Ο Βασίλης Γιαννόπουλος γεννήθηκε το 1946 στο Νευροκόπι Δράμας και το 1965, εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, απ’ όπου αποφοίτησε...
Ο Βασίλης Γιαννόπουλος γεννήθηκε το 1946 στο Νευροκόπι Δράμας και το 1965, εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, απ’ όπου αποφοίτησε το 1969 ως Ανθυπολοχαγός Μηχανικού.
Παράλληλα, αποφοίτησε από τη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Στρατού, της Ανωτέρας Σχολής Πολέμου και της Σχολής Εθνικής Άμυνας.
Σταθμός στην καριέρα του Βασίλη Γιαννόπουλου ήταν η επιχείρηση που τον έκανε θρύλο στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, όταν κατάφερε να εισβάλει στο υπαίθριο στρατηγείο της «Στρατιάς του Αιγαίου», όπως ήταν γνωστή η 4η Στρατιά, κατά τη διάρκεια άσκησης στην οποία σκόπευαν να δοκιμάσουν την εφαρμογή πραγματικών επιθετικών σχεδίων ενάντια στην Ελλάδα. Κύριος στόχος τους σε μια πολεμική σύρραξη με τη χώρα μας ήταν τα μεγάλα νησιά του Αιγαίου, όπως η Λέσβος και η Χίος.
Απόχαιρετισμός από τον πρώην Α/ΓΕΕΘΑ Κωσταράκο:
Δεν πρέπει να λησμονήσουμε ποτέ τον Στρατηγό Βασίλειο Γιαννόπουλο
Πληροφορήθηκα ότι τις προηγούμενες μέρες έφυγε από κοντά μας ο Στρατηγός Βασίλειος Γιαννοπουλος. Δεν γράφω «εν αποστρατεία» γιατί ποτέ δεν αποστρατεύτηκε. Ήταν πάντα εκεί διαθέσιμος να συμβουλεύσει εμάς τους νεότερους και να μοιραστεί μαζί μας τις γνώσεις του και την κοφτερή του αντίληψη για τα θέματα της γειτονιάς μας.
Είχα την τιμή να είμαι υφιστάμενός του στο Κλάδο Πληροφοριών του ΓΕΕΘΑ και συνέχισα να είμαι θαυμαστής και δέσμιος των γνώσεων του και της προσωπικότητος του για τα επόμενα 20 χρόνια. Ο θαυμασμός όλων μας γι αυτόν ήταν απεριόριστος.
Συνήθως απέφευγε να μιλάει για τον εαυτό του σοβαρά και συχνά σατίριζε τα επιτεύγματα του. Μέσα από το γέλιο καταλάβαινες το μέγεθος των πράξεων του. Και ήταν μοναδικός. Ήξερε τον αντίπαλο καλύτερα απ ότι ήξερε αυτός τον εαυτό του. Κι αυτό όχι μόνο θεωρητικά μέσα από βιβλία και σε ακαδημαϊκές αίθουσες, αλλά μέσα από πραγματικά δραματικές καταστάσεις στο πεδίο. Εκεί που αυτός μόνος του είχε παλέψει και είχε νικήσει, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο.
Δεν ήταν όμως ούτε υπερφίαλος ούτε αλαζονικός. Ήταν πάντα ταπεινός και ανθρώπινος και αυτό ήταν η δύναμη του. Όταν έγινα Α/ΓΕΕΘΑ άρχισε να μου μιλάει στον πληθυντικό, παρόλα τα 10 χρόνια που μας χώριζαν, χρησιμοποιώντας την προβλεπόμενη προσφώνηση. Οι σωστοί στρατιώτες σκέφτηκα, παραμένουν στρατιώτες σ όλη τους τη ζωή.
Η πορεία του στην τοπική αυτοδιοίκηση ήταν επίσης σημαντική ως Δήμαρχος Κάτω Νευροκοπίου και πιστεύω ότι οι συμπατριώτες του συμφωνούν μαζί μου. Χρησιμοποίησα τις εκτιμήσεις και τις απόψεις του και σαν Αρχηγός ΓΕΕΘΑ αλλά και σαν Πρόεδρος της Στρατιωτικής επιτροπής της ΕΕ προσπαθώντας να περιγράψω στις Βρυξέλλες την πραγματική κατάσταση στη γειτονική χώρα. Ενοχλήθηκαν κάποια πολύ σημαντικά ονόματα των Βρυξελλών με τις αναφορές μας, αλλά κάθε φορά ο Γιαννόπουλος είχε δίκαιο.
Μίλησα μαζί του πριν μερικούς μήνες και μου φάνηκε πολύ «κουρασμένος». Ποτέ όλα αυτά τα χρόνια δεν απάντησε στην ερώτηση μου για την υγεία του. Χθες που έμαθα για την απώλεια του, στο μυαλό μου ήρθε αυτόματα η σκέψη ότι χωρίς τον Στρατηγό Γιαννόπουλο η Ελλάδα και οι Ένοπλες Δυνάμεις της είναι σίγουρα φτωχότερες.
Και μετά ο λόγος του Στρατηγού ΜακΆρθουρ: «Old soldiers never die, just fade away – Οι γέροι στρατιώτες δεν πεθαίνουν ποτέ, μόνο ξεθωριάζουν». Ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει Στρατηγέ.
