Μαχαιριά στην καρδιά αποτελεί η φωτογραφία με τον εγκεφαλικά νεκρό μποξέρ Γιώργο Διαμαντή λίγες ώρες πριν οι γονείς του δώσουν την άδεια...
Μαχαιριά στην καρδιά αποτελεί η φωτογραφία με τον εγκεφαλικά νεκρό μποξέρ Γιώργο Διαμαντή λίγες ώρες πριν οι γονείς του δώσουν την άδεια στους θεράποντες ιατρούς του να τον αποσυνδέσουν μηχανικά, μετά το σοβαρό χτύπημα που δέχτηκε στο κεφάλι στο πλαίσιο μίας τυπικής προπόνησης.
Ένας χρόνος συμπληρώθηκε από τον άδικο θάνατο του 19χρονου ελληνοαυστραλού μποξέρ Γιώργου Διαμαντή ή George Diamond, όπως τον αποκαλούσαν στην Αυστραλία και ο θείος του, προϊστάμενος του Ι.Ν Αγίας Μαρίνας Ηλιούπολης Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Δημητρίου, συγκινεί με την ανάρτησή του στο Facebook.
Όπως εξηγεί στο newsit ο θάνατος του Γιώργου αποτελεί βαρύτατο πλήγμα για τον ίδιο προσωπικά και την οικογένεια του κι αυτό γιατί είναι το δεύτερο αγαπημένο του πρόσωπο που φεύγει από την ζωή σε τόσο μικρή ηλικία.
“Δυστυχώς είναι κάτι που μας πονάει και θα μας πονάει όσα χρόνια κι αν περάσουν ο θάνατος αυτός. Όλα συνέβησαν σ έναν άτυπο αγώνα τύπου προπόνησης, όταν μετά από ένα χτύπημα που δέχτηκε ο Γιώργος έπεσε κάτω και χτύπησε το κεφάλι του.
Είχε κι ένα παλαιότερο τραύμα πάλι στο ίδιο σημείο με αποτέλεσμα αυτό να γίνει αιμάτωμα και να παραμείνει τέσσερις ημέρες εγκεφαλικά νεκρός. Οι γιατροί προσπάθησαν να τον σώσουν, αλλά δεν υπήρχε επιστροφή” αναφέρει ο πατέρας Σεραφείμ Δημητρίου και προσθέτει:
“Είναι το πρώτο παιδί της οικογένειας του πρώτου μου ξαδέλφου. Στην βάφτισή του που έγινε στην Αυστραλία ήμουν εκεί ως διάκονος, όπως και στην κηδεία της γιαγιάς του που τον είδα πια έφηβο. Θυμάμαι είχαν ένα σάκο του μποξ μέσα στο σπίτι και παίζανε συνέχεια μέσα στο playroom. Ο πατέρας του τους καθοδήγησε προς τα εκεί γιατί κι εκείνος ασχολούνται με τον μποξ αλλά ερασιτεχνικά.
Ο Γιώργος αγάπησε το άθλημα περισσότερο από τον δεύτερο αδελφό του που είναι ποδοσφαιριστής και ήθελε να ασχοληθεί περισσότερο, είχε πιο σοβαρές βλέψεις με αποτέλεσμα να λαμβάνει μέρος και σε αγώνες”.
Οι γονείς του Βλάσης και Βίκυ Διαμαντής, καθώς και τα τέσσερα αδέλφια του ακόμα θρηνούν για τον θάνατό του, αφού δεν μπορούν με τίποτα να πιστέψουν πως ο δικός τους Γιώργος, έφυγε με τον πιο τραγικό τρόπο από την ζωή, μιας και το μποξ αποτέλεσε στην σύντομη ζωή του, την μεγαλύτερη αγάπη του:
“Το παιδί είχε μάθει και την τέχνη του ξυλουργού – επιπλοποιού, ενώ τα απογεύματα έτρεχε συνεχώς σε προπονήσεις. Δυστυχώς η οικογένεια του ζει σε βαρύ πένθος. Οι μέρες εκείνες ήταν δύσκολες για όλους. Ειδικά όταν οι γιατροί τους ενημέρωσαν για την κρίσιμη κατάσταση του και πως δεν υπήρχε περίπτωση επιστροφής, έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους.
Ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα γιατί όπως τους εξήγησαν τα μηχανήματα τον κρατούσαν μόνο στη ζωή και πως έπρεπε να αποφασίσουν τι ήθελαν να γίνει στη συνέχεια. Δεν υπήρχε σωτηρία δυστυχώς”.
Εκτός όμως από τον 19χρονο η οικογένεια του Αρχιμανδρίτη είχε βιώσει μια παρόμοια απώλεια.
“Στα 19 του χρόνια είχαμε χάσει και τον αδελφό μου σε τροχαίο, οπότε το πλήγμα ήταν μεγάλο για την οικογένεια μας. Ο αδελφός μου είχε το ίδιο όνομα με τον πατέρα του του Γιώργου, Βλάσης και τον αγαπώ πάρα πολύ”.
