Αναίρεσαν την αρχική καταδικαστική απόφαση στον Άρειο Πάγο, ώστε να εξεταστούν δευτεροβάθμια κάποιοι ισχυρισμοί της γιαγιάς - Τα συμπ...
Αναίρεσαν την αρχική καταδικαστική απόφαση στον Άρειο Πάγο, ώστε να εξεταστούν δευτεροβάθμια κάποιοι ισχυρισμοί της γιαγιάς - Τα συμπεράσματα του πραγματογνώμονα
Μια 62χρονη γιαγιά, η οποία φώναζε την εγγονή της «πουτανολιλή» και τη θώπευε στα γενετικά της όργανα -όπως ισχυρίζεται η ανήλικη- καταδικάστηκε για προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας της 6χρόνης, αλλά οι αρεοπαγίτες αναίρεσαν την καταδικαστική απόφαση, προκειμένου το δευτεροβάθμιο δικαστήριο να εξετάσει τους ισχυρισμούς της καταδικασθείσας γιαγιάς ότι η μικρή είχε μεγάλη αγάπη στην άλλη, δεύτερη γιαγιά (από την πλευρά της μητέρας της), και οι χειρονομίες της είχαν απλώς «τον χαρακτήρα συνετισμού» της εγγονής.
Η γιαγιά (από την πλευρά του πατέρα της ανήλικης) κρατούσε την εγγονή, τόσο στο σπίτι όσο και στην εξοχική κατοικία που είχαν.
Από την πλευρά του, ο πραγματογνώμονας ο οποίος διορίστηκε από το δικαστήριο, στην έκθεσή του κατέληξε, μεταξύ των άλλων, στα εξής συμπεράσματα:
"1) Δεν επιβεβαιώνονται σε κανένα σημείο οι υπόνοιες σεξουαλικής κακοποίησης της ανήλικης από τη γιαγιά της, 2) Το ότι δεν προκύπτει διάπραξη σεξουαλικού τύπου παραβατικών συμπεριφορών από την γιαγιά, αλλά δεν συνεπάγεται την απουσία ακατάλληλης συμπεριφοράς προς το παιδί και 3) Η συμπεριφορά της (τσιμπιές και τραβήγματα κ.λπ.) και «οι βρισιές» (πουτανολιλή) αποτελούν παραβιάσεις των δικαιωμάτων του παιδιού".
Η 62χρόνη καταδικάστηκε σε φυλάκιση 8 μηνών με τριετή αναστολή, για «προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας παθόντος νεότερου των 12 ετών κατ' εξακολούθηση».
Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο δέχθηκε ότι η γιαγιά «θώπευε την ανήλικη εγγονή της στην περιοχή των γεννητικών της οργάνων κατά τρόπο που προκαλούσε πόνο στην ανήλικη, προσβάλλοντας έτσι τη γενετήσια αξιοπρέπεια της».
Αναλυτικότερα, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο ενόψει της ηλικίας της γιαγιάς, αλλά και της επανειλημμένης τέλεσης των πράξεων, ακόμη και σε δημόσιο χώρο (θάλασσα), έκρινε ότι τελέστηκαν οι επίμαχες «χειρονομίες οι οποίες αφορούν ασελγείς χειρονομίες, που προσέβαλαν αντικειμενικά το κοινό αίσθημα αιδούς και των ηθών και έθιξαν τη γενετήσια αξιοπρέπεια της παθούσας, υποκειμενικά δε κατευθύνονταν στη διέγερση και την ικανοποίηση της γενετήσιας επιθυμίας της γιαγιάς, όπως αυτό καταδεικνύεται από το περιεχόμενο των χειρονομιών της προς την ανήλικη».
Εξάλλου, προσθέτει το δικαστήριο, η γιαγιά στην απολογία της «ουδόλως αρνήθηκε ότι τελέστηκαν εκ μέρους της οι προαναφερόμενες "χειρονομίες" σε βάρος της ανήλικης, ήτοι το "τράβηγμα" των γενετικών της οργάνων, τρεις με πέντε φορές, κατά τους ισχυρισμούς της, αναφέρει όμως ότι τούτο έγινε χάριν αστεϊσμού και προς συνετισμό της ανήλικης».
