Μετά τις συνομιλίες του με το αμερικανικό Πεντάγωνο ο ΥΕΘΑ της Τουρκίας κ Ακάρ έγραψε στο Twitter του: «Αντιμετωπίζουμε μια σοβαρή αεροπορ...
Μετά τις συνομιλίες του με το αμερικανικό Πεντάγωνο ο ΥΕΘΑ της Τουρκίας κ Ακάρ έγραψε στο Twitter του:
«Αντιμετωπίζουμε μια σοβαρή αεροπορική απειλή. Δυστυχώς δεν έχουμε δεχθεί μια ικανοποιητική προσφορά από τους συμμάχους μας.
Το σύστημα S-400 ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες μας σε ότι αφορά στα επιχειρησιακά δεδομένα, στην συμπαραγωγή, στην προσφερόμενη τεχνολογία και στην τιμή».
Ο πονηρός και προσεκτικός κ. Ακάρ αναφέρθηκε δηλαδή μόνον στην Ελλάδα, χωρίς να την κατονομάζει.
Με άλλα λόγια, ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας, επί αμερικανικού εδάφους, στο Πεντάγωνο, αναφέρεται στην Ελλάδα ως εχθρική χώρα, από την οποία η Άγκυρα αντιμετωπίζει «σοβαρή αεροπορική απειλή», ωσάν οι δύο χώρες να βρίσκονται στα πρόθυρα πολέμου.
Λόγω αυτής της αεροπορικής απειλής, λέει ο κ Ακάρ, η Άγκυρα ζήτησε προσφορά από τους συμμάχους, (δηλαδή τα αναβαθμισμένα Patriot από τις ΗΠΑ με τις προϋποθέσεις της Τουρκίας) και επειδή η Ουάσιγκτον δεν τα δίνει, στράφηκε επιτυχώς προς τη Ρωσία και τους S-400.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Τούρκος ΥΕΘΑ αναφέρεται μόνον στην Ελλάδα ως εχθρική χώρα και την χρησιμοποιεί ως αιτιολογικό για να αγοράσει μη αμερικανικό οπλισμό.
Και τούτο διότι η Τουρκία δεν αντιμετωπίζει «σοβαρή αεροπορική απειλή» από καμιά γειτονική χώρα, που εμπίπτει στις επιχειρησιακές δυνατότητες των S-400:
το Ιράν είναι φίλη προς την Τουρκία χώρα, το Ιράκ είναι ισοπεδωμένο (πλην της περίκλειστης περιοχής των Κούρδων του Β Ιράκ, οι οποίοι δεν έχουν αεροπορία), η Συρία είναι ημι- κατεχόμενη χώρα από Τουρκία – Ρωσία και το Ισραήλ βρίσκεται εκτός βεληνεκούς των ρωσικών πυραύλων, με μόνο το ρωσικό ραντάρ να εντοπίζει την κατεύθυνση των ισραηλινών αεροσκαφών, αν αυτά προσεγγίζουν την Τουρκία.
Επομένως το άμεσο ενδιαφέρον στρέφεται προς την ελληνική κυβέρνηση, τις αντιδράσεις και τις κινήσεις της απέναντι στην Τουρκία, που επισήμως αποκαλύπτει τις πραγματικές εχθρικές διαθέσεις της για την Ελλάδα.
Η Άγκυρα χρησιμοποιεί τις αναχαιτίσεις της ελληνικής ΠΑ στο Αιγαίο εναντίον των τουρκικών παραβιάσεων του εθνικού εναερίου χώρου και τις ελληνικής κυριαρχίας νήσων του Α Αιγαίου, ως αιτιολογία για την αγορά των S- 400, αλλά θεωρητικώς και των αμερικανικών Patriot και και εν μέρη και των F-35. Δηλώνει ακόμα ως «απειλή» εναντίον της τις κινήσεις της ΠΑ που περιορίζονται αυστηρά εντός του FIR Αθηνών και υπερασπίζονται την ελληνική κυριαρχία ελληνικών νήσων, που για την Τουρκία αποτελούν «τουρκικό έδαφος» ή στην καλύτερη περίπτωση «ξένο κράτος».
Πέντε ημέρες μετά τις απαράδεκτες δηλώσεις Ακάρ, η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και σύσσωμη η αντιπολίτευση, συμπεριφέρονται ως μούμια μέσα σε σαρκοφάγο. Δηλαδή η Αθήνα δεν κάνει απολύτως τίποτε ενώ είναι υποχρεωμένη σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο να προχωρήσει σε καταγγελία:
- Στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αφού η Τουρκία δηλώνει επισήμως ότι εξοπλίζεται για να αντιμετωπίσει χώρα σύμμαχο όπως η Ελλάδα, κάτι που απαγορεύεται από το Καταστατικό του ΝΑΤΟ.
