Ο Ερντογάν ΔΕΝ μαθαίνει Ιστορία! Οι… κατάρες δεν πιάνουν και οι συνέπειες θα φανούν παντού

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρέτζεπ Ταγίπ Ερντογάν, αναφερόμενος στην Αυστρία που τις προηγούμενες μέρες σήκωσε την σημαία του Ισραήλ στο κτίριο της...

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρέτζεπ Ταγίπ Ερντογάν, αναφερόμενος στην Αυστρία που τις προηγούμενες μέρες σήκωσε την σημαία του Ισραήλ στο κτίριο της πρωθυπουργίας, είπε ακριβώς τα εξής: “Το κράτος της Αυστρίας που σήκωσε την ισραηλινή σημαία στο κτίριο της πρωθυπουργίας, το καταριέμαι. Προφανώς το αυστριακό κράτος επιδιώκει να πληρώσουν οι μουσουλμάνοι για την γενοκτονία που εκείνοι έκαναν στους Εβραίους”.

Κολλημένος” γενικώς στο δικό του παίγνιο ο Ερντογάν ξυπνά μνήμες που θα έπρεπε να θάψει βαθιά μέσα του. Δύο φορές οι Τούρκοι υπέφεραν στην Βιέννη, όπως και στο Βελιγράδι, στη Ζάντα, στο Πετροβαράντιν και σε δεκάδες ακόμα μάχες και αν δεν ήταν ο Λουδοβίκος ΙΔ της Γαλλίας ίσως σήμερα να μην είχες καν την Κωνσταντινούπολη υπό κατοχή.

Η ιστορία δεν διδάσκει τον Ερντογάν

Τώρα αν ο Ερντογάν καταριέται τους Αυστριακούς είναι θέμα που θα εξετάσει η ψυχιατρική. Το σίγουρο είναι ότι οι Βιεννέζοι θα εξακολουθήσουν να τρώγουν τα καταπληκτικά τους κρουασάν που ανακάλυψαν άλλωστε στην πολιορκία της πόλης τους από τους Τούρκους το 1683, θα εξακολουθούν να απολαμβάνουν την υπέροχη πόλη τους και την όμορφη πατρίδα τους γράφοντας στα παλαιά τους υποδήματα τον Ερντογάν και τις ηλίθιες κατάρες του.

Το μόνο που καταφέρνει ο ανιστόρητος Τούρκος είναι να γελοιοποιεί έτι περαιτέρω τον εαυτό του και την πατρίδα του. Ο μακαρίτης Πρίγκιπας Ευγένιος μόνο να ζούσε… Οι Αυστριακοί, εδώ και καιρό, ασκούν συνεπή αντιτουρκική πολιτική τασσόμενη καταρχήν ενάντια στην όποια προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ζητώντας πολλές φορές τη διακοπή των ενταξιακών συνομιλιών.

 

Ο Ερντογάν έχει κατά συνέπεια λόγους να “καταριέται” την Αυστρία, πολύ σοβαρότερους από το Ισραήλ και την Χαμάς. Ωστόσο η πολιτική που ακολουθεί, κυρίως για να ικανοποιήσει το δικό του εσωτερικό ακροατήριο και επιδιώκοντας να πλασαριστεί ως υπέρμαχος του Ισλάμ, μόνο πρόσκαιρα τον ωφελεί και μόνο εντός Τουρκίας.

Οι άδικες κατάρες… επιστρέφουν

Αντίθετα η ρητορική του Ερντογάν τον φέρνει αντιμέτωπο με νέο “τείχος”. Ήδη οι ΗΠΑ αντέδρασαν και καταδίκασαν τις κορώνες του κατά του Ισραήλ, ενώ η Αυστρία κάλεσε σε απολογία τον Τούρκο πρέσβη. “Η Χαμάς είναι τρομοκρατική οργάνωση και η Αυστρία τάσσεται, επί του προκειμένου, στο πλευρό του Ισραήλ. Ο δε Ερντογάν με τα λεγόμενά του έδειξε και πάλι το αληθινό του πρόσωπο”, ανέφερε ο Αυστριακός ΥΠΕΞ.

Τι πέτυχε όμως με τις κραυγές του ο Ερντογάν; Μια τεράστια τρύπα στο νερό. Ουδείς πέθανε από τις κραυγές ενός τρελού, ουδείς ηττήθηκε στο πεδίο από αυτές. Το Ισραήλ ο Ερντογάν δεν μπορεί να το πλήξει, για την ώρα τουλάχιστον, εκτός κι αν ενισχύσει δραματικά την Χαμάς, κάτι όμως που δεν θα περνούσε απαρατήρητο από την άλλη πλευρά. Γιατί είναι άλλο οι οικοτεχνίες κατασκευής ρουκετών εντός μιας πυκνοκατοικημένης περιοχής και άλλο η ενίσχυση της Χαμάς με τον ισχυρό οπλισμό που απαιτείται για να κτυπήσει σοβαρά το Ισραήλ.

Οι ρουκέτες της Χαμάς είναι όπλο εκδίκησης. Σοβαρές συνέπειες για τους Ισραηλινούς δεν έχουν. Μπορούν φυσικά να σκοτώσουν, αλλά χάρη και στο Iron Dome και στην εν γένει πολιτική ασφαλείας του Ισραήλ, οι ισραηλινές απώλειες είναι μικρές, σχεδόν αμελητέες -12 νεκροί σε 10 ημέρες εχθροπραξιών – λιγότερες από τις ανθρώπινες απώλειες από τροχαία…

Καλό είναι λοιπόν να μην υπερβάλουμε για τις στρατιωτικές δυνατότητες της Χαμάς, ούτε για τον Ερντογάν και την στάση του. Το Ισραήλ θα υφίστατο, ενδεχομένως, σημαντικές, στρατιωτικές, απώλειες εάν εξαπέλυε χερσαία επίθεση στη Γάζα. Έχει όμως πράγματι λόγο να το πράξει; Κατά τη γνώμη μας όχι ή τουλάχιστον όχι τώρα αμέσως. Οι οδομαχίες στη Γάζα δεν θα ήταν το ιδανικό για το Ισραήλ, όπως φάνηκε και κατά την εισβολή στον Λίβανο και τη σύγκρουση με την Χεζμπολάχ.

 

Σε κάθε περίπτωση ο Ερντογάν είναι ανίκανος να σώσει τη Χαμάς. Εξάλλου για τον εαυτό του δουλεύει, το τομάρι του θέλει να σώσει. Ούτε καν για τη χώρα του δεν ενδιαφέρεται κατά προτεραιότητα. Καθίσταται όμως ολοένα και πιο αδύναμος στο διεθνές πεδίο, αντιμαχόμενος όλο τον κόσμο, κυριολεκτικά, αναβιβάζοντας τον εαυτό του σε ρόλο τιμητή των πάντων και αρχιδικαστή του Ισλάμ για χάρτη του Αλλάχ και του “προφήτη”.