Ο καθηγητής Παναγιώτης Ήφαιστος εξηγεί ,γιατί η όποια ελληνο-τουρκική διαπραγμάτευση δεν μπορεί να κρατήσει περισσότερο από 60 δευτερόλεπτα...
Ο καθηγητής Παναγιώτης Ήφαιστος εξηγεί ,γιατί η όποια ελληνο-τουρκική διαπραγμάτευση δεν μπορεί να κρατήσει περισσότερο από 60 δευτερόλεπτα…
Το κείμενο του Παν.Ήφαιστου:
Μετά το Navtex της Τουρκίας εντός της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας πολλά λέγονται για πονηρές «διαπραγματεύσεις». Η μόνη νοητή «διαπραγμάτευση» μπορεί να είναι μόνο διαρκείας 1 λεπτού για να δηλωθεί από την Ελλάδα πως το μόνο που δέχεται είναι συμφωνία για προσφυγή σε διεθνές δικαστήριο για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Οποιοδήποτε προσύμφωνο που θα περιέχει ακόμη και μια λέξη περισσότερο προδικάζει την απόφαση του διεθνούς δικαστηρίου. Αυτό επιδιώκει η Τουρκία επί μακρόν και είναι γνωστό ποιοι και πως πήγαιναν στην Άγκυρα σε μυστικές διαβουλεύσεις, μετά demi-φανερές και στην συνέχεια ολοφάνερα. Οι χοροί και τα τραγούδια δεν έλειψαν και συνόδευαν τους κατευνασμούς που οδηγούσαν στην παράδοση της Ελληνικής κυριαρχίας που προβλέπουν οι πρόνοιες του διεθνούς δικαίου.
· α) Την επί δεκαετία συρροή παρανομιών εκ μέρους της Τουρκίας αρχίζοντας από το casus belli της Τσιλέρ,
· β) τις συνεχείς σκανδαλωδώς αυθαίρετες και απόλυτα λανθασμένες ερμηνείες του διεθνούς δικαίου,
· γ) τις παρανομίες με την Λιβύη για τις θαλάσσιες ζώνες,
δ) τις ρητές αναθεωρητικές απειλές περί «Γαλάζιας πατρίδας» που συνιστούν αξίωση περιφερειακής ηγεμονίας,
· ε) τις παράνομες Naftex για έρευνες στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα αντίστοιχα και στην Κυπριακή.
· Και πολλά άλλα που καταμαρτυρούνται καθημερινά.
Τα θεωρούμε παράνομα και μόνο οριοθέτηση μπορούμε να δούμε, διαφορετικά, προχωρούμε και καταθέτουμε συντεταγμένες στον ΟΗΕ.
Το διεθνές δίκαιο ορίζει τα ίδια δικαιώματα στα νησιά με αυτά της ηπειρωτικής χώρας.
Όσον μας αφορά, με καταγεγραμμένες εκατοντάδες σελίδες αναλύσεων των πολιτικών και στρατηγικών όψεων του διεθνούς συστήματος που θεωρούν θέσφατα το διεθνές δίκαιο / διεθνή τάξη των Συνθηκών, ρώτησα φίλο νομικό κατά πόσο ένα κράτος όπως η Τουρκία που παρανομεί ακατάσχετα και καθημερινά μπορεί να κρατεί όμηρους τα γειτονικά κράτη. Είναι τα τελευταία υποχρεωμένα να απέχουν από την εκπλήρωση των προνοιών των Συνθηκών όταν το γειτονικό αναθεωρητικό και απειλητικό κράτος παρανομεί και αυθαιρετεί καθημερινά;
Έθεσα το ερώτημα κατά πόσο η Ελλάδα μπροστά στην κατάφορη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς τάξης είναι υποχρεωμένη να περιμένει επ’ άπειρον την επί δεκαετίες αρνητική Τουρκία που αξιώνει συνυποσχετικά που βιάζουν τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου (και εάν η Ελλάδα το αποδεχθεί ξέρουμε ότι αυτό είναι πια τετελεσμένο, θα επηρεάσει τις αποφάσεις του διεθνούς δικαστηρίου και η απώλεια κυριαρχίας τετελεσμένο γεγονός).
Μπροστά σε αυτό τον βιασμό της διεθνούς τάξης και του διεθνούς δικαίου από την Τουρκία ο μόνος θεμιτός, νόμιμος και νομιμοποιημένος δρόμος είναι η κατάθεση στον ΟΗΕ συντεταγμένων και αν η Τουρκία δεν δεχθεί άνευ όρων προσφυγή η Ελλάδα λογικό είναι σε εύλογο χρονικό διάστημα να νομοθετήσει συν να υπερασπιστεί την κυριαρχία του κράτους όπως προβλέπεται από τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου.
Αυτονόητα αυτά απαιτούν αποτρεπτική ισχύ και αποτελεσματική διπλωματία που εκτιμώ όπως και πολλοί άλλοι ότι μπορούμε να τα έχουμε.
Απλά υπογραμμίζεται ότι εάν κινούμενοι στις γραμμές κάποιας μυστήριας συμφωνίας του «Βερολίνου» ή κάποια άλλη παρασκηνιακή και εν κρυπτώ διαβούλευση αρχίσουμε να συζητάμε για την «Γαλάζια πατρίδα και συναφή συνυποσχετικά που θα την επικυρώνουν –διότι περί αυτού πρόκειται και εθελοτυφλεί όπως δεν το βλέπει–, τότε ακυρώνεται η κυριαρχία μας. Η κυριαρχία του κράτους όμως είναι θέσφατο αγαθό και έσχατη λογική. Όποιος παραδώσει έστω και μια ίντσα παρανομεί εφιαλτικά. Όλα τα υπόλοιπα είναι πονηρές κουβέντες και παραμιλητά ενόχων. Τέλος, για ένοχα και εφιαλτικά παραμιλητά πρόκειται εάν αμφισβητηθεί πως η Ελλάδα τόσο ως η Μητρόπολη του Ελληνισμού όσο και ως εγγυήτρια δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας θα πρέπει να έχει πλήρως ενταγμένη την Κύπρο στους στρατηγικούς της σχεδιασμούς. Οτιδήποτε αντίθετο καθιστά την Ελλάδα στρατηγικά αναξιόπιστο κράτος.