- Στην αμερικανική κυβέρνηση, διότι η Τουρκία ζητά τα F-35 και τους πυραύλους Patriot με εμφανή στόχο να χρησιμοποιηθούν εναντίον της Ελλάδας. (Υπενθυμίζεται ότι όταν η Κύπρος ως μη νατοϊκή χώρα αγόρασε τους S-300 για την προστασία της από τα τουρκικά αεροσκάφη, οι ΗΠΑ ανάγκασαν την ελληνική κυβέρνηση να τα φορτωθεί ως άχρηστο υλικό και σήμερα η κυβέρνηση δεν αντιδρά στα δυο μέτρα και δυο σταθμά που ακολουθούν οι Αμερικανοί.)
- Στον ΟΗΕ, διότι η Τουρκία εξοπλίζεται παραβιάζοντας την εθνική και πολιτική ανεξαρτησία άλλου κράτους (άρθρο 2)
- Στη Μόσχα , η οποία εξοπλίζει την Τουρκία με οπλικά συστήματα της με σκοπό να χρησιμοποιηθούν αυτά εναντίον φίλης κι με ειδικούς δεσμούς χώρα, όπως η Ελλάδα με τη Ρωσία,.
Και κυρίως,
- Στον ΟΑΣΕ (Οργανισμό για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη, OECD), ζητώντας την άμεση κατάργηση της ζώνης εξαίρεσης εφαρμογής της Συνθήκης CFE (Περιορισμός Συμβατικών Δυνάμεων στην Ευρώπη) που βρίσκεται στην Τουρκία, απέναντι από την Κύπρο.
Υπενθυμίζεται ότι κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων στο τέλος της δεκαετίας του 1980 στο πλαίσιο του ΟΑΣΕ για τη μείωση των συμβατικών δυνάμεων ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες και τις πρώην χώρες μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας μέχρι τα Ουράλια, η Τουρκία πέτυχε και με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας (νόμος 2053, 19/6/1992) να εξαιρεθεί από τις Συνθήκες Περιορισμού και Ελέγχου των Συμβατικών όπλων στην Ευρώπη, μια τουρκική περιοχή απέναντι από την Κύπρο, στα σύνορα Τουρκίας, Συρίας, Ιράν Ιράκ, με το αιτιολογικό ότι οι χώρες αυτές συνιστούν απειλή εναντίον Τουρκίας, ΝΑΤΟ και Ευρώπης (όπως φαίνεται στον χάρτη με πράσινο χρώμα, που αποκαλύπτει το Pronews και πιστοποιεί όλα τα ανωτέρω).
Σύμφωνα με τη Συνθήκη CFE η Τουρκία διατηρεί στρατό 530.000 ανδρών, έχοντας συγκεντρώσει από τον 30ο μεσημβρινό και δυτικά, (δηλαδή στα τουρκικά παράλια, στο Αιγαίο, πάνω από 200.000, ενώ ο Ελληνικός στρατός για όλη την επικράτεια δεν ξεπερνά τους 158.621.
Όμως στην τουρκική ζώνη εξαίρεσης από τη Συνθήκη CFE η Τουρκία έχει ακόμα και σήμερα το δικαίωμα να σωρεύει χωρίς κανέναν απολύτως διεθνή έλεγχο και εποπτεία, απεριόριστο στρατό και οπλικά συστήματα προκειμένου να αντιμετωπίσει τους εν δυνάμει εχθρούς της εκτός ευρωπαϊκού εδάφους.
Επειδή όμως το 2019 δεν είναι 1992, οι ισορροπίες στην περιοχή έχουν αντιστραφεί: Το 2010 στη Σύνοδο Κορυφής στο ΝΑΤΟ η Τουρκία δια του τότε προέδρου Γκιουλ εκβίασε με βέτο και πέτυχε να βγει το Ιράν από τον κατάλογο των εχθρικών προς τη Δύση χωρών, στο Νέο Αμυντικό Δόγμα του ΝΑΤΟ.
Σήμερα, Άγκυρα και Τεχεράνη αποτελούν συμμάχους πρώτης γραμμής κι επομένως δεν υπάρχει λόγος διατήρησης της τουρκικής ζώνης εξαίρεσης από τη Συνθήκη CFE του ΟΑΣΕ για να αντιμετωπίσει η Τουρκία «την απειλή» από το Ιράν.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει κι με το ισοπεδωμένο πλέον Ιράκ, αλλά και με την ημι-κατεχόμενη Συρία από Τουρκία και Ρωσία.
