O μέγας ποιητής-στιχουργός μιλά χωρίς περιστροφές στον Δημήτρη Δανίκα για την «ξεφτίλα της Λοΐζου», τον Τσίπρα που δεν έχει καμία σχέση...
O μέγας ποιητής-στιχουργός μιλά χωρίς περιστροφές στον Δημήτρη Δανίκα για την «ξεφτίλα της Λοΐζου», τον Τσίπρα που δεν έχει καμία σχέση με τον Ανδρέα, αλλα και για παλιούς και νέους τραγουδιστές - Μια συνέντευξη «αυστηρώς ακατάλληλη»
Το εξωφρενικό και το εντελώς προσωπικό είναι το ύφος. Ο τρόπος. Εκείνος ο γνώριμος ήχος που εξέρχεται από τα χείλη του. Οταν προφέρει αυτό το τόσο πολύτιμο, τόσο μονάκριβο, τόσο ζωογόνο, τόσο ακόρεστο ουσιαστικό. Ενα εξαιρετικό μείγμα θαυμασμού, θρησκευτικής πίστεως και ακατανίκητης δίψας.
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος είναι ο μοναδικός αρσενικός που έχω συναντήσει στη δημοσιογραφική μου πορεία. Και εδώ και εις την αλλοδαπήν. Ο μοναδικός που χωρίς περιστροφές. Χωρίς προσχήματα. Χωρίς ενδοιασμούς. Μιλάει και ανοίγεται με τόση ειλικρινή ευθύτητα. Το «αιδοίο» γι’ αυτόν είναι ό,τι τα εικονίσματα για κάθε αληθινά αφοσιωμένο χριστιανό. Και η γυναίκα γι’ αυτόν είναι η υψηλότερη κορυφή στην πυραμίδα των δικών του αξιών και αναγκών. Χωρίς οξυγόνο θα αντέξει. Χωρίς νερό θα προσπαθήσει. Χωρίς πρωτεΐνες θα επιβιώσει. Χωρίς γυναίκα και χωρίς αιδοίο είναι νεκρός!
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος λοιπόν. Αυτός ο μέγας στιχουργός. «Οχι», σε διορθώνει. «Ποιητής». Κι έχει δίκιο. Οι στίχοι του ισοδύναμοι με ποίηση πολλών καρατίων. Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος ο μέγας δημοσιογράφος, ο μέγας ποιητής, ο μέγας στιχουργός και ο μέγας μ@@@@λάτρης.
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος σήμερα με πατημένα τα ογδόντα και τέσσερα χρονάκια «Ρε τον μπαγάσα, δεν του φαίνονται», είπα από μέσα μου. Ασε που όταν τον συνάντησα, στη μονοκατοικία που στεγάζει τον ίδιο, τη μεγάλη αγάπη του τη Ράια Μουζενίδου, υπό τη σκιά της Ακροπόλεως, μου είπε πως έχουν περάσει μόλις 15 ημέρες από το πρόσφατο και δυνατό έμφραγμά του. «Πλάκα μου κάνεις», είπα εντελώς αυθόρμητα. Και το είπα βλέποντας τα πόδια του να ξεκουράζονται στο μπράτσο μιας ευτραφούς πολυθρόνας. Και το είπα βλέποντάς τον με στενή φόρμα και ανοιχτόχρωμο πουλόβερ.
Το έμφραγμα δυνατό. Ομως το μυαλό του τόσο κοφτερό όσο και ακόμα πιο δυνατό. Ειλικρινά σας το λέω. Ελάχιστη η διαφορά ανάμεσα στον Λευτέρη που γνώρισα πριν από 20 χρόνια στα «Νέα» με τον Λευτέρη που συνάντησα πριν από λίγες ημέρες. Ορκίζομαι.
Ενα από τα θρυλικά περιστατικά συνέβη στο διαμέρισμα του Λέοντα Καραπαναγιώτη. Εκείνης της μοναδικής δημοσιογραφάρας, του διεθυντή των «Νέων». Και συνέβη Κυριακή μεσημέρι της 10ης Οκτωβρίου του 1993. Την ημέρα που ο Ανδρέας Παπανδρέου, με το ένα πόδι στον τάφο αποκαθήλωσε με συντριπτική πλειοψηφία τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Ανάμεσα στους καλεσμένους του Λέοντα, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Λευτέρης. Με το που μπήκε ο Παπανδρέου (χωρίς τη Δήμητρα γιατί η σύζυγος του Λέοντα, η Ελένη Καραπαναγιώτη, το γένος Βαλαωρίτου, ούτε ήθελε να τη βλέπει στα μάτια της). Με το που μπήκε λοιπόν και κάθισαν απέναντι, ο Λευτέρης λέει στο ίνδαλμά του: «Κύριε Πρόεδρε, γ@@εiς;». «Οχι, δεν είπα “κύριε Πρόεδρε”, είπα: “πρόεδρε γ@@εiς;”».
-Κι αυτός λάτρης του ιδίου σπορ. Μωρέ, γ@@@@σε ασυστόλως και διαρκώς, Μέγας μ@@@@κιας!
Κοκκινίσατε; Τι μας λέτε καλέ. Σας αρέσει να τα ακούτε και να τα λέτε στις συντροφιές, αλλά δεν γουστάρετε να τα διαβάζετε στην εφημερίδα; Υποκρισία. Ε, λοιπόν, ο Λευτέρης όπως τα λέει με τους φίλους του, έτσι και στις συνεντεύξεις του. Αμάν πια!
ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ
