Αυτό δεν είναι ΜΙΡΑΖ... Αλλά το Ισραηλινό Kfir, μια «ξεπατικοτούρα», με υψηλότερο ωφέλιμο φορτίο και βεληνεκές από το αυθεντικό...!!!

Το ανέπτυξε με διεθνή κατασκοπεία, για να λάβει τεχνικές, βιομηχανικές και κατασκευαστικές λεπτομέρειες του αεροσκάφους -Υψηλότερο ωφέλιμο ...

Το ανέπτυξε με διεθνή κατασκοπεία, για να λάβει τεχνικές, βιομηχανικές και κατασκευαστικές λεπτομέρειες του αεροσκάφους -Υψηλότερο ωφέλιμο φορτίο και βεληνεκές μια πιεστική ανάγκη για όλες τις Πολεμικές αεροπορίες

Το Πενταπόσταγμα έγραψε, ότι τελευταίες αναφορές λένε ότι η Ινδία, θα αποκτήσει δύο δωδεκάδες μεταχειρισμένα αεροσκάφη Mirage 2000 από τη Γαλλία. Η ιδέα είναι να ενισχυθούν οι γηράσκοντες στόλοι Mirage τέταρτης γενιάς IAF.

Το πόσο πολύ πιστεύουν, σε αυτόν τον τύπο οι Αξιωματούχοι της Ινδίας ήλθε να το επιβεβαιώσει, ο Tej Prakash Srivastava , αναλυτής στρατηγικών υποθέσεων δηλώνοντας:

«Η απόφαση της κυβέρνησης της Ινδίας να αποκτήσει 24 Mirages, μερικά σε πτητική κατάσταση, είναι το σωστό βήμα για τη διατήρηση του στόλου IAF Mirage-2000 για άλλα 20 τουλάχιστον χρόνια τουλάχιστον. Πιστεύουμε ότι ο συνδυασμός των δύο τύπων αεροσκαφών Mirage-2000 και Rafale, αποτελεί την ακαταμάχητη ασπίδα της χώρας μας, έναντι οιασδήποτε εχθρικής αεροπορικής παραβίασης του εναέριου χώρου μας με τρομερά αποτελέσματα» δήλωσε ο Tej Prakash Srivastava , αναλυτής στρατηγικών υποθέσεων.

Σήμερα αποκαλύπτουμε, πως υπάρχει και ένα άλλο κράτος που εμπιστεύεται τις δυνατότητές αυτού του τύπου του αεροσκάφους και το όνομά του αποτελεί μεγάλη έκπληξη, το Ισραήλ, το οποίο για τους γνωστούς λόγους ( το Ισραήλ μετατρέπει για τις δικές του ανάγκες ακόμα και το F-35) με κάποιες μετατροπές το παρουσιάζει με την ονομασία Kfir.

Ο προκάτοχος του Kfir, ο Nesher, ήταν ένα σχέδιο συνεργασίας με τους Γάλλους, μετά το πολύτιμο Mirage-3CJ που γνώρισε επιτυχημένη υπηρεσία με την IAF τη δεκαετία του 1960.

Ωστόσο, υπό την πίεση να αντικαταστήσει τα 60 τέτοια αεροσκάφη που είχε χάσει από τον πόλεμο των έξι ημερών του 1967 και τον πόλεμο της φθοράς, που έλαβε χώρα μέχρι τη δεκαετία του 1970, το Ισραήλ είχε επιδιώξει την ανάπτυξη μιας προόδου Mirage 3 που ονομάζεται Mirage-5.

Το Ισραήλ ήταν πρόθυμο να συμβιβαστεί, με ένα αεροσκάφος με κατώτερο ραντάρ και διακυβευμένη ικανότητα παντός καιρού, με αντάλλαγμα υψηλότερο ωφέλιμο φορτίο και βεληνεκές μια πιεστική ανάγκη εκείνες τις μέρες, για να αντιμετωπίσει την Αίγυπτο και τη Συρία με βαθιές επιθέσεις.

Ωστόσο, η Γαλλία επέβαλε εμπάργκο όπλων στο Ισραήλ τον Ιανουάριο του 1969, ως αντίποινα για την ισραηλινή αεροπορική επιδρομή στον Λίβανο, η οποία σταμάτησε την παράδοση των πρώτων 30 από τα 50 αεροσκάφη Mirage-5 που είχε παραγγείλει και ήδη πληρώσει το Ισραήλ.

Ακόμα χειρότερα, διέκοψε επίσης κάθε υποστήριξη για τα υπάρχοντα ισραηλινά Mirage-3CJ, αναγκάζοντάς το να αναπτύξει εγχώρια έρευνα και ανάπτυξη και διεθνή κατασκοπεία, για να λάβει τεχνικές, βιομηχανικές και κατασκευαστικές λεπτομέρειες για το αεροπλάνο.

Το Ισραήλ, ωστόσο, λέγεται ότι κατείχε τα βασικά σχήματα και σχέδια του αεροσκάφους, καθιστώντας βασικά το Nesher μια έκδοση του Mirage-5.

Λεπτομέρειες για τον κινητήρα Atar, αποκτήθηκαν από τον ελβετικό κατασκευαστή Sulzer, ο οποίος είχε κατασκευάσει τους κινητήρες για την ελβετική αεροπορία. Χρησιμοποιώντας αυτές τις λεπτομέρειες και πολλούς κινητήρες Atar στον υπάρχοντα στόλο Mirages του Ισραήλ, σχεδίασε αντίστροφα το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και άρχισε να τα κατασκευάζει.

Το πλαίσιο του Nesher, είχε πολλά εξαρτήματα κατασκευασμένα από το Ισραήλ, αεροηλεκτρονικά. ένα κάθισμα εκτόξευσης Martin-Baker και, μια ικανότητα να εκτοξεύσει ένα ευρύτερο φάσμα πυραύλων αέρος-αέρος, όπως ο ισραηλινός πύραυλος Shafrir που αναζητά θερμότητα.

Το Kfir από την άλλη, είδε μια επανασχεδιασμένη μύτη και έναν ισραηλινό κινητήρα General Electric J-79, που θα μπορούσε να προσφέρει βελτιωμένη ώθηση 49 Kilo Newtons (KN) και ώθηση μετά από καύση 83,4 KN. Ένα ξεχωριστό χαρακτηριστικό του Kfir, ήταν μια εισαγωγή αέρα στη βάση του κάθετου σταθεροποιητή για επιπλέον ψύξη για τον μετακαυστήρα.

Το Kfir μοιάζει με το Mirage-2000 της Ινδικής Πολεμικής Αεροπορίας (IAF), με τον σχεδιασμό των πτερυγίων δέλτα. Αλλά έχει επίσης «σκουλαρίκια», πίσω από τις εισαγωγές αέρα του κινητήρα και μια μη προεξέχουσα εξάτμιση.


Το έργο περιλαμβάνει την εγκατάσταση πολύ προηγμένων ηλεκτρονικών, ραντάρ, αισθητήρες, συσκευές δικτύωσης και σύνδεσης δεδομένων, συστήματα επικοινωνίας και νέα κράνη, τα οποία πιστεύεται ότι διαθέτουν γείσο Helmet Mounted Display (HMD).

Αυτές οι αναβαθμίσεις ωθούν το αεροσκάφος στην κατηγορία 4+ γενιάς που καθιστά ένα ενιαίο αεροπλάνο αρκετά ικανό να αναλάβει πληθώρα ρόλων και λειτουργική ευελιξία.