Αφορμή για το άρθρο αυτό έδωσε το μεγάλο ενδιαφέρον των αναγνωστών μας σχετικά με τον εκσυγχρονισμό των ελληνικών συστημάτων MLRS, που ...
Αφορμή για το άρθρο αυτό έδωσε το μεγάλο ενδιαφέρον των αναγνωστών μας σχετικά με τον εκσυγχρονισμό των ελληνικών συστημάτων MLRS, που γράψαμε πριν λίγες εβδομάδες. Ουσιαστικά, οι πληροφορίες αναφέρουν πως ο Ελληνικός Στρατός διαπραγματεύεται τον εκσυγχρονισμό των 36 εκτοξευτών που έχει ήδη σε υπηρεσία, την επαναπιστοποίηση του αποθέματος (μέρους ουσιαστικά) των ρουκετών, τον εκσυγχρονισμό των ATACMS, αλλά και την αγορά νέων όπλων. Αυτό που έκανε εντύπωση, είναι η εγκατάλειψη της πιθανότητας αγοράς νέων εκτοξευτών, 40 μάλιστα στον αριθμό, από τα αμερικανικά αποθέματα.
Ο εκσυγχρονισμός των MLRS δεν είναι κάτι νέο. Έπρεπε να είχε γίνει χτες, καθώς το όπλο είναι ένας σημαντικός πολλαπλασιαστής ισχύος. Μα καλά, δεν είχε ενδιαφερθεί ο ΕΣ για τον εκσυγχρονισμό; γιατί δεν έψαξε να πάρει μεταχειρισμένα συστήματα από τις ΗΠΑ; Δυστυχώς, και τα δυο προγράμματα, αγοράς μεταχειρισμένων MLRS, αλλά και εκσυγχρονισμός τους, είναι προγράμματα που είχαν ήδη αποφασιστεί και μπει στον δρόμο της υλοποίησης! Πότε είχε γίνει αυτό; το έχουμε ξεχάσει, αλλά είχε γίνει το μακρινό 2014.
Αν ψάξουμε λιγάκι στο μακρινό 2014, θα βρούμε πως ούτε ένα, ούτε δυο, αλλά 42 προγράμματα είχαν εγκριθεί εκείνη την περίοδο, είχαν κοστολογηθεί, και θα προχωρούσαν μέσα από τις τότε προβλέψεις των Μνημονιακών Προϋπολογισμών. Ασχέτως με το τι γράφουν περιθωριακές ιστοσελίδες, κανένα Μνημόνιο δεν μας υποχρέωσε ποτέ να “αφοπλιστούμε”, ούτε να σταματήσουμε τις αμυντικές δαπάνες. Τα Μνημόνια, ποτέ δεν μας υποχρέωσαν να κάνουμε κάτι χωρίς την θέλησή μας. Απλά έλεγαν, αν βγάζετε 100, θα πρέπει να έχετε δαπάνες 99. Από που θα βγουν τα 100, ή πως θα μειωθούν οι δαπάνες στο 99, ήταν ανέκαθεν θέμα της Ελληνικής Κυβέρνησης. Απλά, δεν μπορούσε να προχωρήσει η Ελλάδα, όταν έβγαζε 100 και ξόδευε 115.
Τώρα, όλες οι Κυβερνήσεις της εποχής των Μνημονίων είχαν επιλέξει να μειώνουν ως μηδενίζουν τις αμυντικές δαπάνες, υπέρ των κοινωνικών παροχών. Αυτό είναι κάτι που το επέλεξαν, και καθώς οι κυβερνήσεις εκλέγονται από τον λαό, εμάς δεν μας πέφτει λόγος. Όπως έχουμε ξαναγράψει, οι αμυντικές προμήθειες της χώρας είχαν σταματήσει από το 2006 περίπου, με την εξαίρεση των 30 F-16C/D Block 52+Adv. Η χώρα είχε αρχίσει να υπερδανείζεται, ενώ είχε να αποπληρώνει τις αμυντικές δαπάνες παρελθόντων ετών. Όταν ήρθε το ΔΝΤ και τα Μνημόνια, οι αμυντικές δαπάνες ήταν η εύκολη λύση.
