Η κρισιμότητα των διθέσιων Rafale, και οι επιλογές της Πολεμικής Αεροπορίας με τη διαμόρφωση…

Τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης δημοσιεύουν πληροφορίες για τα μεταχειρισμένα αεροσκάφη τύπου Rafale που θα παραλάβει η Ελλάδα, υποστηρίζοντας ...

Τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης δημοσιεύουν πληροφορίες για τα μεταχειρισμένα αεροσκάφη τύπου Rafale που θα παραλάβει η Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι θα ανήκουν στην πλέον προηγμένη έκδοση που είναι επιχειρησιακά διαθέσιμη, την F3. Οι σχετικές αναφορές κάνουν λόγο για την έκδοση “F3-O4T”. Το βασικότερο πλεονέκτημα είναι ότι θα έχουν ενσωματωμένο ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA) RBE-2 και πυραύλους cruise SCALP-EG, μεταξύ άλλων. Έτσι σε συνδυασμό με τα 6 νέα της έκδοσης F3R δημιουργείται μια δύναμη από 18 μαχητικά της έκδοσης F3 η οποία θα πλαισιώσει την ελληνική Πολεμική Αεροπορία.

Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη

Σύμφωνα με ίδια δημοσιεύματα, το σημείο τριβής ανάμεσα στις δύο χώρες ήταν εάν ο αριθμός των καινούργιων Rafale που θα κατασκευάσει η Dassault για την Ελλάδα θα ήταν 6 ή 8, με την Αθήνα να επιλέγει το μικρότερο νούμερο, επιδιώκοντας να εξοικονομήσει περισσότερα από 100 εκατ. ευρώ από το σύνολο της συμφωνίας. Αντιθέτως, οι Γάλλοι για αυτονόητους λόγους επέμεναν στα 8 καινούργια Rafale.

Η κρισιμότητα της αναλογίας μονοθέσιων – διθέσιων Rafale
Το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να σημειωθεί είναι το γεγονός ότι δεν γνωρίζουμε ακόμη την αναλογία διθέσιων και μονοθέσιων μαχητικών, από τα 12 που προσφέρονται ως μεταχειρισμένα στην Ελλάδα. Σε περίπτωση που η αναλογία είναι σαφώς εις βάρος των διθέσιων, θα πρέπει ανάλογα να διαμορφωθεί και η αναλογία των καινούριων. Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι από τα 18 αεροσκάφη που θα αποκτηθούν συνολικά, το ιδανικό θα ήταν τα οκτώ να είναι διθέσια.

Και αυτό έχει να κάνει με τις επιχειρησιακές δυνατότητες του μαχητικού, οι οποίες σε αποστολές προσβολής επίγειων στόχων σε μεγάλες αποστάσεις, μέσω διείσδυσης σε εχθρικό εναέριο χώρο από πολύ μικρό ύψος (Low level, deep strike), είναι μοναδικές στην Ευρώπη. Τόσο στο παλιό παθητικής σάρωσης ραντάρ (PESA RBE 2) όσο και στο νεότερο RBE 2AA, τεχνολογίας AESA, υπάρχει λειτουργική διαμόρφωση TFR (Terrain Following Radar).

Η επιλογή της επιτρέψει αυτόματη πτήση με “παρακολούθηση” της διαμόρφωσης του εδαφικού αναγλύφου, σε ύψη της τάξης των 200 ποδών (60 μέτρων) και ταχύτητα μεγαλύτερη των 400 κόμβων (740 χ.α.ω.)! Οι Γάλλοι είχαν αυτή τη δυνατότητα από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ‘80 μέσω του ραντάρ Antilope 5 της Thomson CSF (Thales εδώ και 20 τουλάχιστον χρόνια…), το οποίο εξόπλισε αρχικά τα πυρηνικής κρούσης Mirage 2000N και κατόπιν και τα οπλισμένα με συμβατικά όπλα Mirage 2000D.

Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον για τα αεροσκάφη βομβαρδισμού, είχαν υιοθετήσει διαφορετική φιλοσοφία από ότι οι Αμερικανοί. Τη δυνατότητα αυτόματης πτήσης πολύ χαμηλά πάνω από το έδαφος την έδινε το ραντάρ του μαχητικού, το οποίο το πλήρωμα μπορούσε παράλληλα να χρησιμοποιήσει και για σκοπούς στοχοποίησης, ενώ για σκοπούς αποστασιομέτρησης και στοχοποίησης με λέιζερ, χρησιμοποιούσαν και ατρακτίδια. Πρώτα το PDL-CT, από τα τέλη της δεκαετίας του ‘90 το Damocles και σήμερα το Talios.

Οι Αμερικανοί αναπτύσσοντας το ζεύγος ατρακτιδίων του συστήματος LANTIRN, έκαναν και τα δύο αυτά πράγματα (αυτόματο TFR με το ατρακτίδιο ναυτιλίας – NAV Pod, AAQ 13 – και στοχοποίηση, αποστασιομέτρηση λέιζερ, μαζί με εντοπισμό IR με το ατρακτίδιο στοχοποίησης – TGP Pod, ΑΑQ -14), και στους δύο βασικούς τύπους των τακτικών τους μαχητικών (F-16C/D και F-15E). Εδώ και αρκετά χρόνια και αυτοί βέβαια έχουν ουσιαστικά καταργήσει τη χρήση των NAV Pods.

Αυτό που ισχύει για τους Αμερικανούς και για τους Γάλλους και φυσικά επηρεάζει και εμάς είναι το ότι χρησιμοποιούν σε τέτοιου είδους αποστολές διθέσια αεροσκάφη, προκειμένου να μειώσουν το φόρτο εργασίας του πληρώματος. Το οποίο εκτός από το ότι θα πρέπει να πετάξει χαμηλά και να ακολουθήσει μία συγκεκριμένη διαδρομή με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια, θα πρέπει να έχει πολύ καλή επίγνωση της τακτικής κατάστασης (SA: Situational Awareness) και παράλληλα να στοχοποιήσει με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια και αποτελεσματικότητα.

Όλα αυτά φυσικά δεν γίνονται παρά σε ένα πολύ μικρό βαθμό χειροκίνητα, αλλά και πάλι το διμελές πλήρωμα χρειάζεται να παρακολουθεί πολύ μεγάλο αριθμό συστημάτων και αισθητήρων για να κάνει σωστά τη δουλειά του. Φανταστείτε τι γίνεται όταν το πλήρωμα είναι μονομελές! Αυτός είναι ο λόγος που γέννησε τον όρο missionized για τα διθέσια F-16. Διευκρινίζοντας ότι δεν πρόκειται απλά για διθέσιες εκπαιδευτικές εκδόσεις, αλλά για μαχητικά με πλήρεις επιχειρησιακές δυνατότητες και τον χειριστή στο πίσω κάθισμα να έχει στη διάθεσή του τον εξοπλισμό και τα συστήματα που του επιτρέπουν να λειτουργεί ως WSO (Weapon Systems Officer).

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