guns-gr.com Σχεδόν μαζί με τα πρώτα πυροβόλα όπλα εμφανίστηκαν και τα πιστόλια. Στην αρχή χρησιμοποιούνταν κυρίως από αξιωματικούς και ιππε...
guns-gr.com Σχεδόν μαζί με τα πρώτα πυροβόλα όπλα εμφανίστηκαν και τα πιστόλια. Στην αρχή χρησιμοποιούνταν κυρίως από αξιωματικούς και ιππείς.
Στα πρώτα χρόνια χρήσης πυροβόλων όπλων, κατά την Πρώιμη Αναγέννηση (τέλη 15ου-αρχές 16ου αιώνα), τα πιστόλια έφτασαν να είναι κύριο όπλο του βαρέως, θωρακισμένου ιππικού.
Όσο η εμβέλεια των ατομικών όπλων αύξανε τόσο η χρήση των πιστολιών περιοριζόταν, αλλά το σημαντικό δεν ήταν πάντα η εμβέλεια. Τα χρόνια μετά την Αναγέννηση, τα μουσκέτα χρειάζονταν αρκετή ώρα να ξαναγεμίσουν και τα πρώτα επαναληπτικά όπλα (συνήθως περίστροφα) που εμφανίστηκαν σε ευρεία χρήση ήταν πιστόλια. Σε μικρή απόσταση, όπως σε συνθήκες μάχης σώμα με σώμα, οι αξιωματικοί είχαν σοβαρό πλεονέκτημα οπλισμένοι με ένα εξάσφαιρο και ένα σπαθί. Όμως, ακόμη και σήμερα, οι στρατιώτες εξακολουθούν να χρησιμοποιούν πιστόλια αφού σίγουρα έχουν κάποια χρησιμότητα.
Η εύκολη λοιπόν απάντηση στην ερώτηση αν είναι χρήσιμο ένα πιστόλι είναι ότι εξαρτάται απο τις συνθήκες όπου θα χρησιμοποιηθεί. Το πιστόλι, αυτόματο ή περίστροφο, έχει μικρή εμβέλεια, στην καλύτερη δε περίπτωση και στα χέρια ενός καλύ σκοπευτή δεν αποτελεί, παρά μικρή ενόχληση σε αποστάσεις μεγαλύτερες των 40-50 μέτρων . Ενώ αρνητικός παράγοντας είναι και η ελάχιστη αποτελεσματικότητα του, λόγω της χαμηλής ταχύτητας των βλημάτων του. Είναι συχνότερες οι περιπτώσεις αυτοτραυματισμού ή τραυματισμού φίλων, καθώς στην πίεση της μάχης είναι εύκολο να στραφεί προς λάθος σημείο σε αντίθεση με τα μεγαλύτερα όπλα. Επίσης σε σχέση με το μέγεθος και την αποτελεσματικότητα του, η κατασκευή ενός πιστολιού είναι μάλλον χρονοβόρα και ακριβή, ιδίως συγκρινόμενη με άλλα μικρά όπλα όπως οι χειροβομβίδες. Όλα τα παραπάνω όμως γίνονται δευτερεύουσας σημασίας, όταν υπάρχει ανάγκη να διεξαχθεί αγώνας σε μικρές αποστάσεις ή σε κλειστούς χώρους.
Παρά τα παραπάνω, τα πιστόλια εξακολουθούν να τυχαίνουν της προτίμησης των στρατιωτών, πολλοί απο τους οποίους, ακόμη και σήμερα , ξεκινούν για τη μάχη φέροντας πιστόλια στον εξοπλισμό τους. Υπάρχουν δύο απλοί λόγοι γι'αυτό, η ευκολία και η ψυχολογία. Είναι γεγονός ότι πολλοί στρατιώτες δεν έχουν άλλη επιλογή: υπάρχουν πάρα πολλοί απρόβλεπτοι παράγοντες στη μάχη. Πολλές επίσης ειδικότητες στρατιωτών, ναυτών και αεροπόρων δεν μπορούν να φέρουν τίποτα άλλο εκτός απο πιστόλια. Το ίδιο συμβαίνει με πληρώματα των αρμάτων, των αεροσκαφών, με τους βατραχανθρώπους και με όλους όσους μεταχειρίζονται βαρέα όπλα, καθώς ούτε ελεύθερα χέρια έχουν, ούτε χώρο για τη μεταφορά άλλων όπλων. Είναι δυνατόν βέβαια να μεταφέρονται υποπολυβόλα ή αραβίδες σε μεγάλα οχήματα. Αλλά όταν καθίστανται απαραίτητη η εγκατάλειψη του οχήματος ή του αεροσκάφους πρέπει να υπάρχει κάποιο μικρό όπλο για προστασία, πράγμα ιδιαίτερα σημαντικό π.χ. για αεροπόρους που προσγειώνονται πίσω απο τις εχθρικές γραμμές. Τη μόνη λύση, σ'αυτές τις περιπτώσεις, δίνουν τα πιστόλια.