Επομένως έχει παύσει να υπάρχει το αιτιολογικό για τη διατήρηση της τουρκικής ζώνης εξαίρεσης από τα CFE. Πάρα ταύτα η Τουρκία εξακολουθεί ανενόχλητη να διατηρεί τη ζώνη αυτή και να σωρεύει στρατό και οπλισμό που εκ των πραγμάτων πλέον στρέφονται αποκλειστικώς σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας.
Σε αυτήν την ουδέτερη ζώνη η Τουρκία έχει το ελεύθερο, χωρίς να την εμποδίσει κανείς να « μπαινο-βγάζει» τους κινητούς S -400, και να τους χρησιμοποιήσει όταν θελήσει εναντίον των νήσων Αν Αιγαίου και της Κύπρου, ενώ όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις από το 2010 σφύριζαν αδιάφορα και ανέμελα.
«Αντιμετωπίζουμε μια σοβαρή αεροπορική απειλή. Δυστυχώς δεν έχουμε δεχθεί μια ικανοποιητική προσφορά από τους συμμάχους μας.
Το σύστημα S-400 ανταποκρίνεται πλήρως στις ανάγκες μας σε ότι αφορά στα επιχειρησιακά δεδομένα, στην συμπαραγωγή, στην προσφερόμενη τεχνολογία και στην τιμή».
Ο πονηρός και προσεκτικός κ. Ακάρ αναφέρθηκε δηλαδή μόνον στην Ελλάδα, χωρίς να την κατονομάζει.
Λόγω αυτής της αεροπορικής απειλής, λέει ο κ Ακάρ, η Άγκυρα ζήτησε προσφορά από τους συμμάχους, (δηλαδή τα αναβαθμισμένα Patriot από τις ΗΠΑ με τις προϋποθέσεις της Τουρκίας) και επειδή η Ουάσιγκτον δεν τα δίνει, στράφηκε επιτυχώς προς τη Ρωσία και τους S-400.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο Τούρκος ΥΕΘΑ αναφέρεται μόνον στην Ελλάδα ως εχθρική χώρα και την χρησιμοποιεί ως αιτιολογικό για να αγοράσει μη αμερικανικό οπλισμό.
Και τούτο διότι η Τουρκία δεν αντιμετωπίζει «σοβαρή αεροπορική απειλή» από καμιά γειτονική χώρα, που εμπίπτει στις επιχειρησιακές δυνατότητες των S-400:
το Ιράν είναι φίλη προς την Τουρκία χώρα, το Ιράκ είναι ισοπεδωμένο (πλην της περίκλειστης περιοχής των Κούρδων του Β Ιράκ, οι οποίοι δεν έχουν αεροπορία), η Συρία είναι ημι- κατεχόμενη χώρα από Τουρκία – Ρωσία και το Ισραήλ βρίσκεται εκτός βεληνεκούς των ρωσικών πυραύλων, με μόνο το ρωσικό ραντάρ να εντοπίζει την κατεύθυνση των ισραηλινών αεροσκαφών, αν αυτά προσεγγίζουν την Τουρκία.
Επομένως το άμεσο ενδιαφέρον στρέφεται προς την ελληνική κυβέρνηση, τις αντιδράσεις και τις κινήσεις της απέναντι στην Τουρκία, που επισήμως αποκαλύπτει τις πραγματικές εχθρικές διαθέσεις της για την Ελλάδα.
Η Άγκυρα χρησιμοποιεί τις αναχαιτίσεις της ελληνικής ΠΑ στο Αιγαίο εναντίον των τουρκικών παραβιάσεων του εθνικού εναερίου χώρου και τις ελληνικής κυριαρχίας νήσων του Α Αιγαίου, ως αιτιολογία για την αγορά των S- 400, αλλά θεωρητικώς και των αμερικανικών Patriot και και εν μέρη και των F-35. Δηλώνει ακόμα ως «απειλή» εναντίον της τις κινήσεις της ΠΑ που περιορίζονται αυστηρά εντός του FIR Αθηνών και υπερασπίζονται την ελληνική κυριαρχία ελληνικών νήσων, που για την Τουρκία αποτελούν «τουρκικό έδαφος» ή στην καλύτερη περίπτωση «ξένο κράτος».
Πέντε ημέρες μετά τις απαράδεκτες δηλώσεις Ακάρ, η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και σύσσωμη η αντιπολίτευση, συμπεριφέρονται ως μούμια μέσα σε σαρκοφάγο. Δηλαδή η Αθήνα δεν κάνει απολύτως τίποτε ενώ είναι υποχρεωμένη σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο να προχωρήσει σε καταγγελία:
- Στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αφού η Τουρκία δηλώνει επισήμως ότι εξοπλίζεται για να αντιμετωπίσει χώρα σύμμαχο όπως η Ελλάδα, κάτι που απαγορεύεται από το Καταστατικό του ΝΑΤΟ.
