O απεσταλμένος του Politico που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην Καμπούλ του Αφγανιστάν, Μπρούνο Μακάες μεταφέρει δραματικές εικόνες με εκ...
O απεσταλμένος του Politico που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην Καμπούλ του Αφγανιστάν, Μπρούνο Μακάες μεταφέρει δραματικές εικόνες με εκατομμύρια εσωτερικούς πρόσφυγες από όλη τη χώρα να έχουν συγκεντρωθεί στην πόλη , ενώ ήδη έχουν εγκαταλείψει την χώρα 3 εκατομμύρια άνθρωποι, που βρίσκονται στο Ιράν, με τους Ταλιμπάν να έχουν ανοίξει τα σύνορα ώστε να ξεφορτωθούν την εσωτερική αντιπολίτευση!
Οι στιγμές είναι πολύ κρίσιμες και κανείς από την ελληνική κυβέρνηση δεν φαίνεται να το έχει αντιληφθεί!
Αυτή τη στιγμή οι Ταλιμπάν επελαύνουν χωρίς αντίσταση και βρίσκονται στα 80 χλμ. από την Καμπούλ!
Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι, η Ελλάδα εκτός από το να φυλάξει τα σύνορα δεν μπορεί να κάνει και πολλά. Την κύρια ευθύνη την φέρουν οι ΗΠΑ του Τζο Μπάιντεν που αποσύρθηκαν από το Αφγανιστάν χωρίς καμία απολύτως εγγύηση και συμφωνία για την ασφάλεια των συνόρων και φυσικά η ΕΕ που δεν τους πίεσε!
Συγκεκριμένα το άρθρο του Politico αναφέρει:
ΚΑΜΠΟΥΛ - Οι συγκεντρώσεις σε όλη την Καμπούλ αυτήν την εβδομάδα είναι ζοφερές, καθώς η συζήτηση επανέρχεται πάντα στις ίδιες ερωτήσεις: Θα πέσει η Καμπούλ; Πότε θα πέσει η Καμπούλ; Και τι γίνεται τότε; Περιμένετε την τελευταία πτήση ή μένετε, ακόμη και μετά το κλείσιμο του αεροδρομίου, ελπίζοντας να πάτε με αυτοκίνητο στο Ισλαμαμπάντ ή την Τασκένδη;
Οι Ευρωπαίοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ένα νέο προσφυγικό κύμα φαίνεται πλέον αναπόφευκτο. Και παρόλο που οι Αφγανοί πρόσφυγες εγκαταλείπουν τη χώρα σε μεγάλους αριθμούς ήδη από το 2015, αυτή τη φορά δεν θα έχουν άλλη επιλογή.
«Όλοι όσοι γνωρίζω σχεδιάζουν να φύγουν», μου λέει ένας πρώην Αφγανός υπουργός. «Και ξέρω πολλούς ανθρώπους». Αλλά δεν είναι μόνο οι ελίτ που αισθάνονται έτσι.
Οδηγώντας σε όλη την πόλη, μπορεί κανείς να δει εσωτερικούς πρόσφυγες να στήνουν σκηνές στα πάρκα της Καμπούλ ή να φτάνουν στην πρωτεύουσα με όλα τα υπάρχοντά τους δεμένα στις αυλακώσεις των αυτοκινήτων τους. Φεύγουν από τις πόλεις στο βορρά που μόλις έπεσαν στα χέρια των Ταλιμπάν. Όταν φτάσει η σειρά της Καμπούλ, δεν θα έχουν πουθενά για να ξεφύγουν
Πού θα πάνε όμως; Οι Ταλιμπάν δεν θα τους εμποδίσουν να φύγουν από τη χώρα. Τουλάχιστον αυτή είναι η πρώιμη ένδειξη από τα ιρανικά σύνορα και άλλες θέσεις όπου οι Ταλιμπανς έχουν τον έλεγχο. Μάλλον στην ομάδα αρέσει στην ιδέα της εξαφάνισης της εσωτερικής αντίθεσης ανοίγοντας τις πύλες.
Το Πακιστάν θα έχει πιθανώς παρόμοιες απόψεις. Δεν θα υποδεχτεί τους πρόσφυγες από τον γείτονά του, καθώς οι περισσότεροι Αφγανοί που εγκαταλείπουν τη χώρα θεωρούν το Πακιστάν υπεύθυνο για την τραγωδία που εκτυλίσσεται.
