Ένα άλλο μεγάλο έργο που έχει σχεδιαστεί για να συμπιέσει τη θέση του ρωσικού φυσικού αερίου στην ευρωπαϊκή αγορά έχει φτάσει η ώρα του...
Ένα άλλο μεγάλο έργο που έχει σχεδιαστεί για να συμπιέσει τη θέση του ρωσικού φυσικού αερίου στην ευρωπαϊκή αγορά έχει φτάσει η ώρα του σταδίου εφαρμογής. Ο λόγος για τον ισραηλινό-ελληνοκυπριακό-ελληνικό αγωγό, EastMed, ο οποίος πρόκειται να μεταφέρει φυσικό αέριο από το ισραηλινό θαλασσο-οικόπεδο Λεβιάθαν.
Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει αυτό το εγχείρημα - η Ρωσία φοβάται την εμφάνιση ενός νέου ανταγωνιστή; αναφέρει το ρωσικό δημοσίευμα.
«Με το ένα χέρι, συνεχίζουμε να καταπολεμούμε τον κορονοϊό και με το άλλο αναπτύσσουμε την ισραηλινή οικονομία», δήλωσε ο υπουργός Ενέργειας, Γιουβάλ Στάινιτζ, σχολιάζοντας την πρόσφατη απόφαση της ισραηλινής κυβέρνησης να εγκρίνει μια συμφωνία-πλαίσιο με την Ελλάδα και την Κύπρο για την κατασκευή του υπεράκτιου αγωγού φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου (EastMed).
Η ποσότητα αερίου είναι τεράστια
Τα αποθέματα στο Λεβιάθαν [Leviathan] - είναι η βάση πρώτων υλών της EastMed – που ανακαλύφθηκε στην ανατολική Μεσόγειο από την αμερικανική εταιρεία πετρελαίου Noble Energy το 2010.
Αυτό αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες ανακαλύψεις τον τρέχοντα αιώνα: τα αποθέματα εκτιμήθηκαν αρχικά σε 453 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου και τώρα υπολογίζονται σε 623 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Ωστόσο, η παραγωγή στο Λεβιάθαν ξεκίνησε μόνο στις αρχές του τρέχοντος έτους λόγω της αντίθεσης των περιβαλλοντολόγων, των δυσκολιών συντονισμού του έργου με τις ισραηλινές αρχές και της αναζήτησης αγοραστών φυσικού αερίου.
Οι δραστηριότητες ξεκίνησαν τον Φεβρουάριο του 2018, όταν η κοινοπραξία με επικεφαλής την ισραηλινή εταιρεία Delek Drilling και την Noble Energy συμφώνησαν για μελλοντικές προμήθειες φυσικού αερίου στην Αίγυπτο.
Τα σενάρια μεταφοράς προς την Ευρώπη
Συγχρόνως, συζητήθηκαν διάφορα σενάρια μεταφοράς φυσικού αερίου προς τη βορειοδυτική κατεύθυνση.
Αρχικά, θεωρήθηκε ότι η διαδρομή του αγωγού φυσικού αερίου EastMed με χωρητικότητα περίπου 10 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων ετησίως θα περνούσε από την Τουρκία, γεγονός που θα διευκόλυνε σημαντικά τις εργασίες κατασκευής του, καθώς το υποβρύχιο τμήμα του «σωλήνα» θα ήταν σχετικά μικρό.
Αλλά δεν κατέστη δυνατό να συμφωνήσουν με τους Τούρκους, οπότε επιλέχθηκε μια πολύ δύσκολη διαδρομή.
Το φυσικό αέριο θα παραδίδεται πρώτα από την Λεβιάθαν στην ακτή του Ισραήλ, έπειτα από έναν υποβρύχιο αγωγό φυσικού αερίου στην Κύπρο, μετά από ένα άλλο υποβρύχιο τμήμα με βάθη έως και τρεις χιλιάδες μέτρα στην ελληνική Πελοπόννησο, στη συνέχεια σε όλη την Ελλάδα μέχρι τις ακτές του Ιονίου και από εκεί στην ιταλική χερσόνησο της Απουλίας. Συνολικά - 1900 χιλιόμετρα και τουλάχιστον 6-7 δισεκατομμύρια δολάρια σε επενδύσεις.
