Τo 1905 ο τότε δήμαρχος Αθηναίων Σπύρος Μερκούρης εισήγαγε στην οδοποιία των Αθηνών την ασφαλτόστρωση. Η άσφαλτος θα απάλλασσε τους κατο...
Τo 1905 ο τότε δήμαρχος Αθηναίων Σπύρος Μερκούρης εισήγαγε στην οδοποιία των Αθηνών την ασφαλτόστρωση. Η άσφαλτος θα απάλλασσε τους κατοίκους της πρωτεύουσας από τη σκόνη που το καλοκαίρι ήταν αφόρητη ενώ τον χειμώνα τα πάντα σκεπάζονταν από λάσπη.
Το έργο είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού, καθώς θα άλλαζε άρδην την καθημερινότητα των ανθρώπων. Γι’ αυτό και τα δημοσιεύματα των εφημερίδων ήταν συνεχή, αναλύοντας τη χρησιμότητα της οδοποιίας, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της ασφαλτόστρωσης.
Σύμφωνα με το βιβλίο του Δημήτρη Λαμπίκη «τα 100 χρόνια του Δήμου Αθηναίων», οι πρώτοι που είχαν αντιδράσει ήταν οι αμαξάδες, γιατί οι ρόδες των οχημάτων τους γλιστρούσαν επικίνδυνα στο νέο οδόστρωμα. Στην ίδια πλευρά ήταν και οι χαμάληδες των οποίων η δουλειά ήταν να σηκώνουν στους ώμους τους τις καλοντυμένες κυρίες για να περάσουν τον δρόμο χωρίς να λερωθούν από τις λάσπες και τη σκόνη.
Σε κάθε περίπτωση, όπως αναφέρει ο Κώστας Μπίρης στο βιβλίο του «Αι Αθήναι», ήταν τέτοιας αντοχής το υλικό το οποίο χρησιμοποιήθηκε που η άσφαλτος της Αιόλου υπερέβη σε διάρκεια ζωής τον μισό αιώνα.
Σημειώνεται ότι η οδός Αιόλου είχε σχεδιαστεί το 1833 από τους αρχιτέκτονες Σταμάτη Κλεάνθη και Έντουαρντ Σάουμπερτ και ήταν και η πρώτη οδός της Αθήνας που είχε στρωθεί με αμμοχάλικο το 1860.
Πηγές πληροφοριών: "Αι Αθήναι" του Κώστα Μπίρη "Τα εκατό χρόνια του Δήμου Αθηναίων" του Δημήτρη Λαμπίκη, "Μια σταγόνας ιστορίας" του Δημήτρη Καμπουράκη, mikros-romios.gr,