newsautoΔεν αποχαρακτηρίζονται τα 1100 έγγραφα της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ που αφορούν τον Έλληνα κατάσκοπο και τον θάνατο ...
newsautoΔεν αποχαρακτηρίζονται τα 1100 έγγραφα της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ που αφορούν τον Έλληνα κατάσκοπο και τον θάνατο του Κέννεντι
Κάποιοι άνθρωποι δεν σπάνε ποτέ, ειδικά αν είναι φτιαγμένοι από την «πάστα» του Γιώργου Ιωαννίδη, του «σκοτεινού« Ελληνοαμερικανού πράκτορα της CIA, που πήρε πολλά μυστικά στον τάφο του. Τριάντα χρόνια μετά τον θάνατό του και πενήντα επτά μετά την δολοφονία του Τζον Κέννεντι στο Ντάλλας, οι 1100 απόρρητοι φάκελοι του Τζορτζ Ιωαννίδη δεν αποχαρακτηρίζονται από την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών, παρότι αυτό θα έπρεπε να είχε ήδη γίνει εδώ και τρία χρόνια. Κύκλοι της CIA επικαλούνται ακόμη και σήμερα λόγους εθνικής ασφαλείας και κρατούν μακριά από την δημοσιότητα τις μέρες και τα έργα του διαβόητου πράκτορα, που παραμένουν κλειδωμένα και σφραγισμένα στα κεντρικά της υπηρεσίας στο Λάνγκλει της Βιρτζίνια. Τα αιτήματα για τον αποχαρακτηρισμό τους είναι πάρα πολλά, αλλά οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να περιμένουν μάλλον αρκετά χρόνια ακόμη, προκειμένου να μάθουν το περιεχόμενο των φακέλων του Ιωαννίδη. Ενός πράκτορα που ανδρώθηκε μαζί με άλλους συμπατριώτες του κάτω από την σκέπη του Τομ Καραμεσίνη που έστησε την «ελληνική μαφία» της CIA με ονόματα που έγραψαν την δική τους ιστορία, όπως ο Τζορτζ Κάλαρης και ο Γκαστ Αβράκοτος. Μόνο που τα δικά του μυστικά παραμένουν-και όπως δείχνουν τα πράγματα θα παραμείνουν χρόνια ακόμη-καλά σφραγισμένα και άκρως απόρρητα για να αποχαρακτηριστούν.
To φάντασμα της CIA και ο διπλός ρόλος
Ο κύριος Τζον Χάουαρντ δεν αργούσε ποτέ να πάει στο γραφείο του, σε ένα σχετικά άχρωμο κτήριο του Μαϊάμι όπου στεγαζόταν η εταιρία του, ακόμη και όταν ο ηλιόλουστος καιρός σε προκαλούσε για μια βόλτα ή μια βουτιά στην παραλία. Εκείνη την ημέρα ο Χάουαρντ ήταν βυθισμένος στις σκέψεις του, όταν η νεαρή γραμματέας του μπήκε σοκαρισμένη στο γραφείο του, αφού πρώτα χτύπησε την πόρτα μια φορά, χωρίς να περιμένει απάντηση. Τα δάκρυα είχαν ήδη αρχίσει να αυλακώνουν τα μάγουλά της και η φωνή της έτρεμε καθώς προσπαθούσε να αρθρώσει τις λέξεις. «Πυροβόλησαν τον πρόεδρο Κέννεντι στο Ντάλας» είπε στον προϊστάμενό της, ο οποίος άκουσε την είδηση ανέκφραστος και αμίλητος, σαν να μην είχε συμβεί τίποτε εκείνη την ημέρα του Νοεμβρίου, που ο ήλιος έλαμπε στο Μαϊάμι. Όταν άνοιξε το στόμα του είπε χωρίς να αλλάξει τον τόνο της φωνής που είχε συνηθίσει η γραμματέας του μόλις πέντε λέξεις: «Είναι λυπηρό αυτό που συνέβη». Λόγια που προφανώς δεν ήταν τα αναμενόμενα για την ημέρα που σημάδεψε και εξακολουθεί να στοιχειώνει την Αμερική, εδώ και δεκαετίες, τα οποία ήχησαν εντελώς ψυχρά στα αυτιά της νεαρής κοπέλας. Μόλις αυτή βγήκε από το γραφείο και έκλεισε τη πόρτα, ο Χάουαρντ πληκτρολόγησε έναν απευθείας αριθμό που δεν ήταν καταχωρημένος στον τηλεφωνικό κατάλογο και συνδέθηκε απευθείας με τα κεντρικά της CIA στο Λάνγκλει, λέγοντας πρώτα το πραγματικό του όνομα: «Ιωαννίδης εδώ. Ενημερώστε με άμεσα για τα τεκταινόμενα στο Ντάλας».
