Εν όψει της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ, θα πάμε σε μία συνοπτική αναφορά σε ισραηλινά όπλα και συστήματα τα οποία θ...
Εν όψει της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ, θα πάμε σε μία συνοπτική αναφορά σε ισραηλινά όπλα και συστήματα τα οποία θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως πολλαπλασιαστές ισχύος για τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις. Η γκάμα των προϊόντων που έχει αναπτυχθεί στο μικρό -αλλά “θαυματουργό”- κράτος της Μέσης Ανατολής είναι τόσο μεγάλη σε όλους τους τομείς, που εκ των πραγμάτων είμαστε υποχρεωμένοι να δούμε μόνο αυτά που μπορούν άμεσα να αποκτηθούν και να ενταχθούν σε υπηρεσία. Σε δεύτερο χρόνο, θα δούμε και περισσότερα…
Οπωσδήποτε ειδοποιός διαφορά του Ισραήλ σε σχέση με την Ελλάδα είναι η γενναία οικονομική βοήθεια που λαμβάνει από τις ΗΠΑ σε ετήσια βάση… Κι αυτό ικανότητα απαιτεί όμως. Η βοήθεια έχει βαφτιστεί στρατιωτική για τον πολύ απλό λόγο ότι απορροφάται σε προγράμματα προμήθειας όπλων και συστημάτων και στην ανάπτυξη εγχώριων.
Αν κρίνουμε από τις προόδους που έχουν συντελεστεί σε όλους τους τομείς τα τελευταία 40 χρόνια, δεν έχουμε παρά να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι άλλη ειδοποιός διαφορά του Ισραήλ σε σχέση με την Ελλάδα, είναι η χρηστή διαχείριση και πλήρης εκμετάλλευση των διαθέσιμων πόρων.
Ό,τι έπρεπε να είχαμε κάνει εμείς, έστω και σε πιο περιορισμένη κλίμακα, όλο αυτό το χρονικό διάστημα, το έχουν κάνει οι Ισραηλινοί… Ας μην σπεύσουν επομένως κάποιοι να υποστηρίξουν ότι με αυτή την οικονομική βοήθεια θα είχαμε κάνει και εμείς πράγματα και θαύματα. Κατά βάθος ξέρουν που θα πήγαιναν τα χρήματα αν τα διαχειρίζονταν το ελληνικό πολιτικό σύστημα…
Ας έρθουμε όμως στο παρόν… Ο πρώτος Έλληνας αξιωματούχος που προσπάθησε να ξεκινήσει πιο οργανωμένα μίας κάποιας μορφής συνεργασία με το Ισραήλ, ήταν ο Άκης Τσοχατζόπουλος. Είχε προηγηθεί ο Γεράσιμος Αρσένης ο οποίος είχε συλλάβει τη στρατηγική σημασία της ανάπτυξης των σχέσεων. Οι συνθήκες δεν είχαν όμως ωριμάσει ακόμα.
Οι κινήσεις Τσοχατζόπουλου είχαν αναπτυχθεί σε μία περίοδο που οι δεσμοί του εβραϊκού κράτους με την Τουρκία, ήταν ισχυροί (τέλη δεκαετίας του ‘90…). Στο χρονικό διάστημα που έχει μεσολαβήσει, έχει αποδειχθεί ότι το Ισραήλ θα μπορούσε να αποτελέσει άλλη μία ασφαλή εξοπλιστική εναλλακτική για την Ελλάδα, κυρίως στον τομέα των ειδικών όπλων.
Των stand off όπλων κυρίως, που οι ΗΠΑ αρνούνται πεισματικά, ειδικά σε ότι αφορά στα αερομεταφερόμενα, να αποδεσμεύσουν στην Ελλάδα, ενισχύοντας κατά τον τρόπο αυτό την αριθμητική υπεροχή της Τουρκίας. Το έχουμε γράψει εκατοντάδες φορές και δεν θα σταματήσουμε να το γράφουμε…
Οι πλατφόρμες από μόνες τους είναι άχρηστες αν δεν εφοδιαστούν με τα κατάλληλα όπλα για την αντιμετώπιση ενός αριθμητικά υπέρτερου αντιπάλου. Αν δεν πάρουμε την απόφαση να πάμε σε τέτοια όπλα, το παιχνίδι είναι χαμένο…
Η πρώτη συνεργασία μας με τους Ισραηλινούς στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ‘90, δεν είχε καλή εξέλιξη… Αναφερόμαστε στους προσομοιωτές των F-16 Block 30 και -50, μια υπόθεση στην οποία έχουμε αναφερθεί εκτενώς.
