Ιαμάτων εντυχoύσα καί χαρισμάτων, καί οπτασίας Ένδοξε, τάς θείας πηγάζεις, χάριτας εκάστοτε, τοίς πίστει γεραίρουσι, καί τώ σώ τεμένει π...
Ιαμάτων εντυχoύσα καί χαρισμάτων, καί οπτασίας Ένδοξε, τάς θείας πηγάζεις, χάριτας εκάστοτε, τοίς πίστει γεραίρουσι, καί τώ σώ τεμένει προστρέχουσι.
Το θαύμα αυτό συνέβη στις 14 Οκτωβρίου 1442 στη Χίο, όταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο Ιωάννης Η΄ ο Παλαιολόγος και λεπτομέρειες μας δίνει ο άγιος Αθανάσιος ο Πάριος.
Το απόγευμα της 13ης Οκτωβρίου του 1442, κάποιος ιερομόναχος ονόματι Αμβρόσιος πήγε στον ιερό ναό της αγίας Παρασκευής, όπου ήταν εφημέριος, να τελέσει εσπερινό για τη μνήμη των αγίων μαρτύρων Ναζαρίου, Γερβασίου, Προτασίου και Κελσίου.
Ο ναός βρισκόταν στο ανώτερο και ακρότατο μέρος του Κάστρου, στη Χώρα του νησιού.
Κατά τη διάρκεια του εσπερινού, άρχισε να πέφτει αδιάκοπα καταρρακτώδης βροχή.
Επρόκειτο για πραγματική θεομηνία. Εξαιτίας της ραγδαίας καταιγίδας, η οποία εξακολουθούσε με αμείωτη ένταση, ο Αμβρόσιος, ιερέας άξιος, άνθρωπος ευλαβής και θεοφοβούμενος, παρέμεινε στον ιερό ναό και προσευχόταν αδιάκοπα στο Θεό και την αγία Του Παρασκευή να καταπαύσει την τρομερή καταιγίδα που από ώρες είχε πλήξει το νησί, ενώ αγνοούσε ακόμη ότι η θάλασσα είχε πλημμυρίσει και ορμούσε να καταποντίσει τη Χώρα της Χίου.
Καθώς η νύχτα είχε προχωρήσει και ξημέρωνε η 14η Οκτωβρίου, ο Αμβρόσιος κατέβασε το στασίδι για να ξεκουραστεί λίγο, πριν συνεχίσει τις θερμές προσευχές του και φαίνεται ότι κοιμήθηκε ελαφρά.
Τότε, είδε όραμα ενύπνιο: η στέγη της εκκλησίας άνοιξε και εμφανίστηκε ένα φωτεινότατο σύννεφο, μέσα στο οποίο είδε μία εξαιρετικά σεμνή γυναίκα που με τα χέρια της σηκωμένα προς τον ουρανό, ήταν παραδεδομένη στην προσευχή.
Ο Αμβρόσιος έτρεμε από το φόβο του και τότε ακούστηκε μια γυναικεία φωνή που έλεγε: ‘Αμβρόσιε, μη φοβού. Εγώ είμαι η Οσιομάρτυς Παρασκευή, σέσωσταί σου η Πατρίς’.
Όταν άκουσε αυτά τα λόγια, ο Αμβρόσιος αποτίναξε από τα βλέφαρά του το λιγοστό ύπνο και με δύο αντικρουόμενα συναισθήματα στην ψυχή του, φόβο και χαρά, άρχισε να ψέλνει τον όρθρο με μεγαλύτερη ακόμη ευλάβεια.
Εν τω μεταξύ είχε ξημερώσει και η ορμή της καταιγίδας είχε ήδη κοπάσει λίγο. Έτσι, μπόρεσαν κάποιοι κάτοικοι να φτάσουν στο ναό και να πληροφορήσουν τον π. Αμβρόσιο ότι η θάλασσα ξεχείλισε, έφτασε ως το ύψος της Παναγίας της Ελεημονήτριας και απειλούσε να καταποντίσει όλη τη Χώρα.
Τότε και ο Αμβρόσιος διηγήθηκε στους κατατρομαγμένους ανθρώπους το όραμα και την εμφάνιση της αγίας Παρασκευής. Η είδηση μαθεύτηκε σε όλο το νησί και όσοι μπορούσαν αψήφησαν τη θεομηνία και κατέφθασαν στον ιερό ναό.
Εκεί, πρόσπεσαν στο Θεό και την αγία Παρασκευή, λιτάνευσαν την ιερή εικόνα της και με θερμά δάκρυα παρακαλούσαν την αθλοφόρο οσιομάρτυρα να μεσιτεύσει στον Κύριο και να τους σώσει από την καταστροφή.
Πράγματι, η στάθμη της αγριεμένης θάλασσας επανήλθε στα φυσιολογικά της όρια και το νησί γλίτωσε από βέβαιο χαμό. Όλοι οι κάτοικοι της Χίου, ελεύθεροι πια από τον φοβερό κίνδυνο, δόξασαν το Θεό και την παρθενομάρτυρα δούλη Του, η οποία με της πρεσβείες της τους είχε σώσει.
Από τότε και κάθε χρόνο, στις 14 Οκτωβρίου, οι κάτοικοι της Χίου γιορτάζουν με ευλάβεια τη μνήμη του μεγάλου θαύματος, προς δόξα του Κυρίου και της αγίας οσιομάρτυρος Παρασκευής.
Μάλιστα, για να δείξουν την ευγνωμοσύνη και την αγάπη τους προς την αγία, οικοδόμησαν περικαλλή ναό αφιερωμένο στο άγιο όνομά της, στην άκρη του γιαλού, για να κρατάει η αγία τη θάλασσα χαλινωμένη και να μην κινδυνέψει ξανά το μυροβόλο νησί.
Ο ναός αυτός καταστράφηκε από τους Τούρκους κατά τις σφαγές του 1822 (όταν συνέβη το θαύμα, η Χίος ανήκε ακόμη στην εξουσία των Γενουατών).
(πηγή:www.askitikon.eu)
