Οι πιλότοι μαχητών δεν είναι οικονομικοί. Η Αεροπορία των ΗΠΑ (USAF) εκτιμά ότι η εκπαίδευση ενός νέου πιλότου για φτάσει να πετάξει έν...
Οι πιλότοι μαχητών δεν είναι οικονομικοί. Η Αεροπορία των ΗΠΑ (USAF) εκτιμά ότι η εκπαίδευση ενός νέου πιλότου για φτάσει να πετάξει ένα αεροπλάνο όπως το F-35 κοστίζει 11 εκατομμύρια δολάρια [σ.σ. DP: η ελληνική Πολεμική Αεροπορία δαπανά 7-8 για κάθε πιλότο της]. Και αυτό δεν συνυπολογίζει την ανεκτίμητη εμπειρία ενός βετεράνου πιλότου ο οποίος πετούσε εδώ και χρόνια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ είναι πρόθυμη να προσφέρει μπόνους μισού εκατομμυρίου δολαρίων για τη διατήρηση πεπειραμένων πιλότων μαχητών σε υπηρεσία.
Του Michael Peck
ΠΗΓΗ: The NATIONAL INTEREST
Το πρόβλημα ξεκίνησε στις 15 Ιουλίου 2016, όταν μέλη του στρατού της Τουρκίας “φέρονται” πως εξαπέλυσαν ένα πραξικόπημα για να ανατρέψουν την ισλαμική κυβέρνηση του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Η λέξη “φέρονται” χρησιμοποιείται για κάποιο λόγο. Παρά το γεγονός ότι ήταν “επαγγελματίες” στην ανατροπή πολιτικών κυβερνήσεων (με τέσσερα επιτυχημένα πραξικοπήματα μεταξύ 1960 και 1997), η προσπάθεια του 2016 ήταν γελοία.
Οι στρατιώτες επιχείρησαν να απομονώσουν την Κωνσταντινούπολη δημιουργώντας οδοφράγματα στη γέφυρα του Βοσπόρου – αλλά απλώς μπλοκάρουν τις λωρίδες προς τη μία κατεύθυνση. Βίντεο στο Youtube έδειξε στρατιώτες με άρματα μάχης Leopard που παραδίδονταν σε αστυνομικούς και πολίτες. Καθώς ο Ερντογάν πετούσε πίσω στην Κωνσταντινούπολη επιστρέφοντας από διακοπές, δύο τουρκικά μαχητικά F-16 είχαν το αεροσκάφος του στοχοοιημένο – αλλά δεν κατάφεραν να το καταρρίψουν.
Ο θρυλικός τουρκικός στρατός υποτίθεται ήταν το νότιο προπύργιο του ΝΑΤΟ κατά τον Ψυχρό Πόλεμο κατά των Σοβιετικών; Αν ναι, είναι περίεργο το γεγονός ότι το Κρεμλίνο δεν κατέλαβε ποτέ τον Βόσπορο.
Όλα αυτά αντιμετωπίστηκαν από πολλούς με σκεπτικισμό, καθώς αναρωτιούνται εάν το πραξικόπημα ήταν στην πραγματικότητα μια ψεύτικη επιχείρηση οργανωμένη από την τουρκική κυβέρνηση (false-flag operation), με στόχο να παράσχει (ή να προκαλέσει) το πρόσχημα για να ξεμπερδέψει με τους κοσμικούς Τούρκους στρατηγούς και τους κρυφούς οπαδούς του εξόριστου κληρικού Φετουλάχ Γκιουλέν. Είτε έτσι είτε αλλιώς, το πραξικόπημα ξεφούσκωσε σε λιγότερο από μία ώρα και τότε η κυβέρνηση του Ερντογάν πήρε εκδίκηση.
