Το νόμο στα χέρια τους παίρνουν πλέον οι Έλληνες. Για πρώτη οι αντιδράσεις είναι τόσο σφοδρές, ενώ τα τα μπλόκα κατά των μεταναστών είν...
Το νόμο στα χέρια τους παίρνουν πλέον οι Έλληνες. Για πρώτη οι αντιδράσεις είναι τόσο σφοδρές, ενώ τα τα μπλόκα κατά των μεταναστών είναι ένα καθημερινό φαινόμενο...
Το ενδεχόμενο να πάρουν τις καραμπίνες, προκειμένου να διαφυλάξουν, όπως υποστηρίζουν, τη σωματική τους ακεραιότητα αλλά και τις περιουσίες τους από κακοποιά στοιχεία, που υπάρχουν μεταξύ των περίπου 300 προσφύγων και μεταναστών, οι οποίοι διαμένουν εδώ και 1,5 χρόνο σε ξενοδοχείο της περιοχής, δεν αποκλείουν κάτοικοι του χωριού Σταθμός Μουριών του νομού Κιλκίς, έναν ακριτικό οικισμό που ζουν περίπου 800 άτομα.
Όπως ανέφεραν κάτοικοι της περιοχής στο ethnos.gr, στο χωριό επικρατεί τρόμος, αφού είναι πάρα πολύ συχνά τα κρούσματα κλοπών σε σπίτια, η διακίνηση και η χρήση ναρκωτικών ουσιών ακόμα και στην πλατεία του χωριού, οι αιματηρές συρράξεις μεταξύ των προσφύγων και των μεταναστών μπροστά στα μάτια μικρών παιδιών και οι άσεμνες και προσβλητικές παρενοχλήσεις σε νεαρά κορίτσια. Μάλιστα, πριν από λίγες μέρες, μεσημέρι στην πλατεία του χωριού, αλλοδαποί επιτέθηκαν σε κάτοικο και του πήραν με απειλές το κινητό.
Οι κάτοικοι επισημαίνουν ακόμα ότι αισθάνονται παντελώς απροστάτευτοι από την Πολιτεία, αφού παρά τις συνεχείς καταγγελίες τους στην αστυνομία, αυτή ουσιαστικά δεν επεμβαίνει, για να επιβάλει την τάξη. «Ό,τι δεν κάνει η Πολιτεία, είναι μοιραίο να το κάνουν οι ίδιοι οι κάτοικοι.
Δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς φαινόμενα κοινωνικού αυτοματισμού, αν και εμείς είμαστε αντίθετοι σε αυτό. Θέλουμε τα νησιά να αποσυμφορηθούν, αλλά εδώ μιλάμε για 300 πρόσφυγες και μετανάστες σε ένα χωριό 500 κατοίκων. Έχουμε δείξει τον ανθρωπισμό μας, αφού ο δήμος μας φιλοξενεί 2.300 άτομα και οι πρώτοι ήρθαν το 2015. Πλέον έχουμε φτάσει στα όριά μας», τονίζει ο δήμαρχος Κιλκίς, Δημήτρης Κυριακίδης.
«Στο χωριό επικρατεί τρόμος και αγανάκτηση»
Για συναισθήματα τρόμου και αγανάκτησης έκαναν λόγοι κάτοικοι των Μουριών. Όπως τονίζουν, σε ένα μικρό και ήσυχο χωριό η εγκληματικότητα κυρίως από την περασμένη άνοιξη και μετά έχει φτάσει στα ύψη και όλοι φοβούνται, μήπως κάποια στιγμή γίνει ένα πολύ μεγάλο κακό. «Κάνουν χρήση ναρκωτικών μέσα στην πλατεία, στοχοποιούν σπίτια που μένουν ηλικιωμένοι ή οι ένοικοι έρχονται μόνο τα Σαββατοκύρια και κάνουν διαρρήξεις, παρενοχλούν νέες κοπέλες στους δρόμους και τις κάνουν άσεμνες χειρονομίες.
Οι κοπέλες φοβούνται να επιστρέψουν το βράδυ στο σπίτι τους από την καφετέρια. Επιτέθηκαν σε συγχωριανό μας μέρα μεσημέρι στην πλατεία και του πήραν με απειλές το κινητό. Στο χωριό επικρατεί τρόμος και η αστυνομία, δυστυχώς, κάνει τα στραβά μάτια.
«Το πρόβλημα δεν είναι ότι κλέβουν προϊόντα από τα χωράφια μας και τους μπαχτσέδες. Το πρόβλημα είναι η εγκληματικότητα, η χρήση ναρκωτικών μπροστά στα μάτια των παιδιών μας και η προστυχιά. Τη 16χρονη κόρη μου προχθές κάποιος παρενόχλησε σεξουαλικά στο παζάρι με πολύ άσχημο τρόπο μπροστά στη μάνα της. Ένα μεσημέρι, στην παιδική χαρά κάποιοι πλακώθηκαν πολύ άσχημα στο ξύλο μεταξύ τους, μπροστά στα μάτια μικρών παιδιών, τα οποία κοιτούσαν τρομοκρατημένα. Από τους περίπου 300 πρόσφυγες και μετανάστες της περιοχής μας, δυστυχώς, οι περίπου 200 είναι αποβράσματα. Από τη στιγμή που δεν έχουμε προστασία από κανέναν, σκεφτόμαστε ακόμα και να πάρουμε τα όπλα. Είμαστε κι εμείς προσφυγικής καταγωγής και πριν από 1,5 χρόνο τους δεχτήκαμε και τους φιλοξενούμε. Ωστόσο, το κακό ξεκίνησε από την περασμένη άνοιξη. Πολλοί δεν είναι πρόσφυγες, είναι κακοποιά στοιχεία», αναφέρει από την πλευρά του ο Νίκος Παναγιωτίδης, κάτοικος του χωριού.
