Πώς µε προσαρµογή του νόµου το 2018 νοµιµοποιούνταν, αποκτώντας από την πρώτη µέρα στη χώρα ΑΦΜ και «ελεύθερη διακίνηση». Φάµπρικα» κιν...
Πώς µε προσαρµογή του νόµου το 2018 νοµιµοποιούνταν, αποκτώντας από την πρώτη µέρα στη χώρα ΑΦΜ και «ελεύθερη διακίνηση». Φάµπρικα» κινήτρων και εξυπηρετήσεων που είχε ως αποτέλεσµα τη λαθραία προσέλκυση λαθροµεταναστών (συνήθως µέσω Τουρκίας) και τη δηµιουργία δεδοµένων για τη µόνιµη εγκατάστασή τους στην Ελλάδα -υπό την καθοδήγηση ΜΚΟ- είχε οργανώσει, µε προσαρµογή της νοµοθεσίας, η κυβέρνηση συνασπισµού ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ....
κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής της, ειδικά από το 2016 και µε µεγαλύτερη ένταση από το 2018 και µετά.
Ουσιαστικά, από την πρώτη ηµέρα που ένας λαθραία εισελθών µετανάστης διερχόταν τα ελληνικά χερσαία σύνορα ή πατούσε το πόδι του σε ένα νησί του Ανατολικού Αιγαίου, αµέσως µόλις υπέβαλε αίτηµα ασύλου στο οικείο αστυνοµικό τµήµα, αποκτούσε ΑΦΜ, άρα αποκτούσε ταυτόχρονα δικαίωµα εργασίας («πράσινη κάρτα»), ΑΜΚΑ, άρα νοσοκοµειακή και ασφαλιστική κάλυψη στο δηµόσιο σύστηµα υγείας της χώρας, και δικαίωµα ελεύθερης διακίνησης µέχρι τουλάχιστον την εκδίκαση του αιτήµατος ασύλου του, που µπορεί να έφθανε και τα έξι χρόνια.
Πιο συγκεκριµένα, όπως αναδεικνύουν σήµερα τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ», µε τον Νόµο 4540/2018, ο οποίος τέθηκε σε εφαρµογή το καλοκαίρι του 2018 και προβλήθηκε ως ενσωµάτωση στο εθνικό ∆ίκαιο παλαιότερης κοινοτικής οδηγίας του 2013, δόθηκε η δυνατότητα απόκτησης ΑΜΚΑ και ΑΦΜ από µετανάστες και πρόσφυγες από την πρώτη ηµέρα άφιξής τους στην Ελλάδα. Σύµφωνα όµως µε το ευρωπαϊκό πλαίσιο, το δικαίωµα αυτό έχουν µόνον όσοι έχουν υποβάλει αιτήσεις «διεθνούς προστασίας» που έχουν καθυστερήσει να εξεταστούν εννέα µήνες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, χιλιάδες αλλοδαποί παραµένουν ως νόµιµα εργαζόµενοι, χωρίς να έχει κριθεί αν δικαιούνται άσυλο, λόγω των πολυετών καθυστερήσεων στις επιτροπές εξέτασης των αιτηµάτων τους. Το αξιοσηµείωτο είναι ότι όσο περνά ο χρόνος και διατηρούν «πράσινη κάρτα», τόσο περισσότερες πιθανότητες αποκτούν στη χορήγηση του ασύλου - διαβατηρίου για την παραµονή τους στην Ελλάδα ή τη συνέχιση του ταξιδιού τους στην Ε.Ε. και διεθνώς.
Στη «φάµπρικα» αυτή που οργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ τα πάντα τελούν πλέον υπό αµφισβήτηση και τα αποτελέσµατα που δηµιουργήθηκαν αποτελούν αντικείµενο αστυνοµικής έρευνας. Και αυτό γιατί ήδη έχουν εντοπιστεί, για παράδειγµα, κατά το πρόσφατο παρελθόν, εταιρείες-µαϊµού που «κολλούν» ένσηµα σε αλλοδαπούς λαµβάνοντας ως αντάλλαγµα υψηλά ποσοστά από τα διάφορα επιδόµατα (κοινωνικής αλληλεγγύης, ενοικίου κ.λπ.) που τους χορηγούνται.
ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΙΣ
Στο επίκεντρο των αλλαγών που επιχειρούνται βρίσκεται το Αρ. 15 του επίµαχου νόµου (Ν. 4540/2018), το οποίο ορίζει ότι οι αιτούντες απασχόληση «έχουν πρόσβαση στην εργασία υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις του Αρ. 71 του Ν. 4375/2016», που επίσης έχει θεσπισθεί επί ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό το άρθρο (Αρ. 71) αναφέρει: «Οι αιτούντες διεθνή προστασία, µετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας κατάθεσης της αίτησης διεθνούς προστασίας ... και εφόσον κατέχουν “δελτίο αιτούντος διεθνή προστασία” ή “δελτίο αιτήσαντος άσυλο αλλοδαπού” ... έχουν δικαίωµα πρόσβασης σε εξαρτηµένη εργασία ή στην παροχή υπηρεσιών ή έργου». ∆ηλαδή, δεν τίθεται κανένας χρονικός περιορισµός και ο κάθε παρανόµως-λαθραίως εισερχόµενος δικαιούνταν να ζητήσει δουλειά, ασφάλιση και δωρεάν πρόσβαση στο δηµόσιο σύστηµα υγείας.
