Το εγχείρημα του Ερντογάν δεν είναι βιώσιμο, αν δεν καταληφθεί από τους μισθοφόρους τη Τουρκίας η Σύρτη και η Αλ Τζούφρα Επειδή η Συμφωνία...
Το εγχείρημα του Ερντογάν δεν είναι βιώσιμο, αν δεν καταληφθεί από τους μισθοφόρους τη Τουρκίας η Σύρτη και η Αλ Τζούφρα
Επειδή η Συμφωνία με την Αίγυπτο έχει πολλά σημεία που θα διευκρινιστούν όταν διαβάσουμε ολόκληρο το κείμενο, στο σημερινό μας άρθρο θα ασχοληθούμε και πάλι με τη Λιβύη.
Το έχουμε ξαναγράψει ότι ο κεντρικός πυλώνας της πολιτικής της Τουρκίας στην Αν. Μεσόγειο, αλλά και στο Αιγαίο, είναι η «Επιχείρηση Λιβύη», που έχει ως στόχο να καταστήσει τη χώρα αυτήν αποικία της Τουρκίας.
Το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου 50% εξάγεται από το λιμάνι της Τρίπολης, που εξορύσσεται κυρίως από τον λιβυκό Νότο, που είναι υπό τον έλεγχο δυνάμεων του Χαφτάρ και άλλων μισθοφόρων.
Τους τελευταίους μήνες ο Χαφτάρ αποφάσισε να σταματήσει τις εξαγωγές πετρελαίου, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση Σαράτζ να έχει χάσει έσοδα 8 δισ. δολαρίων.
Αυτό σημαίνει ότι αν η Τουρκία δεν θέσει υπό τον έλεγχό της το λιμάνι της Σύρτης και τις περιοχές των εγκαταστάσεων εξόρυξης πετρελαίου, τότε το εγχείρημα Λιβύη κινδυνεύει και μια στρατιωτική ή πολιτική ήττα στη Λιβύη είναι δυνατόν να συμπαρασύρει και τις πολιτικές της στη Μεσόγειο και το Αιγαίο.
Με άλλα λόγια, η Τουρκία κινδυνεύει να παγιδευτεί στη Λιβύη, όπως αναφέρει έγκυρος Τούρκος αρθρογράφος, την ανάλυση του οποίου παραθέτουμε μεταφρασμένη.
Τρία εμπόδια για την επιχείρηση της Τουρκίας στη Σύρτη και την Αλ Τζούφρα
Αυξάνονται οι ανησυχίες για μια πολεμική σύρραξη Αιγύπτου-Τουρκίας, μετά την ανακοίνωση του Καΐρου ότι μια επιχείρηση της κυβέρνησης Σαράτζ, με την υποστήριξη της Τουρκίας, για κατάληψη της Σύρτης και της Αλ Τζούφρα, αποτελεί «κόκκινη γραμμή». Είναι δυνατόν, λοιπόν, να έλθουν αντιμέτωποι η Τουρκία με την Αίγυπτο στη Λιβύη;
Ο Hami Yigit, αρθρογράφος της ιστοσελίδας Artı Gerçek, που παρακολουθεί στενά τα θέματα της περιοχής, λέει ότι «εάν η Τουρκία επιχειρήσει να κάνει κάποια κίνηση προς Σύρτη και Τζούφρα, θα βρει μπροστά της τον αιγυπτιακό στρατό».
Στην ερώτηση εάν η Τουρκία διακινδυνεύει έναν πόλεμο με την Αίγυπτο, ο Γιγίτ απαντάει ως εξής:
«Σύμφωνα με αναλυτές, αν η Τουρκία έπαιρνε ξεκάθαρα την υποστήριξη των ΗΠΑ, τότε θα μπορούσε να διακινδυνεύσει μια τέτοια σύγκρουση. Όμως οι ΗΠΑ, που παρακολουθούν και λαμβάνουν υπόψη τις τοπικές ισορροπίες, δεν έχουν κάνει τίποτε άλλο από το να ενθαρρύνουν απλώς την Τουρκία απέναντι σε αυτόν τον πόλεμο. Όμως κάτω από τέτοιες συνθήκες και ενώ έχει φθάσει ένα βήμα πριν από έναν πόλεμο με την Αίγυπτο, η Τουρκία θα μπορούσε να προχωρήσει;».
Στο άρθρο-ανάλυση που δημοσιεύτηκε στην αφρικανική πύλη ειδήσεων Afrigat News, ο Γιγίτ λέει ότι η κυβέρνηση της Τουρκίας μπορεί να έχει δηλώσει την αποφασιστικότητά της για κατάληψη της Σύρτης και της Τζούφρα, όμως για να αρχίσει την επιχείρηση πρέπει να ξεπεράσει με τη μια πολλά εμπόδια.
