Κατερίνα Στεφανίδη: Πηγαίνω στο Τόκιο για να κερδίσω!

Από μικρή έμαθε να βάζει η ίδια τα όρια στον εαυτό της και σχεδόν πάντα έβλεπε… ψηλά. Πολύ ψηλά για την ακρίβεια! Από τον Δημήτρη Τυχάλα Σα...

Από μικρή έμαθε να βάζει η ίδια τα όρια στον εαυτό της και σχεδόν πάντα έβλεπε… ψηλά. Πολύ ψηλά για την ακρίβεια!

Από τον Δημήτρη Τυχάλα

Σαν να ήξερε ότι κάποια στιγμή θα βρίσκονταν αντιμέτωπη με τον πήχη που μετά από κάθε πετυχημένο άλμα, ανεβαίνει πιο ψηλά και σε προ(σ)καλεί να τον περάσεις ξανά.

Sky is the limit συνηθίζουν να λένε οι Αγγλόφωνοι, ωστόσο στην περίπτωση της Κατερίνας Στεφανίδη, δεν ξέρουμε ποιος ουρανός μπορεί να αποτελέσει το όριο της.

Χρυσή Ολυμπιονίκης, πρωταθλήτρια κόσμου και Ευρώπης, έχοντας 9 μετάλλια στο άλμα επί κοντώ στις μεγαλύτερες διοργανώσεις που θα μπορούσε να συμμετάσχει μία αθλήτρια, η Κατερίνα έχει εξελιχθεί πλέον σ’ έναν θρύλο του στίβου και του ελληνικού αθλητισμού γενικότερα.

Κι όλα αυτά τα έχει πετύχει ένα κορίτσι που έχει υψοφοβία, αλλά όπως ακριβώς υποστηρίζει και η Toyota, υπερήφανος παγκόσμιος συνεργάτης μετακίνησης της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και Παραολυμπιακής Επιτροπής και χορηγός της Ελληνίδας πρωταθλήτριας: «Όταν είσαι ελεύθερος να κινείσαι, όλα είναι δυνατά. Κι όταν αφιερώνεσαι σ’ έναν σκοπό, τότε τίποτε δεν είναι αδύνατο.»

-Κατερίνα πέντε χρόνια μετά τον θρίαμβο σου στο Ρίο, πόσο διαφορετική είναι αυτή η αντίστροφη μέτρηση για τη συμμετοχή σου στους Ολυμπιακούς Αγώνες;

«Δεν γίνεται να συγκριθούν σε καμία περίπτωση! Ξεκινώντας το 2015 που ήταν προ-Ολυμπιακή χρονιά μόλις με είχε αναλάβει ως προπονητής ο Μιτς, μια επιλογή στην οποία όλοι ήταν αντίθετοι, αλλά κι οι δύο είχαμε πείσμα για να τους αποδείξουμε ότι έκαναν λάθος. Τότε, το φθινόπωρο του 2015, ξεκινώντας την προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ο αρχικός στόχος δεν ήταν το χρυσό, αλλά το να μπω στον τελικό και να γίνω καλύτερη.
Μετά το Ρίο βέβαια ακολούθησαν κι άλλες επιτυχίες, αλλά ήρθε το 2019 όπου πέρα από τον κορωνοϊό που προέκυψε στο τέλος της χρονιάς, είχα και τον τραυματισμό μου που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο. Ήταν ένα πρόβλημα στη φτέρνα που προέκυψε μετά τη συμμετοχή μου στη Ντόχα κι ακόμη και τώρα δεν ξέρουμε τι ήταν, αλλά με ταλαιπώρησε αρκετά και είχα φτάσει στο σημείο να δυσκολεύομαι ακόμη και να περπατήσω»

-Να σε ρωτήσω αν είσαι προληπτική;
«Όχι, δεν θα το έλεγα ότι είμαι…»

-Σε ρώτησα γιατί όπως έχεις αποκαλύψει εσύ, αρκετό καιρό μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, κάτι ανάλογο είχες αντιμετωπίσει και πριν το Ρίο.
«Ναι, αλλά η διαφορά είναι ότι εκεί είχα κάνει την τέλεια προετοιμασία και το πρόβλημα παρουσιάστηκε 15 μέρες πριν τους Αγώνες. Τώρα όμως ήταν πολύ διαφορετικό γιατί κράτησε ένα χρόνο, έχασα όλη την προπονητική βάση και γενικά πήγε πίσω όλο το πρόγραμμα μου. Ξεκινήσαμε τέλη Νοεμβρίου, ενώ φυσιολογικά ξεκινώ αρχές Οκτωβρίου, τα πρώτα άλματα τα έκανα τον Δεκέμβριο κι έτσι δεν ήμουν προετοιμασμένη για να κάνω αγώνες στον κλειστό στίβο. Φέτος αισθανόμουν ότι δίναμε συνέχεια μια ασταμάτητη μάχη με το χρόνο»

