Ο Μήτσος ο Χιόνης και η Άνοιξη

Ο Μητσάρας ήταν σε μια ξένη πόλη περαστικός και το βραδάκι μπαίνει σ’ ένα «καφέ» να περάσει λίγο την ώρα του Το καφέ είναι άδειο κι η μόνη...

Ο Μητσάρας ήταν σε μια ξένη πόλη περαστικός και το βραδάκι μπαίνει σ’ ένα «καφέ» να περάσει λίγο την ώρα του Το καφέ είναι άδειο κι η μόνη που βρίσκεται μέσα είναι μια κοπέλα.










«Να της πιάσω κουβέντα.. . σκέφτεται εκείνος, να μην είμαι έτσι μόνος και χαμένος»

Την πλησιάζει, λοιπόν, και τι άλλο πιο έξυπνο να πει; Συστήνεται:

-Μήτσος Χιόνης.

Η κοπέλα δεν μιλάει . . . Αυτός εξακολουθεί να έχει απλωμένο το χέρι του και επιμένει

-Μήτσος Χιόνης, δεσποινίς. Δεν θα μου χαρίσετε το ονοματάκι σας;

-Άνοιξη, του λέει αυτή.

-Ανοιξη;

-Ωωωω!… εμείς οι δυο ήταν γραφτό να βρεθούμε. Όλος ο κόσμος θα μιλάει για μας! Θα μας γράψουν οι εφημερίδες.

Η κοπέλα τον κοιτάζει απορημένη …

-Μα γιατί; προσπαθεί να ρωτήσει. Κι αυτός:

-Φανταστείτε το πρωτοσέλιδο:

-Είκοσι πόντοι χιόνι, μέσα στην άνοιξη…