Φωτογενής, γοητευτική, με οξύ βλέμμα και αυτόν τον εντυπωσιακό αέρα του αδιαπραγμάτευτου δυναμισμού τον οποίο της χάρισαν τα χρόνια όπο...
Φωτογενής, γοητευτική, με οξύ βλέμμα και αυτόν τον εντυπωσιακό αέρα του αδιαπραγμάτευτου δυναμισμού τον οποίο της χάρισαν τα χρόνια όπου δούλευε στη CIA ως μυστική πράκτορας ή ως υπεύθυνη για την ασφάλεια των προέδρων των ΗΠΑ, η Εύη Πούμπουρα μοιάζει με ηρωίδα κάποιας κατασκοπευτικής ταινίας με αδιάλειπτη δράση, σασπένς και κινηματογραφικές διασώσεις. Πλέον έχει ξεκινήσει καινούρια καριέρα στην τηλεόραση, δίνει διαλέξεις και είναι βοηθός καθηγητή στο City University of New York, όπου διδάσκει Ποινική Δικαιοσύνη και Εγκληματολογία.
«Δεν λογάριασα κανέναν, παραμέρισα οτιδήποτε με εκτροχίαζε από τους στόχους μου. Εμαθα γλώσσες, ταξίδεψα και σπούδασα σε διαφορετικές χώρες, εργάστηκα στο Κογκρέσο ως ασκούμενη για δύο χρόνια αμισθί. Δεν είχα την παραμικρή ιδέα πώς ήταν αυτός ο κόσμος. Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον όπου υπήρχε πολύς φόβος, επιρρεπές σε πολλά και διαφορετικά εγκλήματα. Οταν μεγαλώνεις με αυτό τον τρόπο φτάνεις σε ένα σημείο όπου προβληματίζεσαι», αναφέρει χωρίς μισόλογα.
Σε ηλικία 23 ετών έκανε τα πρώτα της βήματα στο Αστυνομικό Σώμα προτού γίνει δεκτή στο επιλεκτικό πρόγραμμα των Μυστικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ. Πέρασε αρκετά χρόνια ως ερευνήτρια προτού φτάσει στον Λευκό Οίκο. Οι θυσίες και η σκληρή δουλειά την έκαναν γρήγορα να ξεχωρίσει από τους υπολοίπους. Ως γυναίκα σε ένα δύσκολο, ανδροκρατούμενο επάγγελμα, είχε να αντιμετωπίσει τη δυσπιστία και την προκατάληψη και να βιώσει την ανισότητα σε σχέση με άνδρες συναδέλφους της. «Φυσικά υπάρχουν δυσκολίες. Σήμερα μόνο το 11% αυτών που ασκούν την επιβολή νόμου στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι γυναίκες. Στις Μυστικές Υπηρεσίες είναι ακόμη λιγότερες. Είμαστε, λοιπόν, μακριά από τον στόχο. Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενική όσον αφορά τη θέση των γυναικών στην Ελλάδα, αλλά πέρασα αρκετές εβδομάδες βοηθώντας την οργάνωση των σχεδίων ασφαλείας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004. Ολο αυτό το διάστημα δεν είδα, ούτε συνεργάστηκα με κάποια αντίστοιχη Ελληνίδα. Αυτό σημαίνει πολλά. Ενώ οι γυναίκες έχουν υψηλή διαίσθηση και IQ, παραμένουν φοβισμένες και δεν υπερασπίζονται τον εαυτό τους. Η υπευθυνότητα, η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και η αποφασιστικότητα αλλάζουν τον κόσμο. Εάν πιστεύουμε ότι με το να είμαστε γυναίκες είμαστε και πιο αδύναμες ή ανίκανες να ξεπεράσουμε τις αντιξοότητες ή να αντιμετωπίσουμε τους άλλους, σαμποτάρουμε εμάς τις ίδιες. Το φύλο για μένα δεν έχει καμία σχέση με την ισχύ. Κοιτάζω να κάνω σωστά τη δουλειά μου. Και δουλεύω σκληρά. Κάνω όχι μόνο ό,τι μου αναθέτουν, αλλά δύο φορές περισσότερα. Δεν μπορεί να με σταματήσει κανένας. Αποδεικνύουμε το ποιοι είμαστε μέσα από τις πράξεις μας», ομολογεί στο «Gala».