Το ημερολόγιο έγραφε 22 Νοεμβρίου 1963 και το «φάντασμα της CIA» πέρασε όλη την υπόλοιπη μέρα μιλώντας συνέχεια για τις εξελίξεις μετά την δολοφονία του Τζον Φιτζέραλντ Κέννεντι.
Δεκαπέντε χρόνια μετά από την ημέρα που άλλαξε για πάντα την ιστορία της Αμερικής, ένας νεαρός τότε σπουδαστής της Νομικής, ο Νταν Χάρντγουεϊ περίμενε στωικά την άφιξη του συνδέσμου της CIA με την Επιτροπή που ερευνούσε την δολοφονία JFK.
Θα παραλάμβανε από τον ίδιο αποχαρακτηρισμένους φακέλους και έγγραφα της Υπηρεσίας, που αφορούσαν την πολύκροτη δολοφονία του 35ου προέδρου των ΗΠΑ. Σχεδόν δεν πρόσεξε τον κύριο με τα γυαλιά μυωπίας που εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά του τον κοίταξε με ένα βλέμμα σαν να τον ζύγιζε και του έδωσε ένα λεπτό φάκελο, που περιείχε ελάχιστες σελίδες, αλλά δεν έφυγε. Όταν Χάρντγουεϊ τον κοίταξε ξανά, ο ευγενικός κύριος του είπε με φωνή που δεν δεχόταν αμφισβήτηση: «Αυτό είναι το μόνο που θα πάρεις». Φεύγοντας, ο νεαρός φοιτητής δεν ξέχασε το όνομα που αναγραφόταν στην κάρτα του συνδέσμου της CIA με την Επιτροπή, αφού ήταν χαρακτηριστικό και σίγουρα ασυνήθιστο: «George Joannides».
Ερυθρές Ταξιαρχίες: Η δολοφονία του αιώνα!
