Στο ένα χέρι ο σταυρός και στο άλλο η Ελλάδα...!!! Αφιέρωμα στη μνήμη του Γιώργου Ποζίδη

Νεαρούς αθλητές που πάσχιζαν προσπαθώντας να γίνουν καλύτεροι στο άθλημα της άρσης βαρών παρακολουθούσε στα μέσα της δεκαετίας του ’70...

Νεαρούς αθλητές που πάσχιζαν προσπαθώντας να γίνουν καλύτεροι στο άθλημα της άρσης βαρών παρακολουθούσε στα μέσα της δεκαετίας του ’70, σε χώρο των εγκαταστάσεων της ΧΑΝ Θεσσαλονίκης, ο μεγάλος δάσκαλος και προπονητής της πάλης –Πόντιος στην καταγωγή– Στέφανος Ιωαννίδης. Είχε ξεχωρίσει έναν από τους νεαρούς, που ήταν - δεν ήταν είκοσι χρόνων, έμοιαζε πιο δυνατός από τους άλλους και με ταλέντο που ταίριαζε πιότερο στο άθλημα που υπηρετούσε ο δάσκαλος, την πάλη.

Ο Στέφανος Ιωαννίδης πλησίασε τον νεαρό, και με πατρική στοργή και περισσή απλοϊκότητα του είπε: «Τι κάνεις εσύ εδώ; Βάρη σηκώνουν και τα τρακτέρ». Ήταν τα λόγια που αποτέλεσαν το έναυσμα για να κερδίσει η Ελλάδα ένα μεγάλο αθλητή της ελευθέρας και κυρίως της ελληνορωμαϊκής πάλης. Έναν άνθρωπο που τίμησε τη χώρα και ύψωσε ψηλά τη σημαία της με τις τεράστιες αθλητικές διακρίσεις του σε ολυμπιακό επίπεδο. Έναν Πόντιο που, όπως ο ίδιος έλεγε στο pontos-news.gr, στην πλουσιότατη αθλητική καριέρα του, αλλά και σε ολόκληρη τη ζωή του, κρατάει στο ένα χέρι του το σταυρό και στο άλλο την Ελλάδα. Τον Γιώργο Ποζίδη!

«Πόντος, η πατρίδα μου»

Από το Καρς –όπου ένας πρόγονός του ήταν μεγάλος πεχλιβάνης, δηλαδή παλαιστής σε πανηγύρια–, και πιο συγκεκριμένα από το ορεινό χωριό Αλίσοφι, έλκει την καταγωγή του από την πλευρά του πατέρα του ο Γιώργος Ποζίδης. Ο παππούς του από την πλευρά της μητέρας του ήταν Τραπεζούντιος, ενώ η γιαγιά του από τη Ματσούκα. Μετά τον ξεριζωμό, η οικογένεια του πατέρα του εγκαταστάθηκε στη Μαυροπηγή Κοζάνης και της μητέρας του στο χωριό Λιβερά του ίδιου νομού. Στη Μαυροπηγή γεννήθηκε το 1956 ο Γιώργος Ποζίδης.

Ποντιακά μιλούσε στο σπίτι κάτι που τον δυσκόλεψε με την ελληνική γλώσσα στο σχολείο. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να σπουδάσει γυμναστής στο ΤΕΦΑΑ του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

«Αγαπώ όλον τον Πόντο και όλες τις παραδόσεις του. Αυτή είναι η πατρίδα μου. Ένα χαμένο μα αλησμόνητο κομμάτι της Ελλάδας, όπου ο ελληνισμός ήκμασε 3.000 χρόνια. Στον Πόντο μείναμε ανέγγιχτοι από τη σκλαβιά και αυτό το δηλώνει ολόκληρος ο ποντιακός ελληνισμός. Για παράδειγμα, δεν υπήρξε ούτε ένα μικτό ζευγάρι μεταξύ Έλληνα και Τούρκου», λέει με περηφάνια μιλώντας για τον Πόντο ο Γιώργος Ποζίδης. Ξέρει και χορεύει όλους τους ποντιακούς χορούς, ενώ με μια ομάδα φίλων του –μεταξύ αυτών ο καθηγητής Κώστας Φωτιάδης και ο θαυμάσιος χορογράφος και χορευτής ποντιακών χορών Πλούταρχος Κανετίδης– διοργανώνουν διάφορα μουχαπέτια.

Ο Γιώργος Ποζίδης πατέρας τριών παιδιών (του Θόδωρου, του Μιχάλη και της Ευμορφίλης) και παππούς τεσσάρων εγγονιών. Τα παιδιά του ακούνε ποντιακά τραγούδια και χορεύουν ποντιακούς χορούς, ενώ από μικρά έμαθαν και λύρα. Και οι τρεις καταλαβαίνουν ποντιακά, ενώ ο μεγάλος, ο Θόδωρος, μπορεί και να τα μιλήσει.

Μια καριέρα που τίμησε την Ελλάδα

Λάτρης της άθλησης από μικρός ήταν ο Γιώργος Ποζίδης. Έφηβος ακόμα, στην αυλή του σπιτιού του στο χωριό έκανε μονόζυγο στα κλαδιά των δέντρων. Όταν πήγε στη Θεσσαλονίκη, ήθελε να ασχοληθεί με την πυγμαχία. Επειδή όμως η ΧΑΝΘ δεν είχε τότε πυγμαχικό τμήμα, ασχολήθηκε με την άρση βαρών. Στο συγκεκριμένο άθλημα παρέμεινε μόλις δύο-τρεις μήνες, ώσπου, στα είκοσί του χρόνια –σε αρκετά μεγάλη ηλικία–, μπήκε για πρώτη φορά στην παλαίστρα. Μέσα σε έξι μήνες έγινε πρωταθλητής Ελλάδος και σε όλη του την καριέρα δεν έχασε από κανέναν αντίπαλο στην Ελλάδα στην κατηγορία των 90 κιλών, βγαίνοντας για δέκα χρονιές πρωταθλητής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