Κυριακή βράδυ, λίγο μετά τις 10 της 20ης Μαρτίου 1994, δολοφονήθηκε ο Θεόφιλος Γεωργιάδης. Η δολοφονία έγινε έξω από το σπίτι του, στην ...
Κυριακή βράδυ, λίγο μετά τις 10 της 20ης Μαρτίου 1994, δολοφονήθηκε ο Θεόφιλος Γεωργιάδης. Η δολοφονία έγινε έξω από το σπίτι του, στην οδό Θουκυδίδου στην Αγλατζιά της Κύπρου. Πέντε φορές πυροβολήθηκε από τους εκτελεστές που ανέλαβαν να υλοποιήσουν τις εντολές του τουρκικού κράτους. Με πιστόλι 9 χιλιοστών οι αδίστακτοι δολοφόνοι σκότωσαν τον εκπρόσωπο της Επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν στην Κύπρο.
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΠΗΓΗ: SLpress
Η εκτέλεση του Θεόφιλου ήταν έργο των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, το οποίο χρησιμοποίησε ανθρώπους στις ελεύθερες περιοχές, με τους οποίους είχαν υπόγειες συναλλαγές. Ο Θεόφιλος είχε έντονη δράση, που ενοχλούσε το καθεστώς της Άγκυρας. Οικοδομούσε συστηματικά και μεθοδικά τη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου του Απελευθερωτικού Κινήματος των Κούρδων με τους λαούς της Ελλάδος και της Κύπρου.
Ένα μέτωπο συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα για την ανατροπή της τουρκικής κατοχής από την Κύπρο μέχρι το Κουρδιστάν. Αυτή η πολιτική ξεκινούσε από την κοινωνία, από τους πολίτες και δημιουργούσε πίεση προς τις ηγεσίες σε Ελλάδα και Κύπρο.
Ο δημοσιογράφος Λάζαρος Μαύρος, φίλος και συναγωνιστής του Θεόφιλου, έγραψε «πως η αλήθεια για την ένταξη του Θεόφιλου Γεωργιάδη στον κουρδικό αγώνα, βρίσκεται στην υπέρτατη θέληση και τον ασίγαστο πόθο του για πολιτική και αγώνα ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ της Κύπρου από τον τουρκικό ζυγό.
“Κι αφού εμείς στην Κύπρο δεν αξιωθήκαμε ν’ αγωνιζόμαστε για την ελευθερία μας, τουλάχιστον να βοηθήσουμε πρέπει εκείνους που αγωνίζονται και για μας εναντίον του τουρκικού κράτους, τους Κούρδους αγωνιστές”, έλεγε, έγραφε, διαλαλούσε και παρακινούσε ο ίδιος, έργοις τε και λόγοις, μέχρι την τελευταία του πνοή».
Ο Θεόφιλος είχε όραμα και εργαζόταν για να το υλοποιήσει. Έβλεπε τον αγώνα για απελευθέρωση της Κύπρου να περνά μέσα από ένα συλλογικό αγώνα των λαών που ήταν υπό τουρκική κατοχή. Ήταν μια προσέγγιση με όραμα αλλά και στρατηγικό βάθος: Κινητοποίηση και συνεργασία όλων των δυνάμεων, των λαών, που είχαν κοινό εχθρό.
Κοινός εχθρός, κοινοί στόχοι, κοινά συμφέροντα, συλλογική προσπάθεια. Εκείνος ο αγώνας δεν περνούσε απαρατήρητος. Εκείνη η προσπάθεια, δεν είχε μαζικό χαρακτήρα, διέθετε όμως όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά για να θέσει τις βάσεις για τη διαμόρφωση ενός μεγάλου αντικατοχικού μετώπου κατά της επεκτατικής Τουρκίας.
Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, έβλεπε τη μεγάλη εικόνα. Μελετούσε την Τουρκία, είχε ενταχθεί στον απελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων, έβλεπε δυνατότητες και προοπτικές. Σε εκείνο τον μοναχικό του δρόμο αντάμωσε και τους δολοφόνους του, εκείνο το βράδυ της Κυριακής. Το κακό μαντάτο κυκλοφόρησε αστραπιαία.
Στο νοσοκομείο φίλοι και συναγωνιστές του συγκεντρώθηκαν, ελπίζοντας να διαψευστεί το νέο και ότι ο Θεόφιλος δεν ήταν νεκρός. Δυστυχώς, είχε φύγει από τη ζωή. Τον δολοφόνησαν. Η Τουρκία ήθελε να σταματήσει τη δράση του, η χώρα του δεν μπόρεσε να τον προστατέψει.
