ΣΙΓΑ ΤΟ ΝΕΟ... Τομ Μίλερ: Αυταρχική και καταπιεστική χώρα η Τουρκία

Την εκτίμηση ότι η Τουρκία έχασε έναν φίλο στο πρόσωπο του Ντόναλντ Τραμπ εκφράζει ο Δρ. Μάικλ Ρούμπιν, αναλυτής της συντηρητικής δεξαμενής...

Την εκτίμηση ότι η Τουρκία έχασε έναν φίλο στο πρόσωπο του Ντόναλντ Τραμπ εκφράζει ο Δρ. Μάικλ Ρούμπιν, αναλυτής της συντηρητικής δεξαμενής σκέψης American Enterprise Institute.

Μιλώντας σε διαδικτυακή συζήτηση που οργάνωσε το Αμερικανικό Ελληνικό Ινστιτούτο (AHI), o κ. Ρούμπιν δεν δίστασε να χαρακτηρίσει τον Ερντογάν ως ένα «ψίθυρο στο Οβάλ Γραφείο» που είχε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το αυτί των τριών τελευταίων Αμερικανών προέδρων (Τζόρτζ Μπους, Μπαράκ Ομπάμα και Ντόναλντ Τραμπ).

O αναλυτής του American Enterprise Institute δήλωσε αισιόδοξος για την πολιτική που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση Μπάιντεν στην Ανατολική Μεσόγειο, λέγοντας ότι ο ψίθυρος του Ερντογάν θα σιγήσει.

Η αισιοδοξία του κ. Ρούμπιν εδράζεται στη πεποίθηση ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας δεν θα μπορεί πλέον να παρακάμψει τις θεσμικές διαδικασίες για την χάραξη της αμερικανικής πολιτικής.

«Ο λόγος (για αυτή την αισιοδοξία) είναι ότι οι τρεις τελευταίοι πρόεδροι, ο Τζορτζ Μπους, ο Μπαράκ Ομπάμα και ο Ντόναλντ Τραμπ, αποδεικνύουν κάπως ότι ο Ερντογάν ήταν ένας ψίθυρος μέσα στο Οβάλ Γραφείο.

Δεν ξέρω πώς το έκανε, αλλά είχαμε δει ότι ο Ερντογάν πίστευε ότι μπορούσε να αντισταθμίσει την έλλειψη θεσμικής επιρροής απλώς με ένα τηλεφώνημα στο Οβάλ Γραφείο.

Αυτό δεν πρόκειται να λειτουργήσει στη κυβέρνηση Μπάιντεν. Είναι πραγματικοί επαγγελματίες. Ανεξάρτητα από το τι σκέφτεται κάποιος για τις πολιτικές του Μπάιντεν, το μόνο πράγμα που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι ότι ξαναυπάρχει μια διαδικασία για τη χάραξη της αμερικανικής πολιτικής.

Μπορούμε να αμφισβητήσουμε ορισμένες από τις πολιτικές, αλλά υπάρχει σίγουρα μια διαδικασία και αυτό είναι σίγουρο ότι διαφοροποιεί τον Μπάιντεν από τον Τραμπ και ίσως από ορισμένες εμπειρίες που είχαμε προηγουμένως», τόνισε ο κ. Ρούμπιν.

Από την πλευρά του, ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, Τομ Μίλερ, συμμερίστηκε την άποψη ότι η Τουρκία έχασε έναν φίλο στον Λευκό Οίκο, καθώς, όπως εκτίμησε, θα υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές με την κυβέρνηση Μπάιντεν.

Ο κ. Μίλερ δήλωσε ότι ανησυχεί για τον κίνδυνο ενός ατυχήματος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας λόγω των υπερπτήσεων αλλά και των περιφερειακών φιλοδοξιών της Τουρκίας.

Ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ αντιπαρέβαλε την Αθήνα με την Άγκυρα, λέγοντας πως η πρώτη έχει μια λογική κυβέρνηση που έχει κάνει ένα καλό ξεκίνημα παρά τη πανδημία και απολαμβάνει τη στήριξη των ΗΠΑ και των συμμάχων της.

Από την άλλη πλευρά, παρουσίασε την Τουρκία ως μια αυταρχική και καταπιεστική χώρα, επισημαίνοντας ότι έχει χάσει πολλούς συμμάχους τα τελευταία χρόνια.

Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήρε ο Πιέρο Τόζι, σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του βουλευτή Κρις Σμιθ, ο οποίος είναι ανώτερο μέλος της επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων στη Βουλή των Αντιπροσώπων.

Ο κ. Τόζι είπε ότι είναι σημαντικό η αμερικανική γραφειοκρατία να δει την Ανατολική Μεσόγειο με τα μάτια της Τουρκίας, ώστε να μπορέσει να καταλάβει τις στρατηγικές της φιλοδοξίες.

Αναλύοντας τις επιλογές Μπάιντεν, ο Πιέρο Τόζι εκφράστηκε θετικά για τον νέο υπουργό Εξωτερικών, Άντονι Μπλίνκεν, και τον νέο σύμβουλο εθνικής ασφαλείας του Λευκού Οίκου, Τζέικ Σάλιβαν.

Μάλιστα υπενθύμισε ότι ο κ. Σάλιβαν είχε γράψει το 2018 άρθρο με τίτλο «Η Τουρκία είναι εκτός ελέγχου». Αντιθέτως, εξέφρασε επιφυλάξεις για την επιλογή της Αμάντα Σλόατ στη διεύθυνση των Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας. Σχετικά με τον νέο υπουργό Άμυνας, Λόιντ Όστιν, και τη νέα επικεφαλής της CIA, Εϊβριλ Χέινς, κ. Τόζι τους χαρακτήρισε εκφραστές της συμβατικής θέσης που θέλει την Τουρκία να είναι ένας νατοϊκός σύμμαχος.

Μάλιστα, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι αναφορές του στη γραφειοκρατία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, καθώς αποκάλυψε ότι το Γραφείο Ευρωπαϊκών Υποθέσεων πρόβαλε αντιστάσεις στις πιέσεις του Κογκρέσου για την επιβολή κυρώσεων.

Στο ίδιο μήκος κύματος φάνηκε να κινείται και το Γραφείο Αφρικανικών Υποθέσεων, το οποίο καλύπτει και τις χώρες της Βόρειας Αφρικής και φαίνεται να κινείται στη γραμμή ότι «η Τουρκία είναι ένας νατοϊκός σύμμαχος, τουλάχιστον δεν είναι η Κίνα».