Το 2014, η Χώρα είχε μπει σε τροχιά ανάκαμψης, και ήταν άλλωστε η πρώτη χρονιά που καταγράφησαν θετικές δημοσιονομικές επιδόσεις. Η τότε συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, προφανώς υπό την πίεση των Επιτελείων και των αναγκών που είχαν συσσωρευτεί για μια περίπου πενταετία (επίσημα, γιατί ανεπίσημα μιλάμε για δεκαετία αδράνειας), έφεραν στην Ειδική Διαρκή Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων της Βουλής, 42 προγράμματα ενίσχυσης των Ενόπλων Δυνάμεων. Γιατί δεν προχώρησαν όλα;
Ουσιαστικά το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ενημέρωσε τη Διαρκή Επιτροπή Εξοπλιστικών Προγραμμάτων και Συμβάσεων του Κοινοβουλίου στις 30 Ιουλίου 2014 γύρω από την υλοποίηση των διάσημων 42 προγραμμάτων συνολικού κόστους περίπου €2 δις. Τα συγκεκριμένα αφορούσαν την κάλυψη βασικών και πιεστικών αναγκών και δυστυχώς δεν έχουν ικανοποιηθεί όχι στο σύνολό τους, αλλά ούτε στο ήμισυ, σχεδόν πέντε έτη μετά.
Η αλήθεια είναι, πως τα τότε 42 προγράμματα ήταν τα απολύτως απαραίτητα προκειμένου να αποκτήσουμε μια ελάχιστη επαφή με την Ισορροπία Δυνάμεων. Ο Π/Υ ξεκινώντας από το 2015 θα έδινε περίπου 500 εκ. ευρώ ετησίως, και λογικά μέχρι το 2019 θα μπορούσαμε να είχαμε επαναφέρει τις Ε.Δ. σε μια αξιοπρεπή κατάσταση.
Ποια ήταν αυτά τα 42 προγράμματα;
Για την καλύτερη ομαδοποίηση των προγραμμάτων, τα ταξινομούμε ανά Κλάδο.
Φτάνουμε λοιπόν σε ένα κρίσιμο ερώτημα, τι είχε εγκριθεί το 2014, και τι έχει υλοποιηθεί 5 χρόνια μετά; Αρκετά είναι αυτά που έχουν υλοποιηθεί, αλλά περισσότερα είναι αυτά που δεν έχουν υλοποιηθεί.
Τι ήθελε ο Ελληνικός Στρατός;
Για τον ΕΣ η ενημέρωση της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής περιλάμβανε (στην παρένθεση αναγράφεται το εκτιμώμενο κόστος):
- Προμήθεια βλημάτων ATACMS (€211,4 εκατ.)
- Εκσυγχρονισμός εκτοξευτών MLRS (€157,4 εκατ.)
- Προμήθεια ρουκετών MLRS μακρού βεληνεκούς (€154 εκατ.)
- Προμήθεια βλημάτων των 120mm για άρματα μάχης 3ης γενιάς (€148 εκατ.)
- FOS μεταφορικών ελικοπτέρων ΝΗ-90 (€75,5 εκατ.)
- Προμήθεια βλημάτων πυροβολικού των 155mm μακρού βεληνεκούς (€37 εκατ.)
- Προμήθεια και υποστήριξη ταχυπλόων σκαφών (€16 εκατ.)
- Προμήθεια φυσιγγίων των 7,62mm (€14,5 εκατ.)
- Προμήθεια γεμισμάτων πυροβολικού των 155mm μακρού βεληνεκούς (€12 εκατ.)
- Προμήθεια «ευφυών» βλημάτων πυροβολικού των 155mm (€11,5 εκατ.)
- Προμήθεια Α/Τ βλημάτων Kornet (€9,9 εκατ.)
- Προμήθεια Α/Τ βλημάτων MILAN (€9 εκατ.)
- Προμήθεια μεταχειρισμένων οχημάτων βαρέως τύπου (€8,5 εκατ.)
- Προμήθεια βλημάτων AGM-114L (€8,4 εκατ.)
- Προμήθεια Α/Τ βλημάτων TOW ΙΙ. (€7,6 εκατ.)
- Προμήθεια 40 μεταχειρισμένων εκτοξευτών MLRS από τις ΗΠΑ (€5,5 εκατ.)
- Προμήθεια πυροσωλήνων βλημάτων βλημάτων πυροβολικού των 155mm (€4,5 εκατ.)
- Προμήθεια φίλτρων οχημάτων και αρμάτων διαφόρων τύπων. (€1,5 εκατ.)
- Σύναψη σύμβασης FMS με τον Αμερικανικό Στρατό για υποστήριξη των ελικοπτέρων UH-1/AB-205 (€1,3 εκατ.)
- Προμήθεια Α/Τ βλημάτων STRIM (€666 χιλ.)
- Προμήθεια αεροφύλλων & θερμοβολίδων ελικοπτέρων Apache. (€548 χιλ.)
- Προμήθεια εκπαιδευτικών βλημάτων των 105mm. (€382 χιλ.)
- Προμήθεια ενισχυτικών γεμισμάτων M-1A1, Μ-2A1 και δοκιμαστικού χάρτη Methyl Violet (€120 χιλ.)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
