ΟΡΙΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΜΦΥΛΙΟΣ... ΣΥΜΜΟΡΙΤΟΠΟΛΕΜΟΣ: Η Οργανωμένη Επιδρομή του εχθρικού ΣΛΑΒΙΣΜΟΥ κατά της ΕΛΛΑΔΟΣ!

Ο συμμοριτοπόλεμος – το τέλος του οποίου σφραγίστηκε στον Γράμμο και στο Βίτσι στα τέλη Αυγούστου 1949- υπήρξε η κορύφωση της κομμουν...

Ο συμμοριτοπόλεμος – το τέλος του οποίου σφραγίστηκε στον Γράμμο και στο Βίτσι στα τέλη Αυγούστου 1949- υπήρξε η κορύφωση της κομμουνιστικής ανταρσίας, ο «Τρίτος Γύρος», που ξεκίνησε στις 31 Μαρτίου 1946, με επίθεση συμμοριτών στον Σταθμό Χωροφυλακής Λιτοχώρου. Επρόκειτο για την πιο οργανωμένη επιδρομή του σλαβισμού για την υποδούλωση της Μακεδονίας και της Θράκης μας.

Ασφαλώς, δεν υπήρχε περίπτωση το ΚΚΕ να ξεκινήσει τον συμμοριτοπόλεμο χωρίς, όχι απλώς και μόνον την άδεια, αλλά και την εντολή του «Μεγάλου Στάλιν».

Ο οποίος, ενεθάρρυνε την ανταρσία μέσω του Τίτο, με σκοπό τον διαμελισμό της Ελλάδος, με την δημιουργία ξεχωριστού κομμουνιστικού κράτους στην Βόρειο Ελλάδα (στα πρότυπα της Βορείου και Νοτίου Κορέας, της Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας κ.τ.λ.), το οποίο θα παρέδιδε μετά στον Τίτο ως δώρο, για να το ενσωματώσει αυτός στην «Ομόσπονδη Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Η Βουλγαρία θα ελάμβανε ως δώρο την Θράκη, για να έχει την πολυπόθητη έξοδο στο Αιγαίο. Η δε Αλβανία, θα ελάμβανε ως δώρο την Ήπειρο! Σε περίπτωση αποτυχίας του στόχου αυτού, και πάλι θα ήταν κερδισμένος, αφού θα είχε πετύχει αντιπερισπασμό στην Ελλάδα για να μπορέσει να ολοκληρώσει τις κατακτήσεις του στην Ανατολική Ευρώπη.

Για τον καθοριστικό ρόλο του Τίτο, έγραψε ο τότε Γ.Γ. του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης: «Η πολιτική μας θα έπρεπε να ’ναι τέτοια, ώστε φαινομενικά να είναι αμυντική. Χωρίς, όμως, να εξασφαλίσουμε τα νώτα μας τότε, δεν μπορούσαμε ν’ αρχίσουμε. Και στις συνθήκες του ’46 εξασφάλιση νώτων σήμαινε πρώτα απ’ όλα και κυρίως Γιουγκοσλαβία ευνοϊκά για μας διατεθειμένη» («Δέκα χρόνια πάλης»). Ο ίδιος πάλι, έγραψε στο βιβλίο του «Καινούργια Κατάσταση-Καινούργια Καθήκοντα»: «Ο Τίτο και η κλίκα του μας υπεσχέθησαν την πιο πλατειά βοήθεια. Αυτό έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην απόφασή μας να προχωρήσουμε στην οργάνωση της ένοπλης πάλης».

Ιδού και ο στόχος του Τίτο, όπως κατεγράφη σε δημόσια ομιλία του στα Σκόπια, την 11η Οκτωβρίου 1945:«Υπάρχουν, όμως, σήμερα Μακεδόνες έξω από την Νοτιοσλαβική Μακεδονία. Είναι οι αδερφοί μας της Μακεδονίας του Αιγαίου, για τις τύχες των οποίων δεν είναι δυνατόν να αδιαφορήσουμε». Και συμπλήρωσε ο στενός του συνεργάτης Βουκμάνοβιτς (γνωστός ως «Τέμπο»): «Είτε το θέλουν οι Έλληνες είτε όχι, η Μακεδονία θα γίνει αυτόνομο κράτος και θα υπαχθεί στο Γιουγκοσλαβικό Ομόσπονδο κράτος. Αν οι Έλληνες δεν το θελήσουν αυτό ειρηνικά, θα το πετύχουμε δια των όπλων». Επιβεβαιώνει, στο βιβλίο του «Αναμνήσεις», ο Γ. Ιωαννίδης, εκ των πρωταγωνιστών της κομμουνιστικής ανταρσίας, τους πραγματικούς σκοπούς των συμμοριτών: «Ο Τίτο χρησιμοποίησε αποκλειστικά τους αντάρτες του ΚΚΕ για δικούς του επεκτατικούς σκοπούς, για την προώθηση των γιουγκοσλαβικών βλέψεων στην ελληνική Μακεδονία».