Η ικανότητά της να επιβάλλεται στις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης της, να αφήνει πίσω της ανθρώπους ή καταστάσεις που αποτελούν τροχοπέδη και να αγκαλιάζει με ήθος την επιτυχία είναι εμφανής. «Επιβίωση είναι να γνωρίζεις τον εαυτό σου και να έχεις απάντηση στον φόβο σου, να είσαι σε θέση να σκέφτεσαι και να ενεργείς διατηρώντας σε έλεγχο τον πανικό σου. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι φοβούνται να πετάξουν με αεροπλάνο, αν και οι πιθανότητες θανάτου σε αεροπορικό δυστύχημα είναι μία στα 5,4 εκατομμύρια. Οι πιθανότητες θανάτου σε τροχαίο ατύχημα στις ΗΠΑ είναι λίγο πάνω από μία στις 102, αλλά ποτέ δεν σκεφτόμαστε δύο φορές να οδηγήσουμε. Καταπολεμήστε τις χαμηλές δονήσεις του φόβου. Ο φόβος είναι η φυσιολογική απάντηση του σώματος σε μια απροσδόκητη κατάσταση. Συνειδητοποιήστε τις δυνατότητες της εξελιγμένης εκδοχής σας ενεργώντας με επίγνωση και επιφυλακή. Η απάντηση είναι να τρέξουμε προς τον κίνδυνο και να τον πολεμήσουμε, να μη στρουθοκαμηλίζουμε», γράφει στο βιβλίο της.
«Κάθε κεφάλαιο στο βιβλίο μου ξεκινά με ένα αρχαιοελληνικό ρητό. Θεωρώ προγονούς μου τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Λεωνίδα, τον Αχιλλέα και εμπνέομαι από αυτούς. Οπως λέει ο Πλάτωνας, “όταν διαθέτεις θάρρος, ξέρεις τι να μη φοβάσαι σε έναν υπερβολικά φοβισμένο και αποτρεπτικό σύμπαν”. Αξιοποίησα όλα όσα έμαθα για τους Ελληνες ήρωες και φιλοσόφους. Οι δώδεκα αρετές του Αριστοτέλη δεν διαφέρουν από εκείνες των αμερικανικών Μυστικών Υπηρεσιών. Δικαιοσύνη, καθήκον, θάρρος, τιμιότητα, πίστη. Ενας σοφός άνθρωπος μιλά γιατί έχει κάτι να πει. Ο ανόητος μιλά γιατί πρέπει κάτι να πει», περιγράφει. «Δεν είμαι αυτοδημιούργητη. Ημουν σε θέση να κάνω τα πράγματα που έχω κάνει επειδή κάποιοι με βοήθησαν. Το ίδιο ισχύει και με τη συγγραφή του βιβλίου μου. Υπήρχαν άτομα που με στήριξαν, με καθοδήγησαν, με εμπιστεύτηκαν. Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων στη Μαρία Μενούνος», λέει και συνεχίζει: «Δεν χρειάζεται να είσαι εκπαιδευμένος στις πολεμικές τέχνες ή να χτίσεις σώμα και μυς για να προστατευτείς σε μια επίθεση. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αποσπάσεις την προσοχή ή να τραυματίσεις έναν εισβολέα για να ξεφύγεις. Μια βίαιη κίνηση στη βουβωνική χώρα. Ενα γρήγορο λάκτισμα στο πόδι. Μια σκληρή γροθιά στον λαιμό ή μια βίαιη κίνηση στο μάτι χρησιμοποιώντας αγκώνες και γόνατα».
