη χώρα, αλλά και για την Κύπρο. Τεράστια οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα περνάνε από το κατώφλι της Ελλάδας, όπως τα δυτικά Βαλκάνια.
Η μοιρασιά σε Αιγαίο- Κύπρο- Ιόνιο
Και καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν διανοήθηκε να ξεπουλήσει το μακεδονικό, να ξεπουλήσει τη βορειοηπειρωτική κοινότητα, να ανοίξει διάλογο με την Τουρκία για άλλο θέμα εκτός από την υφαλοκρηπίδα, να συζητάει για τουρκική δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, να υπερασπίζεται το μοντέλο της συνθήκης των Πρεσπών, που έδωσε τα πάντα στους Σκοπιανούς για να πάρει ένα «Βόρεια», ως μοντέλο επίλυσης ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗ! Δηλαδή, το μοντέλο της Φινλανδίας απέναντι στη Ρωσία. Στήν οποία παραχώρησε εδάφη της και λαό, προκειμένου να μην συγκρουστεί! Η προδοσία ως εθνική πολιτική.
Δεν είναι τυχαίο, που όλοι οι ηγέτες των μεγάλων δυτικών δυνάμεων χειροκροτούν τον Τσίπρα και υπερθεματίζουν ανοιχτά ότι η συμφωνία των Πρεσπών πρέπει να γίνει μοντέλο και για τις άλλες χώρες που έχουν διαφορές! Δηλαδή, να γίνει μοντέλο Η ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ επί των μικρότερων, για τα δικά τους συμφέροντα, όπως έγινε με τις Πρέσπες. Όπου οι ΗΠΑ, η Γερμανία και η ΕΕ βρήκαν έναν ασπόνδυλο, φιλόδοξο χωρίς καμιά ιδεολογία και πατρίδα για να τους κάνει τη δουλειά, αναντίρρητα.
Και τον πουσάρουν για να διατηρήσει την εξουσία στην Ελλάδα, γιατί υπάρχουν μεγάλα ζητήματα που χρονίζουν στην περιοχή εξ αιτίας της άρνησης όλων των άλλων ελληνικών κυβερνήσεων να ξεφτιλιστούν εντελώς, ξεπουλώντας έδαφος, αέρα, θάλασσα. Κάποιοι το έφτασαν μέχρι ένα σημείο να γκριζάρουν περιοχές στο Αιγαίο. Αλλά, μέχρι εκεί.
Ο Τσίπρας, που δεν έχει ούτε ιδεολογία ούτε πατρίδα είναι το μεγαλύτερο δώρο που περίμεναν επί δεκαετίες όσοι θέλουν μοιρασιά του Αιγαίου με τους Τούρκους, διχοτόμηση της Κύπρου με το μισό νησί υπό την ημισέληνο, ηρεμία τάφου στα Βαλκάνια για να περνάνε οι αγωγοί τους, οι στρατοί τους και τα αγαθά τους ανεμπόδιστα. Με τους ιθαγενείς να γεύονται τα ξεροκόκαλα μιας δήθεν ανεξαρτησίας, δήθεν ελευθερίας, δήθεν ειρήνης. Δουλάκια υποταγμένα «τι να κάνουμε. Μας πίεζαν πολύ».
Όποιος πιστεύει ότι οι «αγορές» προεξοφλούν νίκη Μητσοτάκη γι αυτό και σέρνουν το σαπιοκάραβο Ελλάς, δεν έχει παρά να περιμένει την πρώτη κίνηση που θα κάνει ο κ Μητσοτάκης, αν κερδίσει τις εκλογές, που δεν θα αρέσει στους δανειστές.
Γιατί οι «αγορές» και οι «μεγάλοι» έχουν καλομάθει με Τσίπρα. Που, όχι μόνο δεν λέει όχι σε τίποτε, αλλά τους παραχωρεί ό,τι ζητήσουν προκειμένου να τον κρατάνε στην εξουσία, χειροκροτώντας τον. Ενώ αλλάζει ρούχα μέχρι να πεις κύμινο. Και από Τουπαμάρος γίνεται θαυμαστής του Τράμπ, με την ίδια ευκολία που από ακροαριστερός επαναστάτης γίνεται νομοταγής σοσιαλδημοκράτης.
Η απάτη δεν είναι μονόπλευρη. Γιατί οι μεταμορφώσεις του ανδρός ούτε που απασχολούν την αμερικάνικη πρεσβεία, το Φόρεϊν Όφις, το Βερολίνο, τους σοσιαλιστές της Ευρώπης και τους κάθε είδους χρυσοκάνθαρους της παγκόσμιας διεφθαρμένης ανιδεολογικής σκηνής. Τον καταλαβαίνουν, γιατί του μοιάζουν. Μόνο που αυτοί δεν ξεπουλάνε την πατρίδα τους για μια καρέκλα.
Το 10ετές ομόλογο και η στημένη αξιολόγηση της Moodys, χωρίς την οποία δεν θα μπορούσε να εκδοθεί το ομόλογο, είναι η πρόωρη ψήφος των αφεντικών του Τσίπρα υπέρ του δούλου τους. Η Ελλάδα δεν τους αφορά σαν χώρα. Μόνο σαν χώρος. Όπως και τον Τσίπρα. Και δεν τους αφορά και πώς θα ζήσουν οι Έλληνες χωρίς χρήματα. Ένα ξεροκόμματο θα βρεθεί, έναντι των Διαπόντιων νήσων στο Ιόνιο.
Μέχρι τότε, όσοι μιλάνε ή σκέφτονται για Πατρίδα θα ξυλοφορτώνονται και θα κλείνονται στα τμήματα και στις φυλακές. Γιατί η πατρίδα είναι ο μεγαλύτερος εχθρός και στα σχέδια του άπατρι Τσίπρα και στα σχέδια όλων γύρω από την Ελλάδα. Η πατρίδα είναι το τελευταίο ανάχωμα αντίστασης του λαού στη λαίλαπα του λαϊκισμού, του κρατικού φασισμού, του ανιστορικού ισοπεδωτισμού, του ιμπεριαλισμού, του εθνικισμού των γειτόνων και του εθνικισμού των επικυρίαρχων. Που ακονίζουν τα πορτοφόλια και τα όπλα τους πάνω σε ξένες πατρίδες.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
