Το Ισλαμικό Κράτος επιστρέφει στο προσκήνιο. Με επιθέσεις αυτοκτονίας, αλλά και ένοπλες επιθέσεις σε Συρία και Ιράκ. Οι τζιχαντιστές...
Το Ισλαμικό Κράτος επιστρέφει στο προσκήνιο. Με επιθέσεις αυτοκτονίας, αλλά και ένοπλες επιθέσεις σε Συρία και Ιράκ.
Οι τζιχαντιστές εκμεταλλεύονται την πανδημία και τις διενέξεις στη περιοχή και σπέρνουν τον θάνατο.
Μαύρα σύννεφα καπνού αναδύονται πάνω από καλλιέργειες σιταριού στο βόρειο Ιράκ.
Τους τελευταίους μήνες οι ένοπλες επιθέσεις, τα παγιδευμένα με εκρηκτικά οχήματα και οι επιθέσεις αυτοκτονίας κάνουν και πάλι αισθητή την παρουσία τους στο Ιράκ.
Στις 28 Απριλίου πραγματοποιήθηκε επίθεση αυτοκτονίας μπροστά από την έδρα της μυστικής υπηρεσίας στο Κιρκούκ του βορείου Ιράκ.
Η επίθεση θεωρείται σημείο καμπής στην τακτική του Ισλαμικού Κράτους, το οποίο μέχρι τότε πραγματοποιούσε κυρίως νυχτερινές επιθέσεις σε απομακρυσμένες περιοχές.
Την Πρωτομαγιά οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους επιτέθηκαν συντονισμένα ενάντια στις Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης PMU έξω από τη Βαγδάτη.
Στην επίθεση συμμετείχε σημαντικός αριθμός ανδρών, οι οποίοι τοποθέτησαν εκρηκτικούς μηχανισμούς στους γύρω δρόμους, έτσι ώστε να σταματήσουν πιθανές ενισχύσεις υπέρ της παραστρατιωτικής ιρακινής οργάνωσης.
Το Ισλαμικό Κράτος αποτελεί μια από τις ισχυρότερες τρομοκρατικές οργανώσεις διεθνώς
O Σαμ Χέλερ σύμβουλος της ΜΚΟ Crisis Group εκτιμά ότι τέτοιες συντονισμένες επιθέσεις δείχνουν ότι οι τζιχαντιστές έχουν ανακτήσει σημαντικό μέρος της δύναμής τους.
Εκτός αυτού ο ειδικός, ο οποίος παρακολουθεί τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή από τη Βηρυτό, παρατηρεί ότι στις ανακοινώσεις του το Ισλαμικό Κράτος αναφέρεται ολοένα και συχνότερα σε συμπλοκές διαρκείας με τις ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας παρά σε ασύμμετρες επιθέσεις, όπως συνήθιζε να κάνει παλαιότερα.
Έκθεση του ΟΗΕ προς το Συμβούλιο Ασφαλείας από τα τέλη Ιανουαρίου αναφέρει ότι το Ισλαμικό Κράτος πραγματοποιεί όλο και περισσότερες επιθέσεις στα εδάφη της Συρίας και του Ιράκ.
Μεταξύ άλλων υπογραμμίζει ότι η τρομοκρατική οργάνωση αποκατέστησε το παλαιότερο δίκτυο που διέθετε στη Συρία, ακριβώς όπως μερικά χρόνια νωρίτερα έπραξε και στο Ιράκ.
Οι συντάκτες της έκθεσης καταλήγουν σημειώνοντας ότι «απελευθερωμένοι από την ευθύνη υπεράσπισης εδαφών οι τζιχαντιστές ενέτειναν τις επιθέσεις σε περιοχές, στις οποίες παλαιότερα δεν είχαν δραστηριότητα».
«Το Ισλαμικό Κράτος παραμένει μια από τις ισχυρότερες τρομοκρατικές οργανώσεις σε διεθνές επίπεδο, ειδικά αν λάβουμε υπόψη τους πυρήνες που διαθέτει στο εξωτερικό», εκτιμά, μιλώντας στη DW, ο ειδικός σε τρομοκρατικά ζητήματα Γκίντο Στάινμπεργκ.
Ο Γερμανός ειδικός θεωρεί ωστόσο ότι και στη Συρία και το Ιράκ η οργάνωση είναι ισχυρή και υπενθυμίζει ότι «το Ισλαμικό Κράτος διέθετε το 2010 μόλις 700 μαχητές πριν φθάσει στο ζενίθ του το 2013/2014».
Ας σημειωθεί ότι ο ειδικός απεσταλμένος των ΗΠΑ για τη Συρία Τζέιμς Τζέφρι τοποθετούσε στα τέλη Ιανουαρίου τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους σε 14.000-18.000.
Προς το παρόν οι τζιχανιστές έχουν δύο βασικούς «συμμάχους».
Αφενός την πανδημία του κορονοϊού και αφετέρου τις διενέξεις στην Μέση Ανατολή. Τον Μάρτιο το Ισλαμικό Κράτος προέτρεπε τους οπαδούς του διεθνώς σε επιθέσεις διότι, όπως τόνιζε, οι κυβερνήσεις έχουν στραφεί στην αντιμετώπιση του κορονοϊού.
Έτσι για παράδειγμα οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις SDF, που αποτελούνται κυρίως από Κούρδους μαχητές ανέστειλαν πλήρως τη δραστηριότητά τους.
Παράλληλα στο Ιράκ έχουν παγώσει τα προγράμματα στρατιωτικής εκπαίδευσης των ιρακινών δυνάμεων, στα οποία συμμετέχουν και άνδρες της Μπούντεσβερ, του γερμανικού ομοσπονδιακού στρατού.
Το Ισλαμικό Κράτος είναι, την ίδια στιγμή, ο μεγάλος κερδισμένος των διενέξεων στην περιοχή: μεταξύ της Τουρκίας και των Κούρδων στην βόρεια Συρία, αλλά και μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν.
Και οι δύο αντιπαραθέσεις κορυφώθηκαν στις αρχές του χρόνου με την εξουδετέρωση του Ιρανού στρατηγού Σολεϊμανί.
Ο θάνατος του κορυφαίου Ιρανού αξιωματούχου επιδείνωσε τόσο το αντιαμερικανικό κλίμα που τέθηκε εν αμφιβόλω ακόμα και η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στο Ιράκ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Ισλαμικό Κράτος είναι εχθρός για όλες τις χώρες.
Δεν είναι όμως ο σημαντικότερος εχθρός.
Και αυτό ακριβώς το γεγονός ωφέλησε στο παρελθόν την τρομοκρατική οργάνωση.
Ας ελπίσουμε ότι οι τζιχαντιστές δεν θα καταφέρουν για δεύτερη φορά να βγουν κερδισμένοι από αυτή την ευνοϊκή συγκυρία.