Πολλοί ανώτεροι υπάλληλοι και μάχιμοι αξιωματικοί εκκαθαρίστηκαν. Περισσότεροι από 300 πιλότοι F-16 εκδιώχθηκαν. Αυτό εξουδετέρωσε τον τουρκικό στρατό ως πολιτική απειλή και ενίσχυσε την ολοένα και πιο αυταρχική διακυβέρνηση του Ερντογάν και του νεο-οθωμανικού Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, το οποίο έχει φυλακίσει πολλούς δημοσιογράφους. Ωστόσο, άφησε αναπάντητο ένα ερώτημα: Ποιος θα μείνει για να πετάξει τα μαχητικά της Τουρκίας;
Με τον πόλεμο να μαίνεται στη Συρία και τις τουρκικές δυνάμεις να αρπάζουν τμήματα στο βόρειο τμήμα της χώρας, ο στρατός της Τουρκίας κρατιέται απασχολημένος (συμπεριλαμβανομένου ενός F-16 που κατέρριψε ένα ρωσικό αεροσκάφος στη Συρία – ο Τούρκος πιλότος που το έκανε ήταν ένας από αυτούς που εκκαθαρίστηκαν). Δεν φαίνεται να είναι κατάλληλη συγκυρία για να αποδεκατίσεις τις τάξεις των πιλότων σου.
Σε μια ένδειξη απελπισίας, “η τουρκική κυβέρνηση έχει εκδώσει διάταγμα που απειλεί 330 πρώην πιλότους με την ανάκληση της πτητικής άδειας πολιτικών αεροσκαφών, εκτός κι αν επιστρέψουν στα καθήκοντά τους στην Πολεμική Αεροπορία για τέσσερα χρόνια”, σημειώνει έκθεση του Atlantic Council. “Δεν είναι σαφές πώς η απόφαση που υποχρεώνει επιστροφή στην υπηρεσία θα επηρεάσει το ηθικό των μονάδων”, πρόσθεσε η έκθεση.
Τώρα, εισάγετε στην εξίσωση τη Ρωσία – έναν παραδοσιακό εχθρό της Τουρκίας εδώ και αιώνες, του οποίου ένα μαχητικό τζετ καταρρίφθηκε από τους Τούρκους πάνω στη Συρία. Ωστόσο, η Τουρκία επιδιώκει να αγοράσει τους αντιαεροπορικούς πυραύλους μεγάλης εμβέλειας S-400 της Ρωσίας, οι οποίοι προκαλούν μόνο εντάσεις μεταξύ της Ουάσιγκτον και της Άγκυρας για τη Συρία και επί άλλων θεμάτων.
Η Τουρκία έχει επίσης υπογράψει συμφωνία με τον γαλλο-ιταλικό κατασκευαστή [κοινοπραξία] πυραύλων Eurosam για την ανάπτυξη ενός αντιαεροπορικού πυραύλου μεγάλου βεληνεκούς. Γιατί η Τουρκία ξαφνικά ενδιαφέρεται τόσο για τους βλήματα επιφανείας-αέρος; “Μετά τις 15 Ιουλίου, με τις [εκκαθαριστικές] επιχειρήσεις εναντίων των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, υπήρξε μείωση του αριθμού των πιλότων F-16, δημιουργώντας την ανάγκη για ανάπτυξη της αεροπορικής μας άμυνας”, δήλωσε η Τουρκάλα αναλυτής, Verda Ozer. “Αυτός είναι ο λόγος για την αγορά των S-400.”
Αλλά ακόμα και το S-400 δεν θα λύσει ολοκληρωτικά το πρόβλημα αεράμυνας της Τουρκίας. “Δεδομένου ότι το ρωσικό σύστημα S-400 δεν μπορεί να ενσωματωθεί στις υποδομές του ΝΑΤΟ, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε αντιβαλλιστικό ρόλο”, σημειώνει η Ozer. Ως εκ τούτου, η Τουρκία χρειάζεται δύο συστήματα: το S-400 για να καταρρίπτει εχθρικά αεροσκάφη και το Eurosam για την αναχαίτιση βαλλιστικών πυραύλων. Ίσως θα ήταν ευκολότερο να μην είχαν εκδιωχθεί οι πιλότοι των F-16.
