Η προ αρκετού καιρού είδηση της απογείωσης ελληνικών μαχητικών F-16, προς αναγνώριση και αναχαίτιση αγνώστων ιχνών, τα οποία εισήλθαν ε...
Η προ αρκετού καιρού είδηση της απογείωσης ελληνικών μαχητικών F-16, προς αναγνώριση και αναχαίτιση αγνώστων ιχνών, τα οποία εισήλθαν εντός των ορίων του FIR Αθηνών και εντός του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, μετατράπηκε σε δυσάρεστη έκπληξη όταν αποκαλύφθηκε ότι τα άγνωστα αυτά ίχνη ήταν τουρκικά UAV. Στο περιστατικό αυτό ήρθε προχθές να προστεθεί και η υπερπτήση ενός UAV τύπου Bayraktar πάνω από τη Χίο σε ύψος 18.000 ποδών. Πρόκειται για εξελίξεις αναμενόμενες, τουλάχιστον για όποιον λειτουργεί με βάση την κοινή λογική και παρακολουθεί τα γεγονότα και τις εξελίξεις στη γειτονιά του…
Για την αναγνώριση και την κατάρριψη των τουρκικών UAV/UCAV που σε μικρό χρονικό διάστημα θα πετούν καθημερινά πάνω από τα νησιά του ανατολικού (και όχι μόνο..) Αιγαίου, το T-6A NTA αποτελεί ιδανική πλατφόρμα. Εδώ βλέπουμε ένα τέτοιο αεροσκάφος να περιπολεί πάνω από το ΟΑΚΑ κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Δεν απαιτείται η δέσμευση μαχητικών λοιπόν για την αντιμετώπιση της νέας τουρκικής πρόκλησης-απειλής. Σε περίπτωση δε που η Πολεμική Αεροπορία αποκτήσει και αεροσκάφη LIFT/ελαφρά μαχητικά, θα υπάρχει δυνατότητα αντιμετώπισης καθόλο το εικοσιτετράωρο…
Και βέβαια δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι δεν τίθεται θέμα κόστους… Δική μας πεποίθηση όμως είναι ότι δεν πρόκειται για το ζήτημα με την πρωταρχική σημασία και βαρύτητα. Δεν είναι το μείζον στη συγκεκριμένη περίπτωση… Η οποία έτσι όπως αντιμετωπίστηκε, προκάλεσε και το δεύτερο περιστατικό και θα προκαλέσει και τα επόμενα! Η ελληνική στάση είναι πασιφανές ότι και εδώ ρίχνει νερό στο μύλο της τουρκικής προκλητικότητας. Το μόνο που έχουμε λοιπόν να περιμένουμε είναι ότι οι παραβιάσεις και οι υπερπτήσεις των τουρκικών UAV θα επαναληφθούν. Και με την πάροδο του χρόνου θα αυξάνονται γεωμετρικά.
Η αποτύπωση του ίχνους πτήσης του UAV Bayraktar από την εφαρμογή FlightRadar24. Πολύ σύντομα αυτές οι εικόνες θα είναι καθημερινότητα…
Με άλλα λόγια το πρώτο πράγμα που θεωρούμε ότι θα έπρεπε να γίνει, είναι το να αντιμετωπιστεί η εισβολή των τουρκικών UAV στο FIR Αθηνών ή στον ελληνικό εναέριο χώρο, διαφορετικά. Δηλαδή θα έπρεπε αρχικά να αναγνωριστούν και αμέσως μετά να καταρριφθούν. Ακολούθως, πάντα κατά την ταπεινή μας άποψη, θα έπρεπε άμεσα να υιοθετηθούν νέοι τρόποι για την αντιμετώπιση της νέας αυτής απειλής. Φυσικά ΤΙΠΟΤΑ από τα δύο αυτά βασικά πράγματα δεν έγινε…
Είναι δεδομένο ότι όντως δεν μπορούμε και δεν πρέπει να δεσμεύουμε κανονικά μαχητικά για την αντιμετώπιση περιστατικών εισβολής τουρκικών UAV. Είτε πάνω από τα ελληνικά νησιά, είτε εντός των ορίων του FΙR Αθηνών. Το ελληνικό σύστημα επιτήρησης και αεράμυνας και κατ΄ επέκταση και το ΕΚΑΕ, κυρίως με βάση την ταχύτητα και το ύψος πλεύσης, μπορούν να διακρίνουν τα τουρκικά UAV από τα μαχητικά. Επομένως θα πρέπει, κατά περίπτωση να αξιοποιούνται άλλα μέσα για την αναγνώριση και την κατάρριψη των τουρκικών UAV.