Δεκαέξι χρόνια αναμονής
Πολύς κόσμος περιμένει εδώ και δεκαέξι χρόνια να αποχαρακτηριστούν οι 1100 φάκελοι του Τζορτζ Ιωαννίδη που σχετίζονται με την δολοφονία του προέδρου Κέννεντι. Πιο ανυπόμονος απ’ όλους είναι ο Τζέφερσον Μόρλεϊ, πρώην δημοσιογράφος της Washington Post που ερευνά εδώ και δεκαετίες την συγκεκριμένη υπόθεση. Πριν από ένα χρόνο κατέθεσε αγωγή ζητώντας από την Κυβέρνηση των ΗΠΑ να πληρώσει δικηγορικές και νομικές αμοιβές ύψους 500,000 δολαρίων για μια υπόθεση που τον στοιχειώνει. Για έναν τέτοιο ερευνητή που έχει ασχοληθεί επισταμένα με τον δυσώδη χώρο των μυστικών υπηρεσιών-ειδικά αυτόν της CIA-ο Τζορτζ Ιωαννίδης παραμένει ακόμη και σήμερα είκοσι έξι χρόνια μετά το θάνατό του, ένας «αόρατος» πράκτορας, για τον οποίο ελάχιστα έχουν γίνει γνωστά. Το γιατί σύμφωνα με τον Μόρλεϊ, είναι εύκολο να εξηγηθεί. Ο Ιωαννίδης φέρεται να σχετίζεται άμεσα σύμφωνα με τα όσα έχουν αποκαλυφθεί κατά καιρούς, με την δολοφονία του Τζον Φιτζέραλντ Κέννεντι, η οποία εξακολουθεί να γεννάει δεκάδες θεωρίες συνωμοσίας, ταινίες και ντοκιμαντέρ. Όμως οι φάκελοι του Ιωαννίδη στα κεντρικά της Υπηρεσίας, εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται άκρως απόρρητοι, παρά τα δεκάδες αιτήματα για να αποχαρακτηριστούν. Τελικά φαίνεται ότι το πλήρωμα του χρόνου δεν ήρθε για να αποκαλυφθεί τελικά αν η CIA διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο στην δολοφονία του 35ου προέδρου των ΗΠΑ.
Κάτι που αν όντως ισχύει θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για την Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών της Αμερικής, η οποία προς το παρόν κερδίζει κάθε φορά που καλείται να αποχαρακτηρίσει τους χίλιους εκατό φακέλους του Ιωαννίδη που σχετίζονται με την δολοφονία του Κέννεντι. Για πάρα πολλούς ανθρώπους που έχουν παθιαστεί με την υπόθεση εκεί υπάρχει η απάντηση στο ποιος ή ποιοι ήθελαν να πεθάνει ο νεαρός πρόεδρος εκείνο το μεσημέρι του Νοέμβρη στο Ντάλας. Ο Γιώργος Ιωαννίδης ήξερε σίγουρα πάρα πολλά, αλλά προτίμησε να πάρει τα όποια μυστικά μαζί του, αρνούμενος να μιλήσει στα ΜΜΕ για τα χρόνια του και τον ρόλο του στην CIA. όταν έσβησε σε ένα χειρουργικό κρεβάτι σε νοσοκομείο του Χιούστον, κατά την διάρκεια μιας εγχείρηση στην καρδιά του στις 4 Μαρτίου του 1990, ένας «συνάδελφός» του είπε λίγες μέρες μετά: «Μπορεί ο Τζορτζ να προδόθηκε από την καρδιά του, αλλά ο ίδιος δεν πρόδωσε ποτέ…».
Ο νέος και ο μέντορας
Στις αρχές της δεκαετίας του ’50, αν κάποιος έπεφτε τυχαία πάνω στον Τζορτζ Ιωαννίδη, αντίκριζε έναν μάλλον συνηθισμένο νέο άνδρα, με μυωπικά γυαλιά και look που παρέπεμπε σε δικηγόρο ή τραπεζικό στέλεχος. Αν τον γνώριζε μάλιστα θα διαπίστωνε ότι όντως ήταν δικηγόρος, μόνο που αυτή ήταν η μισή αλήθεια για τον Έλληνα γιο ενός ζεύγους μεταναστών, που έφυγαν από την Αθήνα το 1923, όταν αυτός ήταν ακόμη μωρό, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στην Αμερική. Την βρήκαν απασχολούμενοι σε ελληνικές εφημερίδες ενώ ο Γιώργος μεγάλωσε χωρίς να του λείψει τίποτε και σπούδασε νομικά στο Saint John’s University. Τότε ήταν που γνώρισε και την γυναίκα της ζωής του Βιολέτα Μικρούτσικου, αλλά και έναν άλλο Έλληνα, τον Τζορτζ Κάλαρη ο οποίος ήταν ήδη αρραβωνιασμένος με την αδερφή της, Ισμήνη. Ο τελευταίος είχε περάσει ήδη την πόρτα της CIA και αυτός ήταν που διέκρινε στον Ιωαννίδη, ικανότητες που παρέπεμπαν σε επιχειρησιακό πράκτορα. Όταν του πρότεινε να ενταχθεί στην CIA τον είχε ήδη προτείνει στον μέντορά του, τον διαβόητο Τομ Καραμεσίνη, ο οποίος είπε ναι και ο Ιωαννίδης βυθίστηκε για πάντα στον κόσμο των κατασκόπων. Αποτέλεσε μέλος της περίφημης «ελληνικής μαφίας» της CIA στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, έμελλε όμως να εμπλακεί για τα καλά στην πιο «σκοτεινή» δολοφονία Αμερικανού προέδρου.
