ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΑΛΟΓΟ? ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ? ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΑΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΞΕΙΝΟ ΠΟΝΤΟ... ΘΕΣ? ΔΕΝ ΘΕΣ... Για δεύτερη φορά σε 24 ώρες ο Τ...
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΑΛΟΓΟ? ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ? ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΙΑΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΥΞΕΙΝΟ ΠΟΝΤΟ... ΘΕΣ? ΔΕΝ ΘΕΣ...
Για δεύτερη φορά σε 24 ώρες ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών χρησιμοποιεί αυτή τη ρητορική απέναντι στην Ελλάδα - Τι κρύβεται πίσω από τη «χείρα συνεργασίας»
Λίγες ώρες μετά τα όσα είπε στην κοινή συνέντευξη τύπου που παραχώρησε με τον Ιταλό υπουργό Εξωτερικών Λουίτζι ντι Μάιο, ο Τσαβούσογλου επανήλθε στο ίδιο πνεύμα μιλώντας σε φόρουμ για τον τουρισμό το Σάββατο.
Αφού αρχικά σημείωσε ότι «δεν μπορεί να υπάρξει κάποια συμφωνία στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς την Τουρκία» ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών είπε πως «ό,τι δεν καταφέραμε να εξηγήσουμε με λόγια, τώρα το λέμε με τις πράξεις μας. Με τα πλοία μας και τις συμφωνίες μας. Το κάναμε ναι, αλλά θέλουμε να συνεχίσουμε να ενεργούμε μονόπλευρα; Όχι. Εμείς είμαστε έτοιμοι για διάλογο με όλους, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας».
Μιλώντας για τη Λιβύη ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου είπε για τον στρατάρχη Χαφτάρ ότι «δεν άκουσε καμία έκκληση που του έγινε. Ήταν καταδικασμένος να ηττηθεί. Είχε την ευκαιρία για μια πολιτική λύση αλλά την έχασε και αυτή».
Την Παρασκευή ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου είχε πει για την Ελλάδα ότι «θέλουμε να συνεργαστούμε με όλους, ειδικά με την Ελλάδα, σε αυτά τα ζητήματα, και είμαστε έτοιμοι γι' αυτό. Είδαμε ότι η Ιταλία θέλει να διαδραματίσει έναν εποικοδομητικό ρόλο σε αυτά τα ζητήματα. Το καλωσορίζουμε αυτό. Επειδή η Ιταλία είναι ανέκαθεν μία ισορροπημένη, δίκαιη και αντικειμενική χώρα, που διαμεσολαβεί».
«Συνεπώς, μέσω του διαλόγου και της διπλωματίας τα ζητήματα μπορούν να επιλυθούν. Η συνεργασία είναι καλύτερη σε σχέση με τον αποκλεισμό ή την αδιαφορία επί των δικαιωμάτων των άλλων. Μπορεί να είναι μία κουλτούρα διαμοιρασμού. Φυσικά, ελπίζουμε η Ελλάδα να μας προσεγγίσει με την ίδια κατανόηση. Θα συνεχίσουμε να ανταλλάσσουμε απόψεις γι' αυτά τα ζητήματα, την προσεχή περίοδο» προσέθεσε ο Τούρκος ΥΠΕΞ.
H διπλωματική υπερδραστηριότητα της Άγκυρας στοχεύει, πάντως, στην εδραίωση των επεκτατικών επιδιώξεών της τόσο στη Λιβύη, όσο και στην ευρύτερη περιοχή. Στο λεξιλόγιο της ο όρος «συνεργασία» μεταφράζεται στο μοίρασμα ενεργειακού πλούτου που σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας ανήκει σε άλλες χώρες. Το ερώτημα είναι αν κάτι τέτοιο θα συμβεί και μάλιστα με την ανοχή των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Η Γαλλία πάντως μοιάζει να ορθώνει ανάστημα. «Σουλτάνο της Λιβύης», αποκαλεί τον Τούρκο πρόεδρο η γαλλική Le Figaro. «Τακτικιστή που δηλητηριάζει το ΝΑΤΟ», η γαλλική Le Monde.