Στο αντίστοιχο όµως εδάφιο της Ε.Ε. (2013/33/ Αρ. 15), εκείνο µε το οποίο... υποτίθεται ότι εναρµονίστηκε η Ελλάδα, σηµειώνεται πως «τα κράτη µέλη εξασφαλίζουν στους αιτούντες πρόσβαση στην αγορά εργασίας το αργότερο εννέα (9) µήνες µετά την ηµεροµηνία υποβολής της αίτησης διεθνούς προστασίας, εάν δεν έχει ληφθεί πρωτοδίκως απόφαση από την αρµόδια Αρχή και η καθυστέρηση δεν µπορεί να αποδοθεί στον αιτούντα». Και πάλι (όµως) υπό όρους, καθώς στη συνέχεια επεξηγείται: «Τα κράτη µέλη αποφασίζουν υπό ποίες προϋποθέσεις επιτρέπεται η πρόσβαση του αιτούντος στην αγορά εργασίας, σύµφωνα µε το εθνικό τους ∆ίκαιο, εξασφαλίζοντας παράλληλα στους αιτούντες ουσιαστική πρόσβαση στην αγορά εργασίας».
Στην ίδια νοµοθέτηση, εξάλλου, του 2018, υπάρχουν ταυτόχρονα αλλαγές «στις άδειες διαµονής λόγω συµφώνου συµβίωσης». Κι ενώ ο αντίστοιχος νόµος του 2014 (Ν. 4251/2014) επέτρεπε τη χορήγηση άδειας µόνο «στα µέλη οικογένειας Ελληνα πολίτη», η άδεια διαµονής «επεκτάθηκε» και σε όσους έχουν συνάψει σύµφωνο συµβίωσης µε Ελληνα πολίτη, «εφόσον τούτο καταρτίστηκε στην Ελλάδα ή ενώπιον ελληνικής προξενικής Αρχής».
∆εν θεωρείται, ταυτόχρονα, τυχαίο το γεγονός ότι πέντε ηµέρες µετά την εκλογική νίκη της Ν.∆., στις 12 Ιουλίου 2019, ο νέος υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, κατήργησε εγκύκλιο που είχε υπογραφεί από τον προηγούµενο υπουργό Υγείας (Ξανθός-Πολάκης) στην εκπνοή της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ και επέτρεπε την πρόσβαση σε πανάκριβα φάρµακα όσων «κατοίκων τρίτων χωρών» διέθεταν ΑΜΚΑ, χωρίς κανέναν διαχωρισµό ως προς το να έχουν άσυλο ή διαβιούν νοµίµως στη χώρα. Η εγκύκλιος κρίθηκε περίεργη, καθώς υπήρξαν υπόνοιες λειτουργίας κυκλώµατος το οποίο µε τους ΑΜΚΑ των εξωκοινοτικών αλλοδαπών έπαιρνε δωρεάν ή µε ελάχιστη συµµετοχή Φάρµακα Υψηλού Κόστους (ΦΥΚ) από τα φαρµακεία του ΕΣΥ, αλλά και του ΕΟΠΥΥ, και στη συνέχεια θησαύριζε πωλώντας τα σε δυσθεώρητες τιµές σε χώρες εκτός Ε.Ε.
Ουσιαστικά, από την πρώτη ηµέρα που ένας λαθραία εισελθών µετανάστης διερχόταν τα ελληνικά χερσαία σύνορα ή πατούσε το πόδι του σε ένα νησί του Ανατολικού Αιγαίου, αµέσως µόλις υπέβαλε αίτηµα ασύλου στο οικείο αστυνοµικό τµήµα, αποκτούσε ΑΦΜ, άρα αποκτούσε ταυτόχρονα δικαίωµα εργασίας («πράσινη κάρτα»), ΑΜΚΑ, άρα νοσοκοµειακή και ασφαλιστική κάλυψη στο δηµόσιο σύστηµα υγείας της χώρας, και δικαίωµα ελεύθερης διακίνησης µέχρι τουλάχιστον την εκδίκαση του αιτήµατος ασύλου του, που µπορεί να έφθανε και τα έξι χρόνια.
