protothema.gr_ Εξαρση των ψυχικών νοσημάτων περιμένουν οι ειδικοί λόγω της πανδημίας - Δύο καθηγητές της Ψυχιατρικής και ένας ψυχίατρ...
Εξαρση των ψυχικών νοσημάτων αναμένεται, σύμφωνα με τους ειδικούς, κατά τη διάρκεια και μετά το πέρας της κρίσης του κορωνοϊού, τόσο σε ανθρώπους που ήταν υγιείς, αλλά δεν θα αντέξουν την πίεση αυτής της περιόδου όσο και σε αυτούς που ήδη είχαν κάποια ψυχική ευαλωτότητα ή προηγούμενη ψυχική διαταραχή.
Οι ειδικοί, μάλιστα, περιγράφουν την κατάσταση που δημιουργεί η πανδημία ως «δέος και σοκ»: πρώτα έρχεται ο φόβος γι’ αυτό που συμβαίνει, πράγμα που δεν έγινε εξαρχής κατανοητό, και σοκ για τις συνέπειες που ανακαλύπτουμε και συνειδητοποιούμε.
Η διπλή κρίση για τα παιδιά
Η ίδια η επιδημία όπως βιώνεται αποτελεί κρίση από την οποία, όμως, τα παιδιά επηρεάζονται διπλά, λέει ο κ. Δημήτρης Αναγνωστόπουλος, ομότιμος καθηγητής Παιδοψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Παιδοψυχιατρικής (ESCAP) και εξηγεί: «Η ζωή των παιδιών υποχρεωτικά άλλαξε ξαφνικά. Μένουν στο σπίτι, μακριά από το σχολείο, τους φίλους, τις καθημερινές απασχολήσεις - διεξόδους τους, ό,τι τα ευχαριστεί. Ταυτόχρονα, κατακλύζεται ο ψυχισμός τους με νέα, πρωτόγνωρα ερεθίσματα και συνακόλουθα ερωτηματικά που γεννούν νέα συναισθήματα και διαφορετικές εκφράσεις τους.
Για παράδειγμα, ένα παιδί μπορούσε να εκτονώσει το άγχος του βγαίνοντας έξω και παίζοντας με τους φίλους του. Τώρα αυτό δεν μπορεί να γίνει. Στα παιδιά δημιουργήσαμε κι ένα επιπρόσθετο βάρος ότι αν δεν ακολουθήσουν τους κανόνες θα γίνουν υπεύθυνα για τη μεγαλύτερη διασπορά, «αφού κουβαλάνε μεγαλύτερο ιικό φορτίο», κι έτσι μπορούν να αποτελέσουν κίνδυνο για τα αγαπημένα τους πρόσωπα, όπως είναι οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους». Με κίνδυνο -ιδιαίτερα στα πιο ευαίσθητα παιδιά- να αναπτυχθούν συναισθήματα πιο πρωτόγονα όπως της καταστροφής και του θανάτου.
Οπως επισημαίνει ο κ. Αναγνωστόπουλος, τα παιδιά και οι έφηβοι καλούνται να ζήσουν την κρίση και μέσα από τον τρόπο που τη ζουν οι γονείς, αφού οι γονείς είναι αυτοί που δίνουν το παράδειγμα. «Τα παιδιά επηρεάζονται από το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον, αλλά και από το εξωτερικό, τους φίλους, τους συμμαθητές, τους καθηγητές. Αυτή την περίοδο οι έφηβοι ιδιαίτερα νιώθουν να είναι μακριά από πρόσωπα που έχουν επιλέξει να εμπιστεύονται. Κατά μία έννοια, ο έφηβος χάνει το δικό του υποστηρικτικό περιβάλλον (π.χ. τους κολλητούς τους). Είναι ζήτημα, λοιπόν, πώς μπορεί να αντιμετωπίσουν τη γενικότερη κρίση στέρησης, άγχους και ενοχοποίησης έχοντας χάσει το δικό τους υποστηρικτικό σύστημα».
Tι κάνουμε
Ωστόσο, η συγκεκριμένη κρίση του κορωνοϊού που βιώνεται σε όλο τον κόσμο έχει ένα χαρακτηριστικό χωρίς προηγούμενο σε άλλες περιόδους κρίσης: «Δεν έχει προσδιορισμένες συντεταγμένες», λέει ο καθηγητής της Παιδοψυχιατρικής. Για παράδειγμα, σε μια φυσική καταστροφή, π.χ. σε έναν σεισμό, ξέρουμε περίπου τι ακολουθεί και πώς αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες. «Το χαρακτηριστικό της σημερινής κατάστασης είναι η έκθεση σε μια αόρατη απειλή (μόλυνση) και ο τρόπος αντιμετώπισής της, δηλαδή η κοινωνική απομόνωση κι ο εγκλεισμός. Και αυτό επηρεάζει όλους, αλλά πολύ περισσότερο τους λεγόμενους ειδικούς πληθυσμούς.
Σκεφτείτε, για παράδειγμα, τα εγκλωβισμένα υπερκινητικά παιδιά, τα παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού και αδυνατούν να αντιληφθούν την αναγκαστική αλλαγή του προγράμματός τους, τα προσφυγόπουλα ή ακόμα και όσους βρίσκονται στον δρόμο. Παιδιά και άνθρωποι υποφέρουν», επισημαίνει ο κ. Αναγνωστόπουλος. Σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχουν προστατευτικοί παράγοντες στα χέρια των γονιών για την ισορροπία των παιδιών τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ
