Γράφει η Ελένη Κριτσιδήμα - Αποσύρουν το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας, από τις βιβλιοθήκες της Βαρκελώνης, λόγω σεξιστικού περιεχομένο...
Γράφει η Ελένη Κριτσιδήμα - Αποσύρουν το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας, από τις βιβλιοθήκες της Βαρκελώνης, λόγω σεξιστικού περιεχομένου. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, όλα ξεκίνησαν από το σχολείο Taber, το οποίο αφαίρεσε 200 βιβλία από την βιβλιοθήκη του, ανάμεσα τους και «η Κοκκινοσκουφίτσα».
Η βιβλιοθήκη του συγκεκριμένου σχολείου εξετάστηκε από το Associació Espai i Lleure ως μέρος ενός έργου που στοχεύει να αναδείξει το κρυμμένο σεξιστικό περιεχόμενο των βιβλίων. Οι ειδικοί συμπέραναν ότι το 30% των ιστοριών έχουν σεξιστικό περιεχόμενο και στερεότυπα χωρίς καμία παιδαγωγική αξία.
τρόπος με τον οποίο πολλά παιδιά βιβλία διαχειρίζονται το ζήτημα του φύλου, του «δυνατού» αγοριού και του λιγότερο δυνατού κοριτσιού, όπως και το θέμα της αρρενωπότητας στέλνει ένα μήνυμα για τη βία του δυνατού απέναντι στον αδύναμο. Ειλικρινά, δε μπορώ ούτε να το διαχειριστώ, ούτε να βρω αιτία. Τόσοι αγώνες για τη χειραφέτηση και τα δικαιώματα μας... πήγαν στράφι. Ντρέπομαι για το φύλο μου, αυτό που κάποτε προσδιοριζόταν ως δεύτερο.
Αποκτήσαμε τα δικαιώματα εκλέγειν και εκλέγεσθαι, δυνατότητα μόρφωσης, ανεξαρτησία.
Στο πέρασμα των χρόνων, βρήκαμε θέση στην κοινωνία. Πάψαμε να αντιμετωπιζόμαστε ως υποδεέστερες. Γυναίκες καταλαμβάνουν – κερδίζουν ενεργό ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις. Διαπρέπουμε ως επιστήμονες, κάνουμε καριέρα.
Η «φωνή» και η άποψή μας ακούγονται. Θαυμαζόμαστε από ένα άξιο ποσοστό ανδρών για την ικανότητά μας να συνδυάζουμε την εργασία με τη φροντίδα της οικογένειας. Κι όμως επιδιώκουμε να γίνουμε ένα μάτσο κομπλεξικες που βλέπουμε παντού σεξιστικές αναφορές. Δεν μας υποτιμούν οι άντρες.
Μόνες μας υποτιμούμε τη φύση και την υπόσταση μας. Διαγράφουμε όσα κατακτήθηκαν, όσα αποτελούν –σήμερα- την καθημερινότητά μας. Και αηδιάζω! Αισθάνομαι πως καλούμαι να αποδείξω το αυτονόητο, πως είμαι ισότιμη με οποιονδήποτε άντρα. Όχι σε κάποια τριτοκοσμική χώρα. Εδώ, στην Ευρώπη. Τι να αποδείξω, ότι υπάρχω μέσα σε μια κοινωνία και έχω τις ίδιες ευκαιρίες με έναν άντρα; Σε ποιον; Σε αυτόν που με αντιμετωπίζει ως ίση προς ίσο; Τι ακριβώς καλούμαι να διεκδικήσω; Αυτά που ήδη έχω; Για τι να διαμαρτυρηθώ; Για κάτι που δεν υφίσταται;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
meaculpa.gr