Η υπόθεση απασχόλησε και τον Άρειο Πάγο, καθώς η γιαγιά ζήτησε να αναιρεθεί η καταδικαστική για εκείνη απόφαση.
Οι αρεοπαγίτες έκαναν δεκτό το αίτημα της 62χρόνης και, αφού αναίρεσαν την καταδικαστική απόφαση, ανέπεμψαν την υπόθεσή για νέα κρίση, καθώς προκύπτουν εύλογα ερωτήματα τα οποία χρήσουν απαντήσεως.
Το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, πριν την αναίρεση επισημαίνει, ότι στην καταδικαστική απόφαση, δεν διευκρινίζονται τα εξής:
2) Η 6χρoνη στις καταθέσεις της ανέφερε ότι η γιαγιά της την τραβούσε στην περιοχή των γεννητικών οργάνων «εξωτερικά των ενδυμάτων που φορούσε κατά τρόπο που της προκαλούσε πόνο».
3) Οι πραγματογνώμονες κατέληξαν ότι «δεν επιβεβαιώνονται σε κανένα σημείο οι υπόνοιες σεξουαλικής κακοποίησης της ανήλικης από τη γιαγιά της», κατά συνέπεια «δεν προκύπτει διάπραξη σεξουαλικού τύπου παραβατικών συμπεριφορών»
4) Η γιαγιά δεν αρνήθηκε τις χειρονομίες, σε βάρος της ανήλικης, υποστήριξε όμως ότι «αυτό έγινε 3-5 φορές, χάριν αστεϊσμού και προς συνετισμό της ανήλικης» και
5) Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο έκρινε ότι οι ασελγείς χειρονομίες της γιαγιάς ακόμη και στη θάλασσα, προσέβαλαν αντικειμενικά το κοινό αίσθημα της αιδούς και των ηθών και έθιξαν την γενετήσια αξιοπρέπεια της ανήλικης, «υποκειμενικά δε κατευθύνονταν στη διέγερση και την ικανοποίηση της γενετήσιας επιθυμίας της 62χρόνης, χωρίς όμως να προσδιορίζει γιατί η ηλικία της γιαγιάς και η τέλεση της πράξης, 3-5 φορές σε χρονικό διάστημα ενός περίπου έτους, αποτελούν στοιχεία με βάση τα οποία έκρινε ότι το τράβηγμα με πόνο στην περιοχή των γεννητικών οργάνων της ανήλικης συνιστά ασελγή χειρονομία», δηλαδή «ερωτική πράξη, η οποία κατευθυνόταν στη διέγερση και την ικανοποίηση της γενετήσιας επιθυμίας της» και μάλιστα «παρά το αντίθετο πόρισμα της πραγματογνωμοσύνης» (που δεν έλαβε υπόψη του το δευτεροβάθμιο δικαστήριο), σύμφωνα με το οποίο «οι αναφερόμενες από την ανήλικη πράξεις της γιαγιάς σε βάρος της, είχαν τον χαρακτήρα συνετισμού σε συμπεριφορές που κατ' αυτήν δεν ήταν συνάδουσες με την ηθική (χορευτικό λίκνισμα) ή καταστολής της ανυπακοής της (απαίτηση για πιο αυτόνομη επιτέλεση δραστηριοτήτων -όπως το κολύμπι) ή της άτσαλης φροντίδας (απρόσεκτο σκούπισμα περιοχής γεννητικών οργάνων μετά το μπάνιο στη θάλασσα)».
6) Στην επώδυνη αυτή διαπαιδαγώγηση και φροντίδα, σύμφωνα με τον πραγματογνώμονα, συνέβαλε η εικαζόμενη από την κατηγορουμένη 62χρόνη αγάπη της ανήλικης προς την άλλη γιαγιά από την πλευρά της μητέρας της και η μίμηση της συμπεριφοράς της κατηγορουμένης από την ανήλικη.
