Το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της τουρκικής επιθυμίας για τη δημιουργία μιας ζώνης ελεγχόμενης από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στη Μέση Αν...
Το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της τουρκικής επιθυμίας για τη δημιουργία μιας ζώνης ελεγχόμενης από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική [σ.σ. νεο-οθωμανισμός], θα μπορούσε να βάλει μια απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να χαρακτηρίσει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα «τρομοκρατική οργάνωση», μεταδίδει η ιστοσελίδα Al Monitor και αναμεταδίδει το κουρδικό πρακτορείο ειδήσεων ANHA.
Θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει ένα νέο πρόβλημα για την Άγκυρα: Τι θα πρέπει να κάνει με χιλιάδες μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που έχουν καταφύγει στη χώρα εδώ και χρόνια.
Το ζήτημα προσθέτει επιπλέον ένταση στις ήδη τεταμένες σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με την Τουρκία και πιέζει την Άγκυρα να πάρει μια απόφαση σχετικά με τη μουσουλμανοαδελφική πολιτική της.
Στόχος της Τουρκίας ήταν από το 2011 να τοποθετήσει καθεστώτα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στις θέσεις των δικτατόρων του αραβικού κόσμου που ανατράπηκαν με την Αραβική Άνοιξη.
Ωστόσο, τα τυχοδιωκτικά σχέδια του κυβερνώντος ισλαμικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) στην εξωτερική πολιτική στην περιοχή άρχισαν να ανατρέπονται μετά την πτώση του προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Αίγυπτο (2013), την αποτυχία εγκαθίδρυσης ίδιου καθεστώτος στη Συρία, στη Λιβύη, στο Ιράκ και στην Τυνησία.
Το τελευταίο οχυρό της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που έπεσε ήταν του Ομάρ Αλ Μπασίρ στο Σουδάν.
Εάν η Μουσουλμανική Αδελφότητα κηρυχθεί τρομοκρατική οργάνωση, η Τουρκία θα επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό.
Το ερντογανικό καθεστώς χρησιμοποίησε τις επαφές και τις σχέσεις του με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα ως μηχανισμό «ήπιας δύναμης» στην εξωτερική του πολιτική, επιλέγοντας μια διαφορετική στρατηγική από την παραδοσιακή τουρκική που κρατούσε αποστάσεις από ισλαμικά κινήματα.
Όταν η Μουσουλμανική Αδελφότητα ανήλθε στην εξουσία στην Τυνησία και στην Αίγυπτο, ως αποτέλεσμα της Αραβικής Άνοιξης, το AKP προσπάθησε να φέρει το ίδιο κίνημα στην εξουσία της Συρίας και της Λιβύης.
Περισσότερες από 100 χώρες αναγνώρισαν ως νόμιμους εκπροσώπους της Συρίας τα στελέχη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που «παρουσιάστηκαν» ως συριακή αντιπολίτευση.
Οι σχεδιασμοί όμως της Τουρκίας και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας προσέκρουσαν στα αραβικά καθεστώτα του Κόλπου, υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας, που βλέπει την Αδελφότητα ως απειλή για τη μοναρχία της.
Η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κατέστησαν την Τουρκία και το Κατάρ υπεύθυνα για την άνοδο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ως ηγέτιδας δύναμης στη συριακή αντιπολίτευση.
Αν και δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία, περίπου 5.000 μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας υπολογίζεται ότι βρήκαν καταφύγιο στην Τουρκία.
Αυτοί εμπλέκονται σε προσπάθειες προπαγάνδας ενάντια στην Αίγυπτο και στα αραβικά κράτη του Κόλπου, δημιουργώντας τέσσερα τηλεοπτικά κανάλια στην Τουρκία.
Όταν το Κατάρ πιεζόμενο από τους γείτονές του αναγκάστηκε να απελάσει επτά ηγετικά στελέχη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας το 2014, η Τουρκία τους υποδέχτηκε με ανοιχτές θύρες.
Τι θα κάνει λοιπόν η Τουρκία εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες καταδικάσουν τη Μουσουλμανική Αδελφότητα;
Θα μπορέσει η Τουρκία να συνεχίσει να είναι «η ελπίδα ολόκληρου του ισλαμικού κόσμου», όπως ο εκπρόσωπος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Γιουσέφ Νέντα κάποτε είπε;
Δίχως αμφιβολία η Τουρκία θα υψώσει ηχηρές αντιρρήσεις, αλλά θα γίνει περισσότερο δύσκολο για την Άγκυρα να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τη Μουσουλμανική Αδελφότητα ως «ήπια δύναμη».
Η τουρκική κυβέρνηση θα μπορούσε να γίνει πιο πραγματίστρια στο ζήτημα, το οποίο της έχει ήδη στοιχίσει μεγάλες απώλειες στην εξωτερική της πολιτική.
Η Τουρκία έχει απωλέσει σημαντικό διπλωματικό κεφάλαιο στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική εξαιτίας της υποστήριξής της στη Μουσουλμανική Αδελφότητα.
Έχει παράσχει άσυλο στον πρώην αντιπρόεδρο του Ιράκ, που συνδέεται με την Αδελφότητα [και το Ισλαμικό Κράτος] Ταρίκ Αλ Χασίμι, υποστηρίζει την παλαιστινιακή Χαμάς στην ενδοπαλαιστινιακή σύγκρουση, το ίδιο και στην Τυνησία που υποστήριξε και εκεί την Αδελφότητα, ενώ έχει απέναντί της τις δυνάμεις του Χαλίφα Χαφτάρ στη Λιβύη και στο Σουδάν όλους εκείνους που ήθελαν την πτώση του Μπασίρ.
