Το συγκλονιστικό ημερολόγιό της - «Όσο πιο βίαιος γινόταν, τόσο περισσότερο διεγειρόταν, κι αυτό κατέληξε στον θάνατο για εκείνη και στη κο...
Το συγκλονιστικό ημερολόγιό της - «Όσο πιο βίαιος γινόταν, τόσο περισσότερο διεγειρόταν, κι αυτό κατέληξε στον θάνατο για εκείνη και στη κορύφωση για εκείνον»
H Charity Lee είχε επισκεφθεί τον έφηβο γιο της στη φυλακή, τον Μάρτιο του 2007, όταν εκείνος ξεστόμισε το ανείπωτο: Πως είχε δολοφονήσει άγρια ο ίδιος την 4χρονη αδελφή του.
«Έχεις δίκιο, εγώ τη σκότωσα» έλεγε ικανοποιημένος ο 13χρονος τότε Paris Bennett στην τρομοκρατημένη μητέρα του.
Η ανατριχιαστική συνάντηση και πολλές ακόμα προσωπικές συζητήσεις ανάμεσα στην ίδια και τον γιο της, ενώ εκείνος ήταν στη φυλακή, περιλαμβάνονται στο βιβλίο που έγραψε η Lee με τη βοήθεια του συγγραφέα Brian Whitney με τίτλο «How Now, Butterfly?: A Memoir of Murder, Survival & Transformation».
Το βιβλίο, στο οποίο η μητέρα από το Τέξας εξομολογείται τον πόνο, τη θλίψη και την τελική συγχώρεση, με τη μορφή ημερολογίου, αποκαλύπτει και σοκαριστικές λεπτομέρειες του άγριου φόνου αλλά και το ότι ο Bennett παρακολουθούσε για ώρες υλικό βίαιης πορνογραφίας πριν δολοφονήσει την αδελφή του και στη συνέχεια την κακοποιήσει σεξουαλικά.
«Ο γιος μου είναι ένα τέρας»
«Ο γιος μου είναι ένα τέρας, και επειδή εκείνος είναι ένα τέρας έχασα την κόρη μου» έγραφε η 46χρονη λιγότερο από έναν μήνα μετά τη φρικτή δολοφονία της 4ης Φεβρουαρίου του 2007.
Όταν η Lee έμαθε πως ο Bennett έβλεπε πορνογραφικό υλικό με σαδομαζοχιστικό περιεχόμενο λίγο πριν διαπράξει τον φόνο, αποφάσισε να αντιμετωπίσει τον γιο της ανοιχτά.
«Είπε ‘ναι’. Έβλεπε τέτοια βίντει τη νύχτα που σκότωσε την Ella, αλλά το έκανε για να το δω εγώ και να εξοργιστώ» γράφει η Lee.
Χρόνια αργότερα, ο Bennett άλλαξε λίγο την ιστορία του- και την έκανε ακόμα χειρότερη. Είπε πως σκότωσε την αδελφή του για να μη μιλήσει για τη σεξουαλική κακοποίηση.
«Την κακοποίησε σεξουαλικά εκείνη τη νύχτα και παραδέχθηκε πως όσο πιο βίαιος γινόταν, τόσο περισσότερο διεγειρόταν, κι αυτό κατέληξε στον θάνατο για εκείνη και στη κορύφωση για εκείνον» είχε γράψει η γυναίκα τον Σεπτέμβριο του 2010. Οι αρχές εντόπισαν σπέρμα τόσο στην ίδια την Ella όσο και στο κρεβάτι στο οποίο δολοφονήθηκε.
Το χρονικό του εφιάλτη
Ο εφιάλτης για τη Lee ξεκίνησε στις 5 Φεβρουαρίου του 2007, όταν η αστυνομία πήγε στη δουλειά της και της είπε πως κάτι συνέβαινε με την κόρη της. «Τους είπα να με πάνε στην Ella, μου είπαν πως αυτό δεν γίνεται, είναι νεκρή» θυμάται.
Ο Bennett και η Ella ήταν υπό τη φροντίδα μπέιμπι σίτερ εκείνη το βράδυ. Το αγόρι κατάφερε να την πείσει να πάει σπίτι της και στη συνέχεια μπήκε στο δωμάτιο της αδελφής του, η οποία κοιμόταν, τη βασάνισε και τη μαχαίρωσε 17 φορές.
«Οι μαχαιριές του ήταν αργές και μεθοδικές, όχι ξέφρενες ή ανεξέλεγκτες» γράφει η Lee. «Δεν ήταν όλες βαθιές. Οι περισσότερες ήταν επιφανειακές. Είπε στους αστυνομικούς πως τη μαχαίρωνε και τραβούσε το μαχαίρι απαλά έξω, κι ένιωθε σαν να μαχαίρωνε ένα στρώμα ή ένα ζελεδάκι».
Στη συνέχεια το αγόρι τηλεφώνησε σε έναν φίλο του από το σχολείο και μίλησε για έξι λεπτά πριν καλέσει τις αρχές. Προσποιήθηκε πως έκανε απόπειρες καρδιοαναπνευστικής ανάνηψης, αλλά δεν τις έκανε ποτέ.
Αρχικά, είπε πως σκότωσε την αδελφή του εξαιτίας μιας παραίσθησης που έκανε το κορίτσι να μοιάζει με δαίμονα με κεφάλι κολοκύθας, ο οποίος καιγόταν.
Λίγο αργότερα όμως παραδέχθηκε την αλήθεια: Είχε σχεδιάσει τον φόνο και σκεφτόταν να σκοτώσει και τη μητέρα του.