Ανέκρινε τρομοκράτες από τη Μέση Ανατολή, δούλεψε undercover ως θύμα σωματεμπορίας προκειμένου να ανακαλύψει τους ενόχους και ανέλαβε την προστασία του Τόνι Μπλερ κατά την επίσκεψή του στα Ηνωμένα Εθνη. «Ημουν έτοιμη να χτυπηθώ από σφαίρα οπουδήποτε», ομολογεί ενώ διευκρινίζει για μία ακόμη φορά ότι οι πρόεδροι που προστάτευε δεν διευκόλυναν πάντα τη δουλειά της. «Ο Μπιλ Κλίντον αγαπούσε τον κόσμο. Κάποια στιγμή βγαίνοντας από ένα ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης μέσα από την κουζίνα, αναγκάστηκα να κρύψω 15 εργαζομένους γιατί ήξερα ότι αν τους έβλεπε θα σταματούσε και θα τους μιλούσε», έχει αποκαλύψει παλιότερα.
«Ο πατέρας μου είναι από τα Μεστά της Χίου, ενώ η μητέρα μου από την Αργυρούπολη, ένα πολύ μικρό χωριό έξω από το Κιλκίς. Εχω πολλές υπέροχες αναμνήσεις γιατί πέρασα σχεδόν όλα τα καλοκαίρια μου σε αυτά τα δύο μέρη. Μόλις τελείωνα το σχολείο πήγαινα για διακοπές στην Ελλάδα. Τον έναν μήνα στο χωριό της μητέρας μου και τον άλλον στου πατέρα μου. Είμαστε μεγάλη οικογένεια και επιδιώκω να βρίσκομαι με τους συγγενείς μου, θείες, θείους, ξαδέλφια και παππούδες συχνά. Λατρεύω αυτή την τόσο διαφορετική ζωή σε σχέση με τους ρυθμούς μου στη Νέα Υόρκη. Στη Χίο κολυμπάω στην Αγία Φωτιά, στα Μαύρα Βόλια, στην Αποθήκα και στα Τραχήλια. Κάθε παραλία είναι ξεχωριστή και πηγαίνω ανάλογα με το πώς αισθάνομαι», αναφέρει.
Στην τσάντα της έχει πάντα την εικόνα κάποιου αγίου, όπως και πάνω στο γραφείο της, με την οποία μάλιστα είναι δεμένη συναισθηματικά. «Μου θυμίζει ότι είμαι πάντα προστατευμένη και ότι δεν είμαι ποτέ μόνη. Μου δίνει κουράγιο και δύναμη στις περιπτώσεις που το χρειάζομαι. Μέσα στην τσάντα μου κουβαλώ επίσης ένα ιατρικό κιτ, έναν μικρό φακό, απολυμαντικό χεριών, μάσκα προσώπου, μάσκα CPR σε περίπτωση που πρέπει να κάνω καρδιοαναπνευστική ανάνηψη σε κάποιον -μια συνήθεια που διατηρώ από την προηγούμενη καριέρα μου-, ένα σημειωματάριο και ένα μηχανικό μολύβι για να σημειώνω ιδέες και σκέψεις όταν έχω έμπνευση, το Ted Baker πορτοφόλι μου, το iPhone μου και τα Apple AirPads. Και οπωσδήποτε ένα μικρό κιτ μακιγιάζ, ειδικά τώρα που δουλεύω στην τηλεόραση».
Σε έναν άνδρα θαυμάζει τη γενναιότητα, τη δύναμη και την ειλικρίνεια. «Είμαι ευτυχής όταν περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους από τους οποίους μπορώ να μάθω, που θεωρούν υπέρτατο αγαθό την υγεία και την ευεξία τους, που είναι αγωνιστές και φροντίζουν τον εαυτό τους. Που δεν με περιορίζουν αλλά εξωθούν την ενεργητικότητά μου ώστε να πετύχω περισσότερα. Οταν κάποιος είναι ανασφαλής θα ανταγωνιστεί την επιτυχία σου, θα αναπτύξει αισθήματα ζήλιας και αυτές είναι ενέργειες ανεπιθύμητες. Ενα σίγουρο άτομο είναι θετικό και επιθυμεί την επιτυχία σου επειδή τη βλέπει ως επέκταση της δικιάς του. Ο σύζυγός μου είναι μια τέτοια περίπτωση», καταλήγει.