Η μοιραία γνωριμία
Αυτοί που ψάχνουν ακόμη την εμπλοκή του Ιωαννίδη στην δολοφονία Κέννεντι, ξέουν ότι μετά την δολοφονία του προέδρου των ΗΠΑ έγιναν τέσσερις σχολαστικές έρευνες για την εξιχνίαση της.
Σε αυτές ο πρώην διευθυντής της CIA Ρίτσαρντ Χελμς απέκρυψε εντελώς τον ρόλο του Ιωαννίδη στο Μαϊάμι το 1963 πριν και μετά την δολοφονία. Εκεί όπου o Ελληνοαμερικανός πράκτορας διοικούσε ως αρχηγός του τμήματος Ψυχολογικού Πολέμου της CIA στην πόλη, εικοσιτέσσερις πράκτορες έχοντας ένα ετήσιο μπάτζετ 2.400.000 δολαρίων. Κύρια αποστολή του ήταν να ελέγχει και να στηρίζει μέσω των κονδυλίων της Υπηρεσίας την δραστηριότητα των Κουβανικών ομάδων στο Μαϊάμι, που μάχονταν το καθεστώς του Φιντέλ Κάστρο. Η πιο δραστήρια από αυτές και η πιο επικίνδυνη ήταν το DRE (Directorio Revolucionario Estudantil) η οποία είχε ήδη αποπειραθεί να δολοφονήσει τον Κάστρο μια φορά. Μεθοδικός, αυστηρός και με ένα έμφυτο χάρισμα να πείθει τον συνομιλητή του ο Έλληνας πράκτορας, κατάφερε να πείσει τους ηγέτες του DRE να επικεντρωθούν περισσότερο στην προπαγάνδα και λιγότερο στις απόπειρες. Τα 25.000 δολάρια που τους έδινε κάθε μήνα ήταν ένας καλός λόγος για να το κάνουν, αφού επιθυμούσαν διακαώς να στρατολογήσουν νέα μέλη παντού στην Αμερική.
Ένας τέτοιος υποψήφιος εμφανίστηκε στα γραφεία του DRE στη Νέα Ορλεάνη τον Αύγουστο του 1963. Ήταν ένας χλωμός, κατά τι ταλαιπωρημένος νέος που συστήθηκε ως Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ αλλά δεν έπεισε κανέναν ότι θέλει να παλέψει ενάντια στον Κάστρο και έτσι τον έδιωξαν. Λίγες ημέρες αργότερα μέλη του DRE τον εντόπισαν να μοιράζει φυλλάδια υπέρ του Κάστρο στην πόλη και ενεπλάκησαν μαζί του, όταν τον αναγνώρισαν. Οι σχέσεις του Όσβαλντ με το DRE-οι πληροφορίες από όλες τις πόλεις που δραστηριοποιούνταν κατέληγαν στο Μαϊάμι-ήρθαν εις γνώση του Ιωαννίδη, ο οποίος συνομιλούσε τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα με ηγετικά στελέχη. Δεν τους είπε ποτέ όμως ότι είχε ήδη νοικιάσει ένα σπίτι στην Νέα Ορλεάνη, το οποίο επισκεπτόταν όταν σύμφωνα με τα όσα αποκαλύφθηκαν πρόσφατα, ήθελε να συναντήσει τον Όσβαλντ. Αυτές οι φερόμενες συναντήσεις και το αντικείμενο τους δεν έγιναν ποτέ γνωστές όπως δεν έγινε γνωστό το τι ήθελε ο Ιωαννίδης από τον Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ.