Πιο συγκεκριµένα, όπως αναδεικνύουν σήµερα τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ», µε τον Νόµο 4540/2018, ο οποίος τέθηκε σε εφαρµογή το καλοκαίρι του 2018 και προβλήθηκε ως ενσωµάτωση στο εθνικό ∆ίκαιο παλαιότερης κοινοτικής οδηγίας του 2013, δόθηκε η δυνατότητα απόκτησης ΑΜΚΑ και ΑΦΜ από µετανάστες και πρόσφυγες από την πρώτη ηµέρα άφιξής τους στην Ελλάδα. Σύµφωνα όµως µε το ευρωπαϊκό πλαίσιο, το δικαίωµα αυτό έχουν µόνον όσοι έχουν υποβάλει αιτήσεις «διεθνούς προστασίας» που έχουν καθυστερήσει να εξεταστούν εννέα µήνες. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, χιλιάδες αλλοδαποί παραµένουν ως νόµιµα εργαζόµενοι, χωρίς να έχει κριθεί αν δικαιούνται άσυλο, λόγω των πολυετών καθυστερήσεων στις επιτροπές εξέτασης των αιτηµάτων τους. Το αξιοσηµείωτο είναι ότι όσο περνά ο χρόνος και διατηρούν «πράσινη κάρτα», τόσο περισσότερες πιθανότητες αποκτούν στη χορήγηση του ασύλου - διαβατηρίου για την παραµονή τους στην Ελλάδα ή τη συνέχιση του ταξιδιού τους στην Ε.Ε. και διεθνώς.
Στη «φάµπρικα» αυτή που οργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ τα πάντα τελούν πλέον υπό αµφισβήτηση και τα αποτελέσµατα που δηµιουργήθηκαν αποτελούν αντικείµενο αστυνοµικής έρευνας. Και αυτό γιατί ήδη έχουν εντοπιστεί, για παράδειγµα, κατά το πρόσφατο παρελθόν, εταιρείες-µαϊµού που «κολλούν» ένσηµα σε αλλοδαπούς λαµβάνοντας ως αντάλλαγµα υψηλά ποσοστά από τα διάφορα επιδόµατα (κοινωνικής αλληλεγγύης, ενοικίου κ.λπ.) που τους χορηγούνται.
ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΕΙΣ
Στο επίκεντρο των αλλαγών που επιχειρούνται βρίσκεται το Αρ. 15 του επίµαχου νόµου (Ν. 4540/2018), το οποίο ορίζει ότι οι αιτούντες απασχόληση «έχουν πρόσβαση στην εργασία υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις του Αρ. 71 του Ν. 4375/2016», που επίσης έχει θεσπισθεί επί ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό το άρθρο (Αρ. 71) αναφέρει: «Οι αιτούντες διεθνή προστασία, µετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας κατάθεσης της αίτησης διεθνούς προστασίας ... και εφόσον κατέχουν “δελτίο αιτούντος διεθνή προστασία” ή “δελτίο αιτήσαντος άσυλο αλλοδαπού” ... έχουν δικαίωµα πρόσβασης σε εξαρτηµένη εργασία ή στην παροχή υπηρεσιών ή έργου». ∆ηλαδή, δεν τίθεται κανένας χρονικός περιορισµός και ο κάθε παρανόµως-λαθραίως εισερχόµενος δικαιούνταν να ζητήσει δουλειά, ασφάλιση και δωρεάν πρόσβαση στο δηµόσιο σύστηµα υγείας.
Στην ίδια νοµοθέτηση, εξάλλου, του 2018, υπάρχουν ταυτόχρονα αλλαγές «στις άδειες διαµονής λόγω συµφώνου συµβίωσης». Κι ενώ ο αντίστοιχος νόµος του 2014 (Ν. 4251/2014) επέτρεπε τη χορήγηση άδειας µόνο «στα µέλη οικογένειας Ελληνα πολίτη», η άδεια διαµονής «επεκτάθηκε» και σε όσους έχουν συνάψει σύµφωνο συµβίωσης µε Ελληνα πολίτη, «εφόσον τούτο καταρτίστηκε στην Ελλάδα ή ενώπιον ελληνικής προξενικής Αρχής».
∆εν θεωρείται, ταυτόχρονα, τυχαίο το γεγονός ότι πέντε ηµέρες µετά την εκλογική νίκη της Ν.∆., στις 12 Ιουλίου 2019, ο νέος υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, κατήργησε εγκύκλιο που είχε υπογραφεί από τον προηγούµενο υπουργό Υγείας (Ξανθός-Πολάκης) στην εκπνοή της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ και επέτρεπε την πρόσβαση σε πανάκριβα φάρµακα όσων «κατοίκων τρίτων χωρών» διέθεταν ΑΜΚΑ, χωρίς κανέναν διαχωρισµό ως προς το να έχουν άσυλο ή διαβιούν νοµίµως στη χώρα. Η εγκύκλιος κρίθηκε περίεργη, καθώς υπήρξαν υπόνοιες λειτουργίας κυκλώµατος το οποίο µε τους ΑΜΚΑ των εξωκοινοτικών αλλοδαπών έπαιρνε δωρεάν ή µε ελάχιστη συµµετοχή Φάρµακα Υψηλού Κόστους (ΦΥΚ) από τα φαρµακεία του ΕΣΥ, αλλά και του ΕΟΠΥΥ, και στη συνέχεια θησαύριζε πωλώντας τα σε δυσθεώρητες τιµές σε χώρες εκτός Ε.Ε.