Όσον αφορά το Ιράν, οι περισσότεροι λογαριασμοί που έχω δει ήδη εκτιμούν ότι ο συνολικός αριθμός των Αφγανών προσφύγων στη χώρα είναι περίπου τρία εκατομμύρια.
Οι διπλωμάτες στην Καμπούλ μου είπαν ότι το Ιράν μπορεί να είναι πρόθυμο να κατασκευάσει καταυλισμούς προσφύγων στα ανατολικά σύνορά του. Θα χρειαζόταν όμως υποστήριξη για αυτό και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει ακόμη κάνει κάποια κίνηση.
Πολιτικά, θα μπορούσε να είναι δύσκολο να συνεργαστεί στενά με την Τεχεράνη. Και οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τους Αμερικανούς μπορεί να καταστήσουν αδύνατη την παροχή υποστήριξης στα ποσά που θα απαιτήσει το καθεστώς.
Υπάρχει η Τουρκία, ναι, αλλά και η Τουρκία έχει φτάσει στα όρια της ικανότητας απορρόφησής της. Πάνω από τρία εκατομμύρια Σύριοι πρόσφυγες αποκαλούν τώρα την Τουρκία το σπίτι τους και η τουρκική κοινή γνώμη είναι ανοιχτά ενάντια σε κάθε άλλη άφιξη, ιδιαίτερα από το Αφγανιστάν, του οποίου ο πολιτισμός και τα έθιμα διαφέρουν σημαντικά από την Τουρκία.
Μέχρι στιγμής, οι Βρυξέλλες δεν έχουν κάνει τίποτα για να τους σώσουν από τον εφιάλτη που εξελίσσεται στο εσωτερικό τους και συνεχίζουν να επικεντρώνονται στις εσωτερικές τους υποθέσεις. Όλα όσα συμβαίνουν στην Καμπούλ θα μπορούσαν εξίσου να συμβαίνουν στο φεγγάρι.
Από το 2015, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναπτύξει μια νέα, τιτλοποιημένη προσέγγιση στα ανατολικά της σύνορα. Οι φράχτες έχουν ανέβει σχεδόν παντού και ακόμη και τα drones χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο για επιτήρηση.
Τον περασμένο Φεβρουάριο, οι ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας εντυπωσίασαν τον κόσμο ότι ήταν πρόθυμοι να κάνουν σχεδόν τα πάντα για να κρατήσουν μακριά τους πρόσφυγες. Θα λειτουργήσει όμως αυτή η προσέγγιση τους επόμενους μήνες;
Η αλήθεια είναι ότι δεν λειτούργησε ούτε πριν. Όταν έπληξε η πανδημία, οι προσφυγικές ροές σταμάτησαν για λίγο. Αλλά ήταν μοιραίο να επιστρέψουν και με περισσότερη δύναμη.
Ένας διπλωμάτης στην Καμπούλ μου λέει, καθώς πίνουμε τσάι στον κήπο του: «Όταν οι αριθμοί είναι αρκετά υψηλοί, τίποτα δεν μπορεί να τους σταματήσει. Ούτε καν τανκς ».
Ένας δεύτερος διπλωμάτης, με μεγάλη γνώση όλων των αριθμών και των γεγονότων που φθάνουν από τα σύνορα με το Ιράν, προσθέτει δραματικά: «Αυτό τελικά θα πάρει τον δρόμο για την Ευρώπη. Και τότε μπορεί να δούμε μια κυβέρνηση να πέφτει, και μετά μια άλλη, και μια άλλη ».
Ίσως πρόκειται για μια δραματική άνθηση, αλλά έχει απόλυτο δίκιο σε ένα σημείο: Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, η προσφυγική κρίση του 2015 θεωρήθηκε ως ένα εξαιρετικό περιστατικό, που δεν επαναλήφθηκε ποτέ. Έτσι δικαιολογήθηκαν τα γεγονότα στο ευρωπαϊκό κοινό. Ήταν μια εσφαλμένη παραδοχή, η οποία τώρα θα τεθεί σε δοκιμασία.
Υπάρχει χρόνος για να σταματήσει η τραγωδία; Αυτό μένει να το δούμε. Αλλά για την Ευρώπη, θα ήταν μοιραίο λάθος να απορρίψουμε την παρούσα στιγμή ως πρόβλημα κάποιου άλλου. Η πτώση της Καμπούλ εγείρει ερωτήματα για τη δική της πολιτική επιβίωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.