«Άπτεσθαι ξύλου»... Γιατί χτυπάμε ξύλο όταν ακούμε κάτι δυσάρεστο;

«Άπτεσθαι ξύλου» ήταν η προτροπή των Αρχαίων Ελλήνων, λόγω της πεποίθησής τους ότι στα δένδρα κατοικούσαν νύμφες, (Δρυάδες/Αμαδρυάδες). ...

«Άπτεσθαι ξύλου» ήταν η προτροπή των Αρχαίων Ελλήνων, λόγω της πεποίθησής τους ότι στα δένδρα κατοικούσαν νύμφες, (Δρυάδες/Αμαδρυάδες).



Χτύπαγαν, λοιπόν, το ξύλο του κορμού των δένδρων για να επικαλεστούν την προστασία τους, καθώς οι νύμφες μπορούσαν να πραγματοποιήσουν τις ευχές των ανθρώπων.

«Χτύπα ξύλο» προτρέπουμε και σήμερα οι νεοέλληνες τον ίδιο μας τον εαυτό, αλλά και το συνομιλιτή μας, όταν ακούμε κάτι δυσάρεστο.

Πέραν της αρχαιοελληνικής εξήγησης, σύμφωνα με μια εκδοχή, οι άνθρωποι πολλές φορές συναντιούνταν στα δάση για να συζητήσουν τα θέματα τους, καλά ή κακά, νόμιμα ή παράνομα. Με το να χτυπάνε ξύλο, κορμούς δέντρων δηλαδή, διώχνανε τα οποιαδήποτε πνεύματα κατοικούσαν μέσα στο ξύλο για να μην τους ακούσουν…

Βέβαια δε χτυπάνε όλοι το ξύλο, άλλοι οι απλώς το ακουμπάνε.

Οι Βρετανοί, παραδείγματος χάριν, έχουν την έκφραση touch wood – άγγιξε το ξύλο!! Μια εξήγηση αυτής της «παραλλαγής» βρίσκεται σε μια παλιά Ιρλανδέζικη δεισιδαιμονία, σύμφωνα με την οποία αυτό το κάνανε για να ευχαριστήσουν τα μικρά ανθρωπάκια, τα οποία τους χαρίζανε καλή τύχη!!

Επίσης, θεωρούσαν πως τα δέντρα λατρεύονταν ως τόποι κατοικίας καλών και ευγενικών πνευμάτων. Έτσι, αγγίζοντας το ξύλο, την κατοικία δηλαδή του πνεύματος, προστατευόσουν και ο ίδιος από τα κακά πνεύματα!! Το άγγιγμα του ξύλου βλέπετε, πίστευαν πως προστατεύει και από την πραγματοποίηση κάποιων αρνητικών οιωνών!

Αργότερα η εν λόγω πρακτική συνδέθηκε με τον σταυρό του μαρτυρίου σαν μια πιθανή ρίζα του εθίμου.