Η δεύτερη συνεργασία είχε εντελώς διαφορετική εξέλιξη. Τα ατρακτίδια Litening ALD (Litening II) που η Πολεμική Αεροπορία προμηθεύτηκε και αξιοποιεί επάνω στα εκσυγχρονισμένα F-4E, άφησαν τα τελευταία 15 χρόνια άριστες εντυπώσεις από πλευράς δυνατοτήτων και αξιοπιστίας.
Σε σχέση δε με το ατρακτίδιο στοχοποίησης AAQ-14 του συστήματος LANTIRN αποδείχθηκε πολύ πιο αποτελεσματικό λόγω της ικανότητάς του να εντοπίζει ταχύτερα στόχους στο έδαφος, μέσω του laser spot tracker που διαθέτει.
Η αρχική παραγγελία από την πλευρά της Ελλάδας, περιλάμβανε 24 ατρακτίδια ναυτιλίας (AAQ-13) και 16 στοχοποίησης (AAQ-14). Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 παραλήφθηκαν άλλα 8 ατρακτίδια στοχοποίησης μέσω συμπληρωματικής παραγγελίας.
Ο αριθμός των διαθέσιμων ζευγών ατρακτιδίων μοιράστηκε σταδιακά σε τρεις Μοίρες F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας. Την 347 (F-16C/D Block 50), την 340 (F-16C/D Block 52+) και τέλος την 335 (F-16C/D Block 52+ Advanced).
Πέρα από το γεγονός ότι ο αριθμός των συστημάτων LANTIRN μοιράστηκε σε τρεις Μοίρες, η Πολεμική Αεροπορία αντιμετώπισε και προβλήματα διαθεσιμότητας λόγω έλλειψης ανταλλακτικών και υποστήριξης τα τελευταία δέκα χρόνια στο LANTIRN.
Σε πρώτη φάση προκειμένου να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και μη έχοντας άλλη εναλλακτική στη διάθεσή της, προέβη εντός του 2018 στην απόκτηση 10 συστημάτων LANTIRN (ζεύγη ατρακτιδίων ναυτιλίας και στοχοποίησης) από τα αποθέματα της USAF.
Από τα συστήματα αυτά, που παραχωρήθηκαν δωρεάν, ελάχιστα έχουν επανενεργοποιηθεί και αξιοποιούνται επιχειρησιακά. Η κατάσταση στην οποία είχαν αποκτηθεί ήταν “as it is, where it is” σύμφωνα με την αμερικανική ορολογία. Σε περίπτωση που δεν καταστεί δυνατή η υποστήριξή του LANTIRN, η Πολεμική Αεροπορία εξετάζει την εκμετάλλευση του ατρακτιδίου Litening στα F-16…
Ασφαλώς οι προσβολές ακριβείας με διείσδυση από μικρό ύψος δεν θα πρέπει να θεωρούνται παρελθόν για την τελευταία. Βασικό συστατικό αυτής της δυνατότητας είναι το ατρακτίδιο ναυτιλίας AAQ-13 του LANTIRN το οποίο η Lockheed Martin, εξ όσων είδαμε στον επίσημο ιστοχώρο της, εξακολουθεί να προσφέρει ως LANTIRN ER. Ακόμη και χωρίς το ατρακτίδιο αυτό όμως, μελλοντικά τα εκσυγχρονισμένα ελληνικά F-16V θα έχουν τη δυνατότητα αυτόματου – αυτόνομου TFR μέσω του ραντάρ AESA AN/APG-83 SABR.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ
