Τζουλιάνο Πιζάπια: Έφτασε η ώρα των «αυστηρών κυρώσεων» για να πάψει να παίζει και «φυσά» ο «Σουλτάνος ​​της Άγκυρας»

  «Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να διατηρήσει την ενοποιημένη του θέση ενάντια στις παράνομες και μονομερείς ενέργ...

 

«Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να διατηρήσει την ενοποιημένη του θέση ενάντια στις παράνομες και μονομερείς ενέργειες της Τουρκίας και να επιβάλει αυστηρές κυρώσεις».

Τα παραπάνω αναφέρει ο Τζουλιάνο Πιζάπια (Giuliano Pisapia, Ευρωβουευτής και πρωην συνήγορος του Οτσαλάν), αντιπρόεδρος της επιτροπής συνταγματικών υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σε άρθρο του στην εφημερίδα «La Stampa».

Τίτλος του κειμένου: «Στις τουρκικές προκλήσεις πρέπει να αντιδράσουμε με κυρώσεις».

Υπότιτλος: «Δεν χρειάζεται να περιμένουμε περισσότερο γιατί, αντίθετα, θα αποδειχθεί η αδυναμία της Ευρώπης με την οποία παίζει και “φυσά” ο “Σουλτάνος ​​της Άγκυρας”».

Με μεγάλη πλειοψηφία 631 ψήφων, η σύνοδος ολομέλειας στις Βρυξέλλες ψήφισε πριν από λίγες μέρες ώστε να γίνουν ενέργειες, για πρώτη φορά, με την έγκριση αυστηρών κυρώσεων «κατά της χώρας υπό την ηγεσία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν».

Η πολλοστή τουρκική πρόκληση αφορά στην Κύπρο.

Η Κύπρος είναι μικρή, αλλά ήταν πάντα μια εμμονή για την Τουρκία, η οποία έθεσε για άλλη μια φορά το νησί στο επίκεντρο μιας επεκτατικής και επιθετικής πολιτικής που στοχεύει να μετατρέψει τη Μεσόγειο σε δική της «mare nostrum».

Και αυτό παρά την επιθυμία των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων που θα ήθελαν μια ειρηνική λύση χωρίς εξωτερική παρεμβολή.

Πρόκειται απλώς για την τελευταία πρόκληση του Σουλτάνου μετά τη συστηματική παραβίαση των βασικών αρχών του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, μετά από μια ολοένα και πιο πολεμοχαρή εξωτερική πολιτική, μετά τη συστηματική παραβίαση υπερεθνικών και ευρωπαϊκών συμφωνιών και συμβάσεων, μετά από στρατιωτικές επεμβάσεις στη Συρία, τη Λιβύη, το Αζερμπαϊτζάν και εναντίον του αρμενικού πληθυσμού του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Το τουρκικό ναυτικό έχει επίσης επανειλημμένα παραβιάσει τα χωρικά ύδατα της Κύπρου και της Ελλάδας, δύο κρατών που ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτό το καλοκαίρι.

Μια απαράδεκτη πράξη αλαζονείας που έχει την χροιά άμεσης απειλής για αυτές τις χώρες.

Όλα αυτά δεν μπορούν και δεν πρέπει να θεωρούνται «κανονικά» στο όνομα της «realpolitik».

Είναι σημαντικό ότι αυτή τη φορά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν περιορίστηκε, όπως και στο παρελθόν, να καταδικάσει την Τουρκία, με περιστασιακές διατυπώσεις, αλλά ψήφισε, με μεγάλη πλειοψηφία, να επιβληθούν «αυστηρές κυρώσεις».

Ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός αλλά όχι επαρκές.

Η Τουρκία υπήρξε εδώ και πολύ καιρό υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ και είναι ένας σημαντικός εταίρος της Ευρώπης που χρηματοδοτεί την Άγκυρα για παρέμβαση στις μεταναστευτικές οδούς της Μέσης Ανατολής.

Αλλά είναι επίσης εκείνη η χώρα που εξακολουθεί να παραλείπει να σέβεται τις διεθνείς συμφωνίες από τις οποίες πρέπει να δεσμεύεται, επίσης ως προϋπόθεση για τη δυνατότητα διαλόγου με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Τουρκία, ας μην ξεχνάμε, είναι μέλος του ΝΑΤΟ, ως εκ τούτου σύμμαχος πολλών χωρών της ΕΕ, αλλά σήμερα μια στάση «νωθρότητας» κυριαρχεί τόσο πέρα από τον Ατλαντικό όσο και σε πολλές ευρωπαϊκές ηγεσίες.

Γι’ αυτό και η διάσημη πρόταση του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν σχετικά με τον «εγκεφαλικό θάνατο» του ΝΑΤΟ κινδυνεύει να βρει, σήμερα περισσότερο από ποτέ, μια άλλη, ζοφερή, επιβεβαίωση.

Πιστεύω ότι τόσο η χώρα μας όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να απαντήσουν σε μια ερώτηση:

«Για πόσο μπορούμε να τα ανεχτούμε όλα αυτά» χωρίς μια πραγματικά συγκεκριμένη και ουσιαστική αντίδραση απέναντι στην Τουρκία.

Δεν πρόκειται πλέον απλώς, και θα ήταν ήδη αποφασιστικό στοιχείο, για τη συνεχή παραβίαση κάθε μορφής κράτους δικαίου εντός αυτής της χώρας, του ίδιου κράτους δικαίου που δεσμευόμαστε, όχι χωρίς δυσκολία, να επιβάλουμε εντός των συνόρων της Ένωσης.

Πρόκειται από την πλευρά εκείνων που κυβερνούν την Τουρκία, για μια συνεχή αποφασιστική δράση της εξωτερικής πολιτικής που πηγαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη των αποφάσεων και των αξιών της Ευρώπης και της διεθνούς κοινότητας.

Έφτασε η ώρα των «αυστηρών κυρώσεων», δεν χρειάζεται να περιμένουμε περισσότερο γιατί, αντίθετα, θα αποδειχθεί ότι είναι πάνω σε αυτή την αδυναμία -και τις διαιρέσεις- της Ευρώπης που παίζει και «φυσά» ο «Σουλτάνος ​​της Άγκυρας».