Σύμφωνα με την ανάλυση του Γιγίτ, το πρώτο και πιο σημαντικό εμπόδιο που δεν θα επιτρέψει την Τουρκία να αποτολμήσει έναν τέτοιο πόλεμο, είναι η μεγάλη θαλάσσια απόσταση της Τουρκίας από τη Λιβύη, τη στιγμή που η Αίγυπτος διαθέτει χερσαία σύνορα με τη Λιβύη. Στην ανάλυση, αυτό το εμπόδιο περιγράφεται ως εξής:
«Αυτή η απόσταση θεωρείται μεγάλο μειονέκτημα για την Τουρκία. Κι αυτό γιατί ενώ ο αιγυπτιακός στρατός έχει τη δυνατότητα να ενισχύσει τις δυνάμεις του στο μέτωπο από ξηράς, αέρα και θάλασσας μέσα σε λίγα λεπτά, η Τουρκία έχει τη δυνατότητα να ενισχύσει τις δυνάμεις της μόνο διά θαλάσσης και από αέρος, τη στιγμή μάλιστα που η περιοχή είναι υπό την αυστηρή παρακολούθηση της επιχείρησης “Ειρήνη”, που επιβλέπει την εφαρμογή του εμπάργκο όπλων. Επομένως, τόσο τα περιθώρια κίνησης για την Τουρκία είναι περιορισμένα, αλλά ακόμη και αν δοθεί η ευκαιρία, μπορεί να χρειαστούν μέρες για να φθάσουν στην περιοχή στρατιωτικές ενισχύσεις».
Ως δεύτερο εμπόδιο στο θέμα της Λιβύης, αναφέρεται στην ανάλυση η διεθνής απομόνωσης της Τουρκίας.
Σύμφωνα με τον Γιγίτ, «το AKP έχει επίγνωση του γεγονότος ότι δεν έχει να πει στη διεθνή κοινότητα κάποια δικαιολογία για την επέμβασή της στη Λιβύη όπως συμβαίνει στη Συρία. Από την άλλη πλευρά, όποια δικαιολογία επικαλείται η Τουρκία για την επέμβασή της στη Συρία, την ίδια ακριβώς επικαλείται και η Αίγυπτος για τη Λιβύη. Διότι εάν τα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία εκτείνονται σε μήκος 900 χιλιομέτρων, τα σύνορα της Αιγύπτου με τη Λιβύη εκτείνονται σε μήκος 1.200 χιλιομέτρων, και επιπλέον η Αίγυπτος θεωρεί απειλή για την εθνική της ασφάλεια τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, συμπεριλαμβανομένης της απειλής του ριζοσπαστικού Ισλάμ».
Στην ανάλυση αναφέρεται ότι η Τουρκία δεν είναι σε θέση να εμπιστευθεί εκείνους που της έχουν ανάψει το πράσινο φως, και ήδη το καθεστώς του ΑΚΡ φοβάται ότι «από τη στιγμή που η Ρωσία, η Γαλλία και η Ελλάδα, με τη συμμετοχή και άλλων χωρών, έχουν συγκροτήσει ένα ισχυρό, ο πόλεμος στη Σύρτη και την Αλ Τζούφρα μπορεί να αποδειχθεί μια θανάσιμη παγίδα για την Τουρκία».
Το τρίτο εμπόδιο που στέκεται μπροστά από την Τουρκία είναι το γεγονός ότι στη μάχη της Σύρτης και της Αλ Τζούφρα η Τουρκία θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον αιγυπτιακό στρατό, που είναι ο ισχυρότερος της περιοχής, αλλά και με τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό, που είναι ο μόνος τακτικός στρατός στη Λιβύη.
Η ανάλυση περιλαμβάνει τα ακόλουθα σχετικά με αυτό το θέμα:
«Ωστόσο, οι στρατιωτικές δυνάμεις της Τουρκίας είναι αποκλειστικά οι μισθοφόροι και οι φανατικοί ισλαμιστές πολιτοφύλακες που κατάφερε να στρατολογήσει η κυβέρνηση Σαράτζ. Επίσης, αυτές οι αυτοσχέδιες στρατιωτικές δυνάμεις, ακόμα κι αν έχουν την πίστη και την αποφασιστικότητα να πολεμήσουν εναντίον δύο επαγγελματικών στρατών, όταν αναπτυχθούν σε μια τόσο αναπεπταμένη περιοχή θα αποτελούν εύκολο στόχο των αεροπορικών βομβαρδισμών και των βαρέων όπλων μεγάλης εμβέλειας.
»Γι’ αυτόν το λόγο, είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπίσετε ήττα πριν καν αρχίσουν οι πολεμικές επιχειρήσεις. Και ο μεγαλύτερος φόβος, σε περίπτωση ήττας στη Σύρτη-Τζούφρα, είναι ότι η Αίγυπτος δεν θα αρκεστεί στην προστασία αυτών των περιοχών που είναι κόκκινες γραμμές για την ίδια. Στη Διακήρυξη του Καΐρου αναφέρεται ότι «οι επιχειρήσεις δεν θα σταματήσουν, αν δεν επιτευχθεί η απέλαση των μισθοφόρων της Τουρκίας». Αυτός είναι ο θεμελιώδης φόβος που κατέλαβε την κυβέρνηση του Σαράτζ (και συνεπώς το AKP)».