Η εξασθένιση της εξάρτησης από τη Ρωσία
Μια τόσο περίπλοκη διαδρομή δεν σταμάτησε τους εταίρους και τον περασμένο Μάρτιο, Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ υπέγραψαν μια προκαταρκτική διακυβερνητική συμφωνία για την EastMed στο Τελ Αβίβ.
Ο αδύναμος κρίκος του EastMed
Ωστόσο, στην τρέχουσα μορφή του, το EastMed έχει πολλούς αδύναμους δεσμούς, και ένας από αυτούς είναι η Ιταλία, όπου, στην οποία ο αγωγός υποτίθεται ότι θα παραδίδει ισραηλινό αέριο. Η ιταλική θέση σχετικά με τη συμμετοχή στο έργο έχει αλλάξει περισσότερες από μία φορές.
Για παράδειγμα, τον Μάιο του περασμένου έτους, ο πρωθυπουργός Τζουζέπ Κόντε [Giuseppe Conte] ανακοίνωσε ότι η χώρα του θα αντιταχθεί στην κατασκευή του τελικού τμήματος του EastMed - του αγωγού φυσικού αερίου Poseidon κάτω από το Ιόνιο Πέλαγος, αν και αργότερα ο Ιταλός Υπουργός Οικονομίας Στέφανο Πατουανέλι [Stefano Patuanelli] έστειλε επιστολή στις ελληνικές αρχές για την υποστήριξη του έργου, όπως αναφέρει το echedoros-a.gr.
Η ουδέτερη στάση της Ιταλίας και τα αποθέματα
Ο κορυφαίος εμπειρογνώμονας του Εθνικού Ταμείου Ενεργειακής Ασφάλειας της Ρωσίας, Ιγκόρ Γιουσκόφ, σημειώνει ότι με τις τρέχουσες τιμές η κατασκευή του EastMed γίνεται μη κερδοφόρα και το ισραηλινό αέριο δεν θα αγοραστεί σε υψηλές τιμές.
«Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ιταλική πλευρά δεν μπήκε τελικά στο έργο», εξηγεί ο Γιουσκόφ.
«Στην πραγματικότητα, οι Ιταλοί έχουν πάρει μια ουδέτερη θέση: φτιάξτε το και τότε θα δούμε αν το χρειαζόμαστε ή όχι.
Η Ιταλία συμπεριφέρθηκε με τον ίδιο τρόπο στο έργο Trans-Adriatic Gas Pipeline (TAP), αν και στο τέλος ολοκληρώθηκε - ωστόσο, στις αρχές του επόμενου έτους, το αέριο του Αζερμπαϊτζάν θα έπρεπε να φτάσει στην Ιταλία.
Αλλά για να επενδύσει στον επόμενο αγωγό φυσικού αερίου, έτσι όπως είναι σήμερα η Ιταλία σαφώς και δεν έχει ανάγκη - τώρα διέρχεται οικονομική κρίση και η ιταλική οικονομία δεν χρειάζεται τόσο φυσικό αέριο».
Στη νότια Ιταλία, υπενθυμίζει ο εμπειρογνώμονας, υπάρχει ήδη ένας σκληρός ανταγωνισμός για τις δυνατότητες παραλαβής φυσικού αερίου - εκτός από τον αγωγό φυσικού αερίου TAP με χωρητικότητα περίπου 8 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων που διασχίζει την Τουρκία, την Ελλάδα και την Αλβανία, υπάρχουν τερματικοί σταθμοί για τη λήψη ΥΦΑ. Επιπλέον, η Ιταλία λαμβάνει πολύ αέριο από την Αλγερία.
Οι συγκρούσεις στην ανατολική Μεσόγειο
«Επίσης, μην ξεχνάτε τη δύσκολη πολιτική κατάσταση στη Μεσόγειο - τη σύγκρουση για τη Λιβύη, τις συγκρούσεις για πεδία φυσικού αερίου μεταξύ Τουρκίας, Αιγύπτου, Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ. Έτσι, παρά την πολιτική βούληση της ισραηλινής ηγεσίας και την παρουσία ορισμένης συναίνεσης σχετικά με την κατασκευή του EastMed, ο χρόνος του έργου φαίνεται να μην είναι εγγυημένος », προσθέτει ο ειδικός.
«Το Ισραήλ αποφάσισε να εκτοπίσει το ρωσικό αέριο από την Ευρώπη», γράφει το ρωσικό δημοσίευμα
