Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, παραμονές της εθνικής επετείου του ΟΧΙ, οι μνήμες γυρνάνε στο παρελθόν. Οι σκέψεις επιστρέφουν σε πρόσωπα αγαπημέ...
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, παραμονές της εθνικής επετείου του ΟΧΙ, οι μνήμες γυρνάνε στο παρελθόν. Οι σκέψεις επιστρέφουν σε πρόσωπα αγαπημένα, που χάθηκαν στα πεδία των μαχών. Υποχρέωση όσων έμειναν πίσω να διατηρήσουν ζωντανή τη μνήμη εκείνων που έδωσαν το αίμα τους για κάτι υψηλό, για αρχές, ιδανικά και δίκαια. Για την πατρίδα. Για την ελευθερία.
Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, εκείνο το δάφνινο στεφάνι που κατατίθεται πάντα τελευταίο στη μαρμάρινη προτομή του και γράφει επάνω «οικογένεια» φανερώνει ότι ακόμα και σήμερα, 78 χρόνια μετά, 78 χρόνια μετά τον ηρωικό θάνατό του στα βουνά της Ηπείρου, η οικογένεια, οι απόγονοι, θυμούνται, τιμούν και σέβονται τον άντρα αυτόν. Μαζί με την οικογένειά του σύσσωμες οι τοπικές αρχές και οι πολίτες της πόλης όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε και ανδρώθηκε.
Ο υπολοχαγός Κρίτωνας Κονσουλίδης, δεν ξεχάστηκε ούτε φέτος. Πώς θα μπορούσε άλλωστε. Η μαρμάρινη προτομή του στο μέσον μιας μικρής πλατείας που φέρει το όνομά του στο κέντρο της πόλης, θυμίζει σε όλους τον ηρωισμό του. Μια προτομή που δεν βεβηλώθηκε ποτέ, ούτε λερώθηκε, που αναπαριστά έναν νέο άνθρωπο, μάλλον χαμογελαστό, το όνομα του οποίου έγινε συνώνυμο ηρωισμού, υποχρέωσης, ευθύνης και πίστης προς την πατρίδα.
Ο Κρίτωνας Κονσουλίδης έκανε απλώς το καθήκον του. Το καθήκον που του αναλογούσε ως νέου αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού, που κλήθηκε να πολεμήσει στην πρώτη γραμμή του μετώπου όταν κηρύχτηκε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος. Έτσι, έγραψε τη δική του μικρή ιστορία, στη μεγαλειώδη ιστορία του έπους του 1940.
Όλοι ήταν παρόντες, για μια ακόμη χρονιά, στην καθιερωμένη λιτή και συνάμα συγκινητική εκδήλωση που διοργάνωσε το πρωί της Παρασκευής ο Δήμος Καβάλας και το Παράρτημα Καβάλας της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού για να τιμήσουν τη μνήμη του με την κατάθεση στεφάνου στην προτομή του και την τέλεση επιμνημόσυνης δέησης.
«Όρθιος και ατάραχος αψηφών το τρομερόν εχάρικον πυρ, εβάδιζε προς το καθήκον»
Το Χειμώνα του 1941 ο Κρίτων Κονσουλίδης πολεμά στα βουνά της Ηπείρου. Είναι στο 90ο Σύνταγμα Πεζικού στο 3ο Τάγμα. Δευτεροετής Εύελπις, αυτός και το Τάγμα του αντιμετωπίζουν την περίφημη Μεραρχία των «Λύκων» της Τοσκάνης του Ιταλικού Στρατού. Οι Έλληνες πολεμούν με αυτοθυσία και αυταπάρνηση, οι Ιταλοί υποχωρούν. Το Πυροβολικό τους προσπαθεί να τους καλύψει.
Την 17η Ιανουαρίου 1941 και ώρα 8η πρωινή, ένα θραύσμα πυροβόλου όπλου τραυματίζει τον Κρίτωνα Κονσουλίδη. «Όρθιος και ατάραχος αψηφών το τρομερόν εχάρικον πυρ, εβάδιζε προς το καθήκον, ότε έτερον εχθρικόν βλήμα εκράγεν εις ολίγην απόστασιν τον ετραυμάτισε εις δεξιάν ωμοπλάτην...». Έτσι περιγράφει ο διοικητής του Τάγματος τον τραυματισμό του Καβαλιώτη Ανθυπολοχαγού, σε επιστολή ποτ έστειλε μετά θάνατο στον πατέρα του, γιατρό Ιωάννη Κονσουλίδη στην Καβάλα.
Ο Καβαλιώτης ήρωας μεταφέρθηκε αρχικά στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων και στη συνέχεια σε αυτό της Καβάλας όπου και απεβίωσε λόγω της σοβαρότητας των τραυμάτων του. Ο τραγικός πατέρας με επιστολή του ενημερώνει τον διοικητή του Τάγματος για τον θάνατο του παιδιού του.
Στις 21 Φεβρουαρίου 1941 ο διοικητής γράφει στον πατέρα του Κονσουλίδη «αφού όμως επέπρωτο δια της θυσίας του να συμβάλει και αυτός μαζί με τόσους άλλους εις την δημιουργίαν του λαμπρού Εθνικού Οικοδομήματος του μέλλοντος, άς παρηγορήθώμεν (διότι και δι ημάς η λύπην δια την απώλειαν του υπήρξε μεγάλην) διότι η θυσία του δεν υπήρξε μάταια θα αναφέρηται δε και εις μίαν από τας λαμπροτέρας σελίδας της νεώτερης πολεμικής ιστορίας...».
Ο Κρίτων Κονσουλίδης γεννήθηκε το 1920 στην Καβάλα και στις 5 Νοεμβρίου 1938 κατετάγη στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Ήταν ο πρώτος Καβαλιώτης που εισήχθη στην Σχολή από της ιδρύσεως της, το 1828. Στις 29 Οκτωβρίου 1940 λόγω του πολέμου και σύμφωνα με τον κανονισμό της σχολής προήχθη σε Ανθυπολοχαγό και εστάλη σε μονάδα του μετώπου. Το 1945 με Βασιλικό Διάταγμα προήχθη, μετά θάνατον, στο βαθμό του Υπολοχαγού και τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας.
Ο Δήμος Καβάλας στις 4 Φεβρουαρίου 1973 τοποθέτησε την προτομή του σε μια μικρή κεντρική πλατεία. Το 2000 αυτή η μικρή πλατεία πήρε το όνομά του. Η σορός του αρχικά ετάφη στο δημοτικό νεκροταφείο Ιωαννίνων και στη συνέχεια τα οστά του μεταφέρθηκαν στο μαυσωλείο «των πεσόντων εν πολέμω αξιωματικών» που βρίσκεται στην είσοδο του Α' Νεκροταφείου Αθηνών.
του ανταποκριτή μας Β. Λωλίδη
ΑΠΕ-ΜΠΕ