Από το Μαϊάμι στην Αθήνα
Λίγους μήνες μετά την δολοφονία του JFΚ Γιώργος Ιωαννίδης μετατίθεται από το Μαϊάμι στην Αθήνα, για να συνεχίσει την δράση του στο κλιμάκιο της CIA που έδρευε στον τελευταίο όροφο της Αμερικάνικης πρεσβείας στην Αθήνα. Δεν είναι ξεκάθαρο αν ήταν ο σταθμάρχης της CIA στην Ελληνική πρωτεύουσα, ή ο επικεφαλής των επιχειρησιακών δράσεων, όμως θεωρείται σίγουρο ότι μιλούσε πολύ συχνά με τον κολλητό του Τζορτζ Κάλαρη. Ακολούθησαν οι Φιλιππίνες, την ώρα που ο διευθυντής της CIA Ντικ Χελμς τον κάλυψε απόλυτα στις έρευνες που ξεκίνησαν από διάφορες επιτροπές, αφήνοντας το όνομά του, όπως και το γεγονός της σχέσης του Όσβαλντ με το DRE την οποία γνώριζε πολύ καλά ο Ιωαννίδης στο σκοτάδι. Ό Έλληνας πράκτορας θα επιστρέψει στις ΗΠΑ το 1974 και ένα χρόνο αργότερα θα συνταξιοδοτηθεί από την CIA και θα ξεκινήσει μια καινούρια καριέρα στην Ουάσιγκτον όπου εγκαταστάθηκε μαζί με την Βιολέτα και τα τρία παιδιά τους. Θα συνεργαστεί ακόμη και με την κυβέρνηση Καραμανλή πάνω σε θέματα μετανάστευσης δουλεύοντας στην ελληνική πρεσβεία, αγνοώντας ότι το κέλευσμα της μοίρας θα τον έφερνε πάλι πίσω στην CIA. Τον Ιανουάριο του 1978, ένα ψήφισμα του Κογκρέσου οδήγησε στην σύσταση μιας νέας επιτροπής που θα διερευνούσε νέα στοιχεία για την δολοφονία του Κέννεντι, ανάμεσα σε αυτά και την σχέση του Όσβαλντ με το DRE καθώς και την δράση της οργάνωσης στο Μαϊάμι. Σύνδεσμος της CIA με την επιτροπή για τα συγκεκριμένα στοιχεία ανέλαβε-και δεν ήταν καθόλου τυχαία η επιλογή-ο Γιώργος Ιωαννίδης, ο οποίος δεν βοήθησε καθόλου τους ερευνητές, βάζοντας συνεχώς εμπόδια στον δρόμο τους. Εννοείται ότι παρόλο που ήταν αυτός που τα ήξερε όλα επέλεξε να μην το πει καν, αφήνοντας για πάντα κρυφό τον ρόλο του και ένα μεγάλο μέρος της αλήθειας για το αν υπήρχε εμπλοκή της CIA στην δολοφονία. Όταν πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του έγινε γνωστός εν μέρει μόνο ο ρόλος του πολύς κόσμος ήταν θυμωμένος με τον Έλληνα κατάσκοπο που γύρισε μόνο για λίγο από το κρύο για να προστατέψει τα ένοχα μυστικά του. Αυτά που παραμένουν καλά προστατευμένα από τα μάτια των ερευνητών και όλων όσων θέλουν να μάθουν την αλήθεια για την δολοφονία που συντάραξε μια χώρα και παραμένει ακόμη ανεξιχνίαστη.