-Απ’ όλα τα παραπάνω θα μπορούσαμε να πούμε ότι είσαι λίγο ευνοημένη από τις συνθήκες που προέκυψαν με την αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων λόγω της πανδημίας;

«Ναι, 100% για μένα ισχύει αυτό. Αν και θεωρώ ότι πάντα κάνω σωστές επιλογές και γι’ αυτό είμαι στην κορυφή τόσα χρόνια, επομένως κάτι θα βρίσκαμε για να εμφανιστώ ανταγωνιστική, η πραγματικότητα είναι ότι πέρσι τέτοια εποχή δεν ήμουν έτοιμη. Τότε θα πήγαινα στο Τόκιο με σκοπό να κάνω έναν καλό αγώνα και να διεκδικήσω ό,τι καλύτερο μπορώ, τώρα όμως πάω για μετάλλιο και πάω για να κερδίσω!»

-Λένε πως το δύσκολο δεν είναι να φτάσεις στην κορυφή, αλλά να παραμείνεις σ’ αυτή. Τα τελευταία χρόνια έχεις κατακτήσει μετάλλια σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις με αποκορύφωμα το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Καταλαβαίνω λοιπόν από την τελευταία σου κουβέντα ότι θεωρείς εφικτή μια ανάλογη επιτυχία στο Τόκιο.

«Ναι. Καταρχήν είναι σημαντικό στην κατάσταση που είμαι τώρα σωματικά και ψυχολογικά να μπω στον αγώνα με τη νοοτροπία του νικητή. Μπορεί κάποιος να είναι σε καλύτερη μέρα και να πάρει αυτός το χρυσό, αλλά είναι πολύ σημαντικός ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζεις έναν αγώνα και η ψυχολογία που έχεις. Θεωρώ ότι είμαι σε κατάσταση για να το πετύχουμε. Κι όπως είπα και πριν, ένιωθα ότι όλη τη χρονιά το κυνηγούσαμε να φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο, ενώ κάποιες άλλες αθλήτριες έχουν φτάσει ήδη στο peak τους».

-Η πανδημία έχει επηρεάσει τις ζωές όλων, αλλά για εσάς τους αθλητές που είχατε συνηθίσει να είστε με μια βαλίτσα στο χέρι προκειμένου να συμμετάσχετε σε αγώνες ή καμπ προετοιμασίας, οι δυσκολίες προσαρμογής στις νέες συνθήκες ήταν μεγαλύτερες;

«Δεν θα το έλεγα. Λόγω πανδημίας κάναμε λιγότερα ταξίδια κι αυτό από μία άποψη ήταν καλό. Για μένα προσωπικά από το πιο δύσκολα κομμάτια στη ζωή ενός αθλητή είναι τα ταξίδια και φέτος επιλέξαμε και λόγω των δυσκολιών να κάνουμε λιγότερα… Εξάλλου υπήρχαν και λιγότερες πτήσεις και εμείς έχουμε και το θέμα με τα κοντάρια που πρέπει να μεταφέρουμε και δεν ήταν και το πιο εύκολο.

Για να πω την αλήθεια, επειδή η πρώτη καραντίνα μας βρήκε στην Ελλάδα, το μεγαλύτερο άγχος που είχαμε ήταν το που θα κάνουμε προπονήσεις όταν επιστρέψουμε στην Αμερική γιατί τότε χρησιμοποιούσαμε τις εγκαταστάσεις ενός κολεγίου και μετά την πανδημία δεν ήταν εύκολη η πρόσβαση.

Ήμασταν όμως τυχεροί γιατί λειτούργησε ένας ιδιωτικός χώρος οπότε το ξεπεράσαμε κι αυτό το πρόβλημα»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

---------------

✝️✝️✝️ΤΑ ΓΕΡΑ ΔΕΝΤΡΑ ΠΕΤΡΟΒΟΛΑΝΕ

Η Ομάδα «φίλοι εφημερίδας Στόχος» διεγράφη από το Facebook... Κάνε λάϊκ στη νέα ομάδα και προσκάλεσε τους Ελληνόψυχους φίλους σου https://www.facebook.com/groups/filoistoxou2 ✝️✝️✝️

--------------