Διευθυντής ΜΕΘ του Ρίου για την 8χρονη Ειρήνη: «Ζούμε τον χαμό της – Όλοι κλαίμε»

Τη δική τους μάχη έδωσαν οι γιατροί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου, στην Πάτρα. Έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους προκειμένου ν...

Τη δική τους μάχη έδωσαν οι γιατροί στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου, στην Πάτρα. Έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους προκειμένου να κρατηθεί στη ζωή η 8χρονη η Ειρήνη που έπρεπε να υποβληθεί σε μεταμόσχευση καρδιάς.

Ο Διευθυντής της ΜΕΘ Παίδων του Ρίου, εντατικολόγος Ανδρέας Ηλιάδης, λέει πως όλοι κινήθηκαν αστραπιαία και το κοριτσάκι μεταφέρθηκε στην Ιταλία με C-130, και συγκεκριμένα στο Μπέργκαμο με οξεία μυοκαρδίτιδα έτσι ώστε να υποβληθεί στη σωτήρια μεταμόσχευση. Ωστόσο το 8χρονο αγγελούδι δεν κατάφερε να κρατηθεί στη ζωή και άφησε την τελευταία του πνοή.

Πλέον, όπως μαθαίνουμε, γίνεται προσπάθεια να ολοκληρωθούν όλες οι απαιτούμενες διαδικασίες προκειμένου η σορός του παιδιού να επιστρέψει στην Πάτρα. «Υπάρχει μία περιπλοκότητα στις διαδικασίες λόγω του κορονοϊού» λέει ο κ. Ηλιάδης στο thebest.

Το χρονικό της μάχης για την μικρή Ειρήνη

«Το παιδί βρισκόταν στο νοσοκομείο του Ρίου για μία εβδομάδα. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα όπως συμβαίνει σε μία τέτοια περίπτωση όπου ο ασθενής πάσχει από κεραυνοβόλο μυοκαρδίτιδα. Όταν ήρθε στο νοσοκομείο βρισκόταν σε βαρύτατη κατάσταση, δεν είχε επαφή με το περιβάλλον βέβαια. Ήταν κάτι μοναδικό, ιδιαίτερο και δύσκολο αυτό που προέκυψε σε αυτό το παιδάκι. Δεν ήταν κάτι απλό» αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Ηλιάδης
«Όταν ένα παιδάκι βρίσκεται στα όρια του θανάτου, είναι διασωληνωμένο και η καρδιά του έχει σχεδόν σβήσει, έχει προτεραιότητα και δεν περιμένει σε μία λίστα. Μπαίνει στη θέση νούμερο 1», λέει.

«Αυτό το γεγονός δεν θα μας πάρει από κάτω και δε θα σταματήσουμε να πολεμάμε το θάνατο. Αντίθετα, θα γίνουμε πιο σκληροί απέναντι του. Δεν είναι ευχάριστο να ζούμε το χαμό ενός παιδιού. Όλοι κλαίμε, δώσαμε την ψυχή μας. Μου έκαναν εντύπωση και οι άνθρωποι του ΕΚΑΒ. Εμείς την ζήσαμε, και την οικογένεια της, για μία εβδομάδα και αποκτούμε μία ευαισθησία παραπάνω. Αλλά το πάθος με το οποίο αυτοί οι άνθρωποι λειτούργησαν, με εντυπωσίασε. Είχαν τέτοιο πάθος να είναι τέλειοι σε αυτή τη μεταφορά. Είχαν αγωνία, ΄ήταν κάτι πολύ δύσκολο που δεν μπορεί να το αναλάβει κάποιος εύκολα. Ιατρικά, και βάση στατιστικής μία τέτοια μεταφορά δεν έχει πιθανότητες επιβίωσης, κι όμως το έκαναν. Αυτό που κρατάμε είναι ότι την επόμενη φορά θα είμαστε πιο δυνατοί» καταλήγει συγκινημένος.