Ο παράγοντας "ψυχολογία" εξηγείται ως εξής: όποιος κρατά πιστόλι σε κοντινές αποστάσεις φαντάζει ως κύριος της κατάστασης, ενώ στον ίδιο, αυτή η στάση δημιουργεί αυτοπεποίηθηση και δίνει κύρος. Τα πιστόλια έχουν βαρύ συμβολισμό στην αντιμετώπιση αποθαρρυμένων ή άοπλων αντιπάλων και αιχμαλώτων. Η αυτοπεποίηθηση γίνεται ευκολότερα κατανοητή απο όποιον επιχειρεί ή κινείται σε άγνωστο ή εχθρικό περιβάλλον. Οι Γερμανοί είχαν ενστερνισθεί αυτήν την άποψη, γι'αυτό κι επέβαλαν στους στρατιώτες που ζούσαν κι εργάζονταν σε κατεκτημένες περιοχές, κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, να κυκλοφορούν πάντα οπλισμένοι. Τα πιστόλια διευκόλυναν την τήρηση αυτής της διαταγής, ενώ οι στρατιώτες αισθάνονται ότι, αν χρειαζόταν υπήρχε εύκαιρο όπλο. Ίσως αυά να φαντάζουν υπερβολικά, αλλά ισχύουν πάντα σε περιβάλλον μάχης που δεν οριοθετείται σαφώς απο σταθερό μέτωπο. Ακόμη και στρατεύματα στα μετόπισθεν κινδυνεύουν να δεχθούν επίθεση απο αντάρτες ή επιδρομείς του εχθρού σχεδόν τόσο, όσο ένας στρατιώτης στο μέτωπο κινδυνεύει να δεχθεί επίθεση απο τον εχθρό απέναντι του.
Εκτός αυτού τα πιστόλια θεωρούνται όπλα αξιωματικών, λόγος που τους κάνει, ακόμη και μακριά στα μετόπισθεν, να είναι σχεδόν πάντα οπλισμένοι. Βέβαια αυτά μικρά και ελαφρά δεν έχουν καμία σχέση με τα όπλα που χρησιμοποιούν οι μάχιμοι στην πρώτη γραμμή. Ένας λόγος για τον οποίο η χρήση πιστολιών ειναι περιορισμένη κατά τη μάχη, είναι ότι όλα τα παραπάνω είναι τόσο ευρέως γνωστά και κατανοητά, ώστε όποιος φέρει πιστόλι να αποτελεί πρωτεύοντα στόχο για τους αντίπαλους ελεύθερους σκοπευτές. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου, οι επιτυχείς βολές κατά αντίπαλων οπλισμένων με πιστόλια, συνήθως αξιωματικών η ανωτέρων υπαξιωματικών, μείωναν σημαντικά την αποφασιστικότητα και την αποτελεσματικότητα της ακέφαλης πια μονάδας. Σύντομα ακόμη και οι πιο "χοντρόπετσοι" αξιωματικοί έμαθαν να φέρουν τυφέκια κι έτσι να μη διαφέρουν απο τους στρατιώτες τους. Βεβαίως στο στενό χώρο ενός χαρακώματος, κατά τη διάρκεια συμπλοκών σώμα με σώμα, ή έστω μικρή αποτελεσματικότητα των πιστολιών ήταν και εξακολουθεί να είναι ως σήμερα ανεκτίμητη.
ΚΥΡΙΟΙ ΤΥΠΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΠΙΣΤΟΛΙΩΝ
Περίστροφα: συνήθως βάλουν ισχυρότερα βλήματα απο τα αυτόματα, αλλά απαιτείται περισσότερη εκπαίδευση για να χρησιμοποιηθούν σωστά. Συνήθως χρησιμοποιούνται απο τη στρατιωτική αστυνομία και τις μονάδες ασφαλείας.
Αυτόματα: είναι ευκολότερα στη χρήση και κυρίως στην επαναγέμιση. Συνήθως φέρουν πολύ περισσότερα φυσίγγια απο τα περίστροφα.
Κρυφά: είναι μικρά, σχεδιασμένα για χρήση με συνηθισμένη ενδυμασία ή απο στρατιώτες εκτός υπηρεσίας, όταν πρέπει να κρύβονται.
