Ο οπλαρχηγός Παύλος Ρακοβίτης, μετά τη λήξη του Μακεδονικού Αγώνα και την παροχή αμνηστίας, δολοφονείται μέσα στο χωριό του από τους Νεότου...
Ο οπλαρχηγός Παύλος Ρακοβίτης, μετά τη λήξη του Μακεδονικού Αγώνα και την παροχή αμνηστίας, δολοφονείται μέσα στο χωριό του από τους Νεότουρκους. Τη δολοφονία αυτή ακολουθούν οι δολοφονίες του Πέτρου Περδίκα, στις 13 Οκτωβρίου 1908 στη Σιάτιστα, του Γκόνου Γιώτα στα Γιαννιτσά, του Γεωργίου Καραϊσκάκη στη Στρώμνιτσα, και άλλων. Με αυτές οι Νεότουρκοι αποβλέπουν στην εξόντωση όλων των σημαντικών στελεχών και οπλαρχηγών του Μακεδονικού Αγώνα.
Ο Παύλος Ηλία Νικολαΐδης ή καπετάν Ρακοβίτης (1877 - 1910) ήταν σημαντικός οπλαρχηγόςΜακεδονομάχος από το Κρατερό (Ράκοβο) Φλώρινας.
Αρχικά συνεργάστηκε με τον Ευθύμιο Καούδη το 1905, με το σώμα του οποίου, έδρασε στην περιοχή του Περιστερίου. Συγκρούστηκε δύο φορές με Βούλγαρους κομιτατζήδες στο Κρατερό. Στη συνέχεια εντάχθηκε στο σώμα του Γεώργιου Δικώνυμου Μακρή, ως υπαρχηγός. Το 1906 ο Γ. Μακρής τραυματίστηκε σοβαρά σε μάχη με Οθωμανούς στο Μεγάροβο Πελαγονίας. Έτσι ο Παύλος Ρακοβίτης ανέλαβε την αρχηγία του σώματος, καθώς κρίθηκε ο πιο άξιος να αντικαταστήσει τον Κρητικό αξιωματικό. Ως οπλαρχηγός έδρασε σε όλη την περιοχή της Φλώρινας, στα Κορέστια και στην Πελαγονία.
Συνεργάστηκε επίσης με τον Γεώργιο Τσόντο (καπετάν Βάρδα) και τον Ιωάννη Καραβίτη σε διάφορες επιχειρήσεις αλλά και στη στρατολόγηση νέων εθελοντών από την περιοχή.
Στις 8 Οκτωβρίου του 1907, δολοφονήθηκε στο Κρατερό ο πατέρας του Παύλου Ρακοβίτη, Ηλίας από τιςΒουλγάρικες ομάδες των Τράικο, Άτσεφ, Τζόλε Στόιτσεφ και Λεόντεφ, οι οποίοι είχαν επιτεθεί στο χωριό τη στιγμή που οι περισσότεροι άντρες έλλειπαν στην αγορά του Μοναστηρίου και αφού έκαψαν 70 σπίτια, δολοφόνησαν 3 γέροντες.
Ο Παύλος Ρακοβίτης ήταν γνωστός στο χωριό του και ως τρελοπαύλος, λόγω του ατίθασου χαρακτήρα του αλλά και λόγω του ότι έπινε υπερβολικά και γίνονταν επικίνδυνος. Ήταν γενναίος και αποφασιστικός χαρακτήρας. Φάνηκε αμείλικτος στους Βουλγαρίζοντες (έστω και από φόβο) συγχωριανούς του, γεγονός που δημιούργησε προσωπικές έχθρες. Ως οπλαρχηγός του σώματος του Γ. Μακρή, απέσπασε πολλές φορές χρήματα από τους κατοίκους του Κρατερού για την ενίσχυση του αγώνα, ενέργειες που τον έφεραν σε ρήξη με το Ελληνικό κέντρο.
Προσέφυγε για λόγους ασφαλείας στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, όπου διέμεινε για σύντομο διάστημα, αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Μακεδονία, ως λαθρεπιβάτης γιατί καταζητούνταν για το φόνο δύο Βουλγάρων εκεί.
Στις 4 Οκτωβρίου του 1910 δολοφονήθηκε μέσα στο χωριό του από Οθωμανικό απόσπασμα κατ' εντολή των Νεοτούρκων και αφού είχε δοθεί αμνηστία.
Το 1960 στήθηκε προτομή του Πάυλου Ρακοβίτη στο χωριό του, Κρατερό Φλώρινας. Το 1999, στο Κρατερό ιδρύθηκε ο Φιλεκπαιδευτικός, Φυσιολατρικός και εξωραϊστικός σύλλογος Κρατερού "Παύλος Ρακοβίτης"
