Οι διώξεις εναντίον των Χριστιανών πληθαίνουν, το φρόνημα τους για την αγάπη στο Χριστό ενισχύεται – Φονικές οι διώξεις σε Μ. Ανατολή και Αφρική

Έντονη ανησυχία έχουν προκαλέσει τα απανωτά κρούσματα βίας προς τους χριστιανικούς πληθυσμούς σε περιοχές κυρίως της Μέσης Ανατολής και της...

Έντονη ανησυχία έχουν προκαλέσει τα απανωτά κρούσματα βίας προς τους χριστιανικούς πληθυσμούς σε περιοχές κυρίως της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Αποκορύφωμα των καθημερινών αυτών διώξεων αποτέλεσε η δολοφονική επίθεση από τζιχαντιστές σε κατηχητικό σχολείο στην Συρία που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 8 μικρών χριστιανόπουλων. Η πράξη αυτή συγκλόνισε τη παγκόσμια κοινή γνώμη με τους περισσότερους προκαθημένους να την καταδικάζουν απερίφραστα και να ενώνουν τις προσευχές τους έτσι ώστε να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα στο βωμό του θρησκευτικού εξτρεμισμού.

Καταδίκη της επίθεσης από τον Ορθόδοξο κόσμο

Συγκλονισμένος από τον τραγικό θάνατο των παιδιών στην Συρία, δήλωσε με επιστολή του προς τον Πατριάρχη Αντιοχείας κ.κ. Ιωάννη ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας εξέφρασε και αυτός την οδύνη του για τον άδικο χαμό των παιδιών στη Σελευκούπολη. Από την πλευρά του ο Πατριάρχης Βουλγαρίας τόνισε ότι η λύπη του είναι διπλή διότι τα θύματα υπήρξαν παιδιά. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών στο συλλυπητήριο γράμμα του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Το ημέτερον ψυχικόν άλγος κατέστη έτι βαρύτερον εκ του θανάτου οκτώ παιδίων, άτινα παρηκολούθουν το μάθημα της Κατηχήσεως. Διά μίαν εισέτι φοράν διαπιστούμεν τα τραγικά αποτελέσματα του θρησκευτικού μίσους, όπερ τυφλοί τον ανθρώπινον νουν και καθιστά τον άνθρωπον δαιμονιώδη, ικανόν ίνα σκορπίζη τον θάνατον και την ανείπωτον θλίψιν». «Μέ βαθύτατη ὀδύνη πληροφορηθήκαμε τά τραγικά γεγονότα τῆς ἄγριας δολοφονίας ἀθώων Ὀρθοδόξων παιδιῶν στήν Σελευκούπολη τῆς Συρίας, καί μάλιστα κατά τή διάρκεια χριστιανικοῦ μαθήματος, ἀπό φανατικούς Τζιχαντιστές -τάχα ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ-. Συμμεριζόμαστε ὁλόψυχα τόν ἀβάσταχτο πόνο τῶν οἰκογενειῶν τῶν παιδιῶν καί τοῦ Ποιμενάρχου αὐτῶν, τῆς προσφιλοῦς Ὑμετέρας Θειοτάτης Μακαριότητος» ανέφερε μεταξύ άλλων και Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιος.

Οι διωγμοί εναντίον των Χριστιανών. Ένα διαχρονικό φαινόμενο

Οι διώξεις όμως εναντίον των Χριστιανών δεν αποτελούν ένα φαινόμενο του σήμερα. Από τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της η Εκκλησία υφίσταται διωγμούς. Το μήνυμα του Ευαγγελίου για ειρήνη φαίνεται πως ενοχλούσε πάντα τους «ισχυρούς» της κάθε περιόδου. Η αρχική αδιαφορία των Ρωμαίων, που υπήρξαν οι πρώτοι διώκτες του χριστιανισμού, προκάλεσε τον θόρυβο, όταν οι χριστιανοί έγιναν οι άνθρωποι που κατείχαν ανώτερες θέσεις στην κοινωνία τους. Οι πρώτοι που αντέδρασαν με συκοφαντίες εναντίον των χριστιανών ήταν οι εκπρόσωποι του εθνικού ιερατείου, γιατί έχαναν σταδιακά το σεβασμό που απολάμβαναν στη ρωμαϊκή κοινωνία και περιορίζονταν τα τεράστια οικονομικά τους οφέλη από τις προσφορές των πιστών και από τις θυσίες.

Παράλληλα, ένας μεγάλος αριθμός επαγγελματιών (αγαλματοποιοί, αργυροχόοι, οικοδόμοι κ.ά.), που είχε οικονομικά συμφέροντα από την εθνική λατρεία, άρχισε να αντιμετωπίζει προβλήματα. Αυτές, λοιπόν, οι ομάδες κατηγόρησαν τους χριστιανούς για «αθεΐα» και για εγκληματικές πράξεις και έτσι άρχισαν οι πρώτες περιστασιακές διώξεις. Η κατάσταση χειροτέρεψε προς τα τέλη του 1ου αι., όταν ο Αυτοκράτορας Δομιτιανός απαίτησε να λατρεύεται ο ίδιος από τους Ρωμαίους υπηκόους ως Κύριος και Θεός. Την αυτοκρατορική λατρεία αρνήθηκαν οι χριστιανοί, με αποτέλεσμα να οδηγούνται στο μαρτύριο. Παράλληλα, η αύξηση του αριθμού των χριστιανών και το νέο ήθος που πρόβαλλαν με τη ζωή τους στις ανθρώπινες σχέσεις, αντιμετωπίστηκαν ως κίνδυνος για το ρωμαϊκό κράτος.

Αλλά και κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας οι χριστιανοί δεν έπαψαν να μαρτυρούν για τον Χριστό. Η απάντηση στο ερώτημα των τούρκων αν δέχονται να αρνηθούν τον Χριστό και να ασπαστούν το Ισλάμ τις περισσότερες φορές ήταν αρνητική με αποτέλεσμα τη θανάτωση τους. Αυτός ο μαρτυρικός θάνατος ανέδειξε ένα νέφος μαρτύρων της περιόδου που η εκκλησία μας τους ονόμασε Νεομάρτυρες. Τα δεινά όμως δεν σταμάτησαν μόνο σε αυτή την περίοδο. Πλήθος ανθρώπων διώχθηκε, φυλακίστηκε και θανατώθηκε στα χρόνια του κομμουνισμού σε διάφορα κράτη που είχαν υιοθετήσει την κομμουνιστική αντίληψη και θεωρία. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα διώξεων των χριστιανών στη Ρωσία, την Ρουμανία, την Σερβία και στην Αλβανία, η οποία μάλιστα πρωτοτύπησε στο ζήτημα της πίστης απαγορεύοντας δια νόμου κάθε θρησκευτική ελευθερία και με αυτόν τρόπο έγινε η μόνη χώρα παγκοσμίως που δια νόμου απαγόρευσε την έκφραση της θρησκευτικής ελευθερίας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