Ήδη από τα μέσα του 15ου αιώνα, οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ελλήνων είχαν αρχίσει συσφίγγονται. Έως την ανάρρηση όμως του Μεγάλου Πέτρου σ...
Ήδη από τα μέσα του 15ου αιώνα, οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ελλήνων είχαν αρχίσει συσφίγγονται. Έως την ανάρρηση όμως του Μεγάλου Πέτρου στον θρόνο της Αγίας Ρωσίας, οι αγαθές σχέσεις μεταξύ Ελλήνων και Ρώσων ήταν περισσότερο «πλατωνικές». Ο Μέγας Πέτρος όμως, από τη στιγμή που αποφάσισε να αναβιβάσει τη Ρωσία σε μεγάλη δύναμη, είδε τη χρησιμότητα των Ελλήνων στα σχέδια του.
Παραδοσιακός εχθρός της Τουρκίας, για λόγους γεωπολιτικούς καθαρά, η Ρωσία δεν άργησε, όπως και οι άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις προηγουμένως, να εκμεταλλευτεί τον πόθο των Ελλήνων για ελευθερία. Σε προκήρυξη του ο Πέτρος υπέγραφε ως Πέτρος Α΄ Αυτοκράτωρ Ρώσων και Γραικών.
Παπαζώλης και Ορλόφ
Το ρωσικό ενδιαφέρον επί του ελληνικού ζητήματος αναζωπυρώθηκε όταν στον τσαρικό θρόνο ανέβηκε η Γερμανίδα Αικατερίνη Β’. Η Αικατερίνη, αφού με τη βοήθεια των εραστών της αδερφών Ορλόφ, «βοήθησε» τον τσάρο σύζυγο της Πέτρο να εγκαταλείψει τον μάταιο αυτό κόσμο, ανέλαβε τα ηνία του τεράστιου κράτους. Μέσω του Γρηγορίου Ορλόφ η Αικατερίνη ήρθε σε επαφή με τον Έλληνα λοχαγό του πυροβολικού Γεώργιο Παπαζώλη, από τη Σιάτιστα.
Ενόψει του επικειμένου ρωσοτουρκικού πολέμου, ο Ορλόφ, με τη συγκατάθεση της Αικατερίνης, αποφάσισε να στείλει τον Παπαζώλη στην Ελλάδα για να διερευνήσει την κατάσταση και να του αναφέρει σχετικά. Με βάση την Τεργέστη ο Παπαζώλης ήρθε σε επαφή, μέσω απεσταλμένων, με προκρίτους της Πελοποννήσου, οι οποίοι με ενθουσιασμό άκουσαν τις εξαγγελίες του περί της ενίσχυσης του κινήματος από τη Ρωσία.
Το 1765 ο Παπάζωλης μετέβη ο ίδιος στην Ελλάδα και ήρθε σε επαφή με γνωστούς αρματολούς και τον Μανιάτη Στέφανο Μαυρομιχάλη. Οι Μανιάτες έδωσαν την απάντηση ότι αν δεν εμφανίζονταν οι Ρώσοι δεν επρόκειτο να κινηθούν. Ο Παπαζώλης στράφηκε προς τον άρχοντα της Καλαμάτας Παναγιώτη Μπενάκη, ο οποίος αποφάσισε να βοηθήσει με όλες τους τις δυνάμεις.
Έρχονται οι Ρώσοι
Τέσσερα πλοία της γραμμής, τέσσερις φρεγάτες και λίγα μεταγωγικά, τραγικά εξοπλισμένα και στελεχωμένα, αποτελούσαν τον ρωσικό «στόλο». Την κατ’ όνομα διοίκηση είχε ο ναύαρχος Σπιριντόφ. Ουσιαστικός αρχηγός όμως ήταν ο Άγγλος πλοίαρχος Γκρεγκ. Επί των ρωσικών σκαφών επέβαιναν και αρκετοί Έλληνες, ανάμεσα στους οποίους ξεχώριζε ο Μυκονιάτης πλοίαρχος Αντώνιος Ψαρός.
Στο μεταξύ οι αδερφοί Ορλόφ δέχθηκαν την επίσκεψη Μανιατών απεσταλμένων οι οποίοι όμως τους τόνισαν ότι θα κινούντο μόνο αν εμφανίζονταν στην Πελοπόννησο τουλάχιστον 10.000 Ρώσοι στρατιώτες και μόνο αν η Αικατερίνη διέγραφε από την επιστολή που τους είχε αποστείλει την προσβλητική φράση «η αυτοκράτειρα ηυδόκησεν ίνα σας θεωρήσει (τους Μανιάτες) υπηκόους της». Οι Μανιάτες, εξήγησαν στους Ορλόφ ότι δεν έψαχναν για δυνάστη, αλλά για ελευθερία. Εξ’ αρχής λοιπόν οι σχέσεις μεταξύ Μανιατών και Ορλόφ δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές. Διαβάστε την συνέχεια στο history-point.gr
https://www.history-point.gr/oi-ellines-pionia-sti-rosiki-skakiera-to-megalo-quot-poylima-quot