Γιατί κατάρριψη και όχι αναχαίτιση…
Με τα UAV και εν ευθέτω χρόνο και τα UCAV της Τουρκίας τα πράγματα περιπλέκονται λίγο περισσότερο. Ας δούμε το γιατί:
– Δεδομένου ότι πρόκειται για μη επανδρωμένα αεροσκάφη, η Τουρκία μπορεί να τα χρησιμοποιεί όποτε και όπου θέλει στο Αιγαίο (και όχι μόνο…). Δοκιμάζοντας όχι μόνο την αποτελεσματικότητα αλλά και τις ψυχικές αντοχές της ελληνικής αεράμυνας! Δεν υπάρχει κόστος σε ανθρώπινες ζωές σε περίπτωση απώλειας του αεροσκάφους, ενώ και το κόστος των επιχειρήσεων με τέτοια αεροπλάνα είναι ασύγκριτα μικρότερο αυτού των μαχητικών, με παρόμοιο όμως ψυχολογικό αντίκτυπο και επί της ουσίας ίδια ή και μεγαλύτερη απόδοση σε ότι αφορά στην καθημερινή καταγραφή των δραστηριοτήτων και των θέσεων των ελληνικών δυνάμεων στο έδαφος και στη θάλασσα.
– Η παραβίαση των ορίων του FIR Αθηνών, η είσοδος δηλαδή σε αυτό χωρίς την κατάθεση σχεδίου πτήσης, ακόμη και σε μικρά και μέσα ύψη, συνεπάγεται πολύ μεγάλο κίνδυνο για τις πτήσεις πολιτικών και μη αεροσκαφών. Για ευνόητους λόγους… Ο χειριστής ενός μαχητικού έχει πλήρη εικόνα του τι συμβαίνει γύρω του. Για λόγους αυτοσυντήρησης και ασφάλειας λοιπόν, θα λάβει υπόψη του την εναέρια κυκλοφορία σε μία περιοχή. Για προστατεύσει πρώτα από όλα τον εαυτό του και το πολύτιμο μαχητικό που πετά. Θα χρησιμοποιήσει το ραντάρ του, τα μάτια του, τις συχνότητες επικοινωνιών και κάθε άλλο διαθέσιμο μέσο για να έχει κάθε στιγμή επίγνωση του που βρίσκεται και ποιος είναι γύρω του. Ο χειριστής ενός UAV/UCAV δεν μπορεί να έχει την ίδια επίγνωση της κυκλοφορίας και γενικά της επικρατούσας κατάστασης γύρω από το αεροπλάνο που πετά, πρώτα από όλα γιατί δεν πετά μαζί του! Δεν είναι εκεί και δεν διαθέτει τα ίδια συστήματα με αυτά που έχει στη διάθεσή του ένας χειριστής μαχητικού. Το σημαντικότερο δε είναι, ότι ούτε αίσθημα αυτοσυντήρησης υπάρχει, ούτε φόβος… ΤΙΠΟΤΑ.
– Με το να μην καταρρίπτουμε ΑΜΕΣΑ τα τουρκικά UAV είναι σαν να επιτρέπουμε στην Τουρκία να διεξάγει ανενόχλητα και σε μεγάλο βαθμό ανέξοδα, επιχειρήσεις κατασκοπείας πάνω από τα ελληνικά νησιά. Ή, ακόμα χειρότερα, είναι σαν να την ενθαρρύνουμε να το κάνει… Εφόσον απαντήσουμε στην πρόκληση όπως πρέπει, η Τουρκία θα υποχρεωθεί αργά ή γρήγορα να υπολογίσει το κόστος του να μην επιστρέφει ΚΑΝΕΝΑ από τα UAV της στη βάση του.
Γιατί το T-6A Texan II είναι ιδανικό ώς πλατφόρμα για την κατάρριψη των τουρκικών UAV.
Μέσα για την αντιμετώπιση της νέας τουρκικής πρόκλησης με τη μορφή της εισβολής UAV, υπάρχουν. Αρκεί να θέλουμε να τα αξιοποιήσουμε… Συστήματα ραντάρ και επιτήρησης υπάρχουν ήδη, οπότε μπορούμε να μιλήσουμε μόνο για εκσυγχρονισμό ή αντικατάστασή τους με νεότερα. Και στην περίπτωση όμως που το ύψος πλεύσης είναι όπως αυτό (18.000 πόδια) του Bayraktar στο πρόσφατο συμβάν, υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης. Που δεν είναι άλλος από την αξιοποίηση μέρους του στόλου των εκπαιδευτικών αρχικού και βασικού σταδίου, T-6A Texan II, που η Πολεμική Αεροπορία διαθέτει. Η απόκτηση λοιπόν 45 τέτοιων αεροπλάνων στις αρχές της δεκαετίας του 2000 είναι ένα ισχυρό χαρτί στα χέρια μας και, όπως σημειώσαμε στο αφιέρωμά μας στα ελαφρά μαχητικά/αεροσκάφη LIFT πρόσφατα, όχι μόνο στο κομμάτι της εκπαίδευσης.