- Στην αμερικανική κυβέρνηση, διότι η Τουρκία ζητά τα F-35 και τους πυραύλους Patriot με εμφανή στόχο να χρησιμοποιηθούν εναντίον της Ελλάδας. (Υπενθυμίζεται ότι όταν η Κύπρος ως μη νατοϊκή χώρα αγόρασε τους S-300 για την προστασία της από τα τουρκικά αεροσκάφη, οι ΗΠΑ ανάγκασαν την ελληνική κυβέρνηση να τα φορτωθεί ως άχρηστο υλικό και σήμερα η κυβέρνηση δεν αντιδρά στα δυο μέτρα και δυο σταθμά που ακολουθούν οι Αμερικανοί.)
- Στη Μόσχα , η οποία εξοπλίζει την Τουρκία με οπλικά συστήματα της με σκοπό να χρησιμοποιηθούν αυτά εναντίον φίλης κι με ειδικούς δεσμούς χώρα, όπως η Ελλάδα με τη Ρωσία,.
Και κυρίως,
- Στον ΟΑΣΕ (Οργανισμό για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη, OECD), ζητώντας την άμεση κατάργηση της ζώνης εξαίρεσης εφαρμογής της Συνθήκης CFE (Περιορισμός Συμβατικών Δυνάμεων στην Ευρώπη) που βρίσκεται στην Τουρκία, απέναντι από την Κύπρο.
Υπενθυμίζεται ότι κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων στο τέλος της δεκαετίας του 1980 στο πλαίσιο του ΟΑΣΕ για τη μείωση των συμβατικών δυνάμεων ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες και τις πρώην χώρες μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας μέχρι τα Ουράλια, η Τουρκία πέτυχε και με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας (νόμος 2053, 19/6/1992) να εξαιρεθεί από τις Συνθήκες Περιορισμού και Ελέγχου των Συμβατικών όπλων στην Ευρώπη, μια τουρκική περιοχή απέναντι από την Κύπρο, στα σύνορα Τουρκίας, Συρίας, Ιράν Ιράκ, με το αιτιολογικό ότι οι χώρες αυτές συνιστούν απειλή εναντίον Τουρκίας, ΝΑΤΟ και Ευρώπης (όπως φαίνεται στον χάρτη με πράσινο χρώμα, που αποκαλύπτει το Pronews και πιστοποιεί όλα τα ανωτέρω).
Σύμφωνα με τη Συνθήκη CFE η Τουρκία διατηρεί στρατό 530.000 ανδρών, έχοντας συγκεντρώσει από τον 30ο μεσημβρινό και δυτικά, (δηλαδή στα τουρκικά παράλια, στο Αιγαίο, πάνω από 200.000, ενώ ο Ελληνικός στρατός για όλη την επικράτεια δεν ξεπερνά τους 158.621.
Όμως στην τουρκική ζώνη εξαίρεσης από τη Συνθήκη CFE η Τουρκία έχει ακόμα και σήμερα το δικαίωμα να σωρεύει χωρίς κανέναν απολύτως διεθνή έλεγχο και εποπτεία, απεριόριστο στρατό και οπλικά συστήματα προκειμένου να αντιμετωπίσει τους εν δυνάμει εχθρούς της εκτός ευρωπαϊκού εδάφους.
Σήμερα, Άγκυρα και Τεχεράνη αποτελούν συμμάχους πρώτης γραμμής κι επομένως δεν υπάρχει λόγος διατήρησης της τουρκικής ζώνης εξαίρεσης από τη Συνθήκη CFE του ΟΑΣΕ για να αντιμετωπίσει η Τουρκία «την απειλή» από το Ιράν.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει κι με το ισοπεδωμένο πλέον Ιράκ, αλλά και με την ημι-κατεχόμενη Συρία από Τουρκία και Ρωσία.
Επομένως έχει παύσει να υπάρχει το αιτιολογικό για τη διατήρηση της τουρκικής ζώνης εξαίρεσης από τα CFE. Πάρα ταύτα η Τουρκία εξακολουθεί ανενόχλητη να διατηρεί τη ζώνη αυτή και να σωρεύει στρατό και οπλισμό που εκ των πραγμάτων πλέον στρέφονται αποκλειστικώς σε βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας.
Σε αυτήν την ουδέτερη ζώνη η Τουρκία έχει το ελεύθερο, χωρίς να την εμποδίσει κανείς να « μπαινο-βγάζει» τους κινητούς S -400, και να τους χρησιμοποιήσει όταν θελήσει εναντίον των νήσων Αν Αιγαίου και της Κύπρου, ενώ όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις από το 2010 σφύριζαν αδιάφορα και ανέμελα.
Κύρα Αδάμ - pronews.gr
