Έτσι ακριβώς... Η διπλωματία του Ερντογάν είναι ο Στρατός και οι Kατάσκοποι!

Ο Τούρκος πρόεδρος δέχεται κριτική για το ότι στηρίζεται σε στρατιωτικούς και κατασκόπους παρά στη διπλωματία, προκειμένου να παραμείνει στ...

Ο Τούρκος πρόεδρος δέχεται κριτική για το ότι στηρίζεται σε στρατιωτικούς και κατασκόπους παρά στη διπλωματία, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία.

Η βρετανική εφημερίδα «Financial Times» δημοσίευσε ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ερντογάν ήταν πάντα «ρεαλιστής», έτοιμος να λάβει δύσκολες αποφάσεις για να διατηρήσει την παραμονή του στην εξουσία.

Η εφημερίδα ανέφερε ότι ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι ο Ερντογάν δεν θα δείξει προθυμία στις παραχωρήσεις που απαιτούνται για τη βελτίωση των σχέσεων με τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ, ειδικά τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Το δημοσίευμα προσθέτει, ότι η απόφαση του Ερντογάν να στηρίξει στρατιωτικά το Αζερμπαϊτζάν, παρά την έκκληση των Δυτικών χωρών για κατάπαυση του πυρός μετά το ξέσπασμα των μαχών με την Αρμενία το περασμένο φθινόπωρο, αποτέλεσε προτεραιότητα της εξωτερικής του πολιτικής.

Εισβολές σε Συρία, βόρειο Ιράκ, παρέμβαση στη Λιβύη, αντιπαράθεση με Ελλάδα

Τα τελευταία πέντε χρόνια, ο Ερντογάν ξεκίνησε στρατιωτικές εισβολές στη Συρία και το βόρειο Ιράκ, έστειλε δυνάμεις στη Λιβύη και συμμετείχε σε ναυτικές αντιπαραθέσεις με την Ελλάδα, σε παρεμβάσεις που εξόργισαν τους συμμάχους του ΝΑΤΟ, πυροδότησαν ξανά παλιούς αντιπάλους και δημιούργησαν νέους εχθρούς για αυτόν.

Τις τελευταίες εβδομάδες, ο Ερντογάν δέχτηκε την ιδέα να υποστηρίξει τον φίλο του Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές των ΗΠΑ, μια θέση που επιβλήθηκε από την ανάγκη να προσελκύσει ξανά ξένο κεφάλαιο για να αντιμετωπίσει τις κλιμακούμενες οικονομικές κρίσεις, και μάλιστα είπε ότι θα ήθελε να «ξεκινήσει μια νέα σελίδα» με τη Δύση.

Ωστόσο, παραμένει ασαφές εάν ο Τούρκος πρόεδρος είναι πρόθυμος ή ικανός να επιτύχει συμβιβασμό για τα προβλήματα που μαστίζουν τις σχέσεις της Τουρκίας με τις ευρωπαϊκές χώρες, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Μέση Ανατολή.

Μοναδικός σκοπός η παραμονή στην εξουσία

Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα, ο Ερντογάν (το κόμμα του του οποίου ήρθε στην εξουσία το 2002) ανέκαθεν προσπαθούσε να απεικονίσει τον εαυτό του ως οραματιστή να «κάνει την Τουρκία μεγάλη και πάλι», τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Μερικές φορές παρουσιάστηκε ως «ηγέτης του ισλαμικού κόσμου», αντλώντας από τη συντηρητική θρησκευτική του βάση.

Διπλωμάτες και αναλυτές προειδοποίησαν ότι η στρατηγική ενέχει μεγάλους κινδύνους, είτε για την οικονομία είτε για σχέσεις με παγκόσμιες ή περιφερειακές δυνάμεις.

Ενώ η Τουρκία ακολουθούσε την αρχή της εξωτερικής πολιτικής που βασίζονταν σε «μηδενικά προβλήματα με γείτονες» επί μια δεκαετία, Τούρκοι αναλυτές αστειευόμενοι τώρα έβγαλαν το νέο σύνθημα είναι «μηδενικοί γείτονες χωρίς προβλήματα».

Οι επικριτές περιγράφουν την εξωτερική πολιτική του Ερντογάν ως «νεο-οθωμανική», αναφερόμενοι στην αυτοκρατορία που εκτείνονταν στη νότια Ευρώπη, τη Δυτική Ασία και τη Βόρεια Αφρική πριν από τη σύγχρονη δημοκρατία.

Ωστόσο, υπήρχε ένα τίμημα για αυτήν την προσέγγιση.

Η εφημερίδα ανέφερε τον Σιναμ Αντάρ, έναν ερευνητή στο Γερμανικό Ινστιτούτο Κρατικής Ασφάλειας στο Βερολίνο, λέγοντας: «Δεν νομίζω ότι η Τουρκία είχε ποτέ τόσο απομονωθεί στην ιστορία της. Υπάρχει ένα διευρυμένο μέτωπο χωρών που αντιμετωπίζουν την Άγκυρα ως εχθρό».

Οι Financial Times ανέφεραν ότι η απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 και η εκκαθάριση που ακολούθησε επέτρεψε στον Ερντογάν να αποκτήσει μεγαλύτερο έλεγχο στις ένοπλες δυνάμεις.

Επίσης, σχημάτισε μια εκλογική συμμαχία με το εθνικιστικό κίνημα, που έχει μια ακραία εθνικιστική τάση, υιοθετώντας τη σκληρή του άποψη για την εθνική ασφάλεια, ειδικά προς τους Κούρδους αυτονομιστές.

Από την πλευρά της, η Εβράν Balta, καθηγήτρια διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Özyeğin της Κωνσταντινούπολης, δήλωσε ότι είχε μια παρόμοια ιδέα, δηλαδή ότι η Τουρκία πρέπει να σηκωθεί και να αυξήσει τη δύναμή της.

Θεώρησε ότι το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και ο σύμμαχός του, το Εθνικιστικό Κίνημα, μοιράζονται μια βασική ιδέα ότι η Τουρκία δέχεται επίθεση από μέσα και έξω.

Η μετάβαση στο προεδρικό σύστημα το 2018 εξασθένισε τον ρόλο του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας στον φυσικό προσανατολισμό του προς τη Δύση, και πολλοί επέκριναν αυτό που ο πρώην πρέσβης χαρακτήρισε την εξάρτηση από «στρατιώτες και κατασκόπους» παρά τη διπλωματία.

Σε ταξίδια στο εξωτερικό, ο Ερντογάν σπάνια εμφανίζεται χωρίς τον επικεφαλής της υπηρεσίας πληροφοριών, Χακάν Φιντάν, και τον υπουργό Άμυνας Χουλουσί Ακάρ δίπλα του.

Al Ain
--
The Hellenic Information Team
© Βαλκανικό Περισκόπιο -Γιῶργος Ἐχέδωρος