Ο Paris ήθελε να σκοτώσει και τη μητέρα του
«Είπε πως ο πρώτος λόγος που δεν το έκανε ήταν ότι αποδείχθηκε πολύ πιο δύσκολο απ’ ό,τι νόμιζε το να σκοτώσει κάποιον» είπε η Lee. «Ο δεύτερος ήταν η συνειδητοποίηση πως εάν με σκότωνε θα υπέφερα μόνο για 5,10,15 λεπτά. Αλλά το να με αφήσει να ζήσω χωρίς την Ella σημαίνει να υποφέρω για την υπόλοιπη ζωή μου».
Η Lee δεν αρνήθηκε ποτέ πως ο γιος της μπορεί κάποτε να τη σκοτώσει. Αλλά η συνειδητοποίηση αυτή έγινε πιο ξεκάθαρη, όταν της επιτέθηκε στον χώρο των επισκεπτών, μέσα στη φυλακή.
«Μου πέταξε το τραπέζι και με ακινητοποίησε στον τοίχο. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω, ήμουν σε κατάσταση σοκ, παρέλυσα. Πίστεψα πως θα πεθάνω εκεί» γράφει τον Απρίλιο του 2007. «Μετά τράβηξε το τραπέζι, εγώ ανάσανα, και μου το πέταξε ξανά».
Ο Bennett, που καταδικάστηκε σε 40 χρόνια φυλακή, εξακολουθεί να προσπαθεί να προκαλέσει πόνο στη μητέρα του, λέγοντας πράγματα όπως «Μου αρέσει να σε βλέπω να υποφέρεις».
Η Lee προσπαθούσε να καταλάβει από πού προέρχεται η τόση αγριότητα του γιου της και εάν η υποτροπή της στα ναρκωτικά τον επηρέασε πιο βαθιά απ’ ό,τι η ίδια νόμιζε. Εθισμένη παλιότερα στην ηρωίνη, η Lee ήταν καθαρή για 12 χρόνια αλλά γύρισε στις παλιές της συνήθειες, με κοκαΐνη αυτή τη φορά, όταν ο γιος της ήταν 12 και η κόρη της 3.
«Ο Paris ήταν θυμωμένος μαζί μου. Είχε κάθε δικαίωμα. Ήταν πολύ δύσκολα και για τους δυο μας» γράφει για το 6μηνο που επέστρεψε στη χρήση. «Η υποτροπή μου έκανε τον Paris φονιά;» διερωτάται.
Αλλά οι δολοφονίες έχουν ιστορικό στην οικογένειά της. Όταν η ίδια η Lee ήταν έξι χρόνων, η μητέρα της κατηγορήθηκε για τον φόνο του πατέρα της, αλλά αργότερα αθωώθηκε.
Για να διαχειριστεί την αβάσταχτη θλίψη της απώλειας των παιδιών της, η Lee άρχισε να καταγράφει τις σκέψεις της. Κατέφυγε στο αλκοόλ ενώ προσπάθησε πολλές φορές και να βάλει τέλος στη ζωή της, με χάπια.
Αλλά με τα χρόνια των σκέψεων και της ενδοσκόπησης, η Lee μπόρεσε να συγχωρέσει τον γιο της και τον αποδέχθηκε για αυτό που είναι.
Η βοήθεια και η συγχώρεση
«Ο γιος μου είναι ψυχοπαθής, δεν μπορώ να τον βοηθήσω. Αυτό μπορεί να μην έχει σημασία εν τέλει. Αυτό που μάλλον έχει σημασία είναι πως δεν μπορώ, σε αυτή τη φάση, ούτε να τον εγκαταλείψω» γράφει. «Αγαπώ το πρώτο μου παιδί με την ίδια ένταση όπως την ημέρα που ανακάλυψα πως είμαι έγκυος».
Η διαδικασία αυτή τη βοήθησε να πενθήσει και την απώλεια του «φύλακα- αγγέλου» της, που αποκαλεί «Ella Bella». Μετά το τραγικό περιστατικό, η Lee «συνδέεται» με την κόρη της με πεταλούδες, καθώς πεταλούδες ήταν η τελευταία ζωγραφιά που είχε κάνει στο σχολείο πριν δολοφονηθεί.
Το βιβλίο τελειώνει το 2011, την ίδια χρονιά που ίδρυσε το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα ELLA, από τα αρχικά των λέξεων «Empathy, Love, Lessons και Action», που βοηθά ανθρώπους θύματα βίας, ψυχικών ασθενειών και του συστήματος δικαιοσύνης.
Έναν χρόνο αργότερα γέννησε τον γιο της Phoenix. «Σήμερα είναι ένα χαρούμενο, τρυφερό, έξυπνο, πεισματάρικο 6χρονο» γράφει στον επίλογο. Η ίδια είναι ειλικρινής και αναφορικά με το ποιος είναι ο αδελφός του, και μερικές φορές τους αφήνει να μιλήσουν στο τηλέφωνο.
«Οι επικριτές μου με κατηγορούν για το ότι αφήνω τον Paris να μιλά στον Phoenix» γράφει. «Μου λένε τι φρικτή μητέρα είμαι που επιτρέπω το παιδί μου που σκότωσε το άλλο παιδί μου να μιλάει στο τρίτο παιδί μου».
Εκείνη έχει τη δική της απάντηση: «Δίνω το παράδειγμα στον Phoenix, ένα παράδειγμα για το τι είναι η άνευ όρων αγάπη και η συγχώρεση».