Μάλιστα, το 1947, ενεκρίθη από την 3η Ολομέλεια της Κ.Ε. του ΚΚΕ το διαβόητο σχέδιο «Λίμνες», που προέβλεπε την δημιουργία κομμουνιστικού κράτους στην Βόρειο Ελλάδα, με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη, το οποίο θα ενσωματωνόταν στην Γιουγκοσλαβία!

Ιδού και η σχετική απόφαση της 4ης Ολομελείας της Κ.Ε. του ΚΚΕ, που συνήλθε στις 28-29/07/1948: «Η Ελλάδα είναι κράτος ιμπεριαλιστικό και κατέκτησε δια της βίας ολόκληρες περιφέρειες κατοικημένες από άλλες εθνότητες. Το ΚΚΕ διακηρύττει εν ονόματι των βασικών αρχών του μπολσεβικισμού για την Μακεδονία και τη Θράκη, το σύνθημα του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης μέχρι πλήρους αποχωρισμού από το Ελληνικό κράτος, του δικαιώματος για μια ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη και υποστηρίζει δραστήρια την επαναστατική πάλη του πληθυσμού των περιφερειών αυτών για την εθνική τους απελευθέρωση» («ΚΚΕ- Τα Επίσημα Κείμενα, τόμος 3ος).

Μερικούς μήνες αργότερα, τον Ιανουάριο του 1949, συνήλθε εκ νέου η Κ.Ε. του ΚΚΕ (5η Ολομέλεια) κι έλαβε την εξής απόφαση: «Στη Βόρεια Ελλάδα ο Μακεδονικός (Σλαβομακεδονικός) λαός τα ’δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν τον θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του, έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποκτήσει». Αυτά τα κατάπτυστα κείμενα, τα οποία ισχύουν μέχρι σήμερα μιας και δεν έχουν αποκηρυχθεί από το ΚΚΕ, θα κυνηγούν τους «Έλληνες» κομμουνιστές εις τον αιώνα τον άπαντα! Κι όχι μόνο του ΚΚΕ, αλλά και τους υπολοίπους «διαδόχους» (ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ), διότι μέχρι το 1968 το ΚΚΕ ήτο ενιαίο κόμμα.

Το τέλος του συμμοριτισμού, γράφτηκε με ανεξίτηλο μελάνι, τις τελευταίες ημέρες του Αυγούστου 1949, στον Γράμμο και στο Βίτσι, με την μεγάλη νίκη του Εθνικού Στρατού. Οι ηττημένοι συμμορίτες, κατέφυγαν στις διάφορες χώρες του παραπετάσματος και επέστρεψαν νικητές και τροπαιούχοι το 1974.

Τι θα γινόταν εάν επικρατούσαν οι συμμορίτες; Να αναφέρουμε περιληπτικά: Η Μακεδονία θα ήτο επαρχία των Σκοπίων, η Θράκη της Βουλγαρίας και η Ήπειρος της Αλβανίας. Εκατοντάδες χιλιάδες αν όχι εκατομμύρια Έλληνες, θα εξοντώνονταν στα ελληνικά «Γκουλάγκ». Σε κάθε περίπτωση, η κομμουνιστική περιπέτεια θα κατέρρεε το 1990 και εκατομμύρια ρακένδυτοι και πειναλέοι Έλληνες θα εγκατέλειπαν την ρημαγμένη πατρίδα και θα λαθρομετανάστευαν στις χώρες της Δύσεως, όπου θα ζούσαν κυνηγημένοι κάνοντας δουλειές του ποδαριού. Οι δε Ελληνίδες, θα κατέληγαν στα μπαρ και στους κακόφημους οίκους των ευρωπαϊκών πρωτευουσών. Με λίγα λόγια, θα ήμασταν οι Αλβανοί της Ευρώπης!

Αιωνία, λοιπόν, τιμή και δόξα αξίζει σ’ αυτούς που πολέμησαν για την ελευθερία και την ακεραιότητα της Πατρίδος. ΑΘΑΝΑΤΟΙ!

Γεώργιος Δημητρακόπουλος