ΑΡΣΕΝΙΚΟ, ΘΑΛΛΙΟ, ΣΤΡΥΧΝΙΝΗ Να γιατί η Αγκάθα Κρίστι έβαζε τους δολοφόνους στα βιβλία της να σκοτώνουν με δηλητήρια τα θύματά τους

Όπως έγραψε η Αγκάθα Κρίστι στο περίφημο έργο της «Οι δύο όψεις ενός εγκλήματος» (“They Do It With Mirrors”) «το δηλητήριο ασκεί μια κάποι...

Όπως έγραψε η Αγκάθα Κρίστι στο περίφημο έργο της «Οι δύο όψεις ενός εγκλήματος» (“They Do It With Mirrors”) «το δηλητήριο ασκεί μια κάποια γοητεία. Δεν είναι τόσο ωμό όσο η σφαίρα του περιστρόφου ή ένα αμβλύ αντικείμενο».





Όσοι έχουν διαβάσει ορισμένα από τα διάσημα ή τα λιγότερο γνωστά αστυνομικά μυθιστορήματα της Αγκάθα Κρίστι θα έχουν προσέξει ότι συχνά βάζει τους δολοφόνους να χρησιμοποιούν δηλητήρια για να βγάλουν από τη μέση τα θύματά τους -για την ακρίβεια 41 φόνοι στα περίπου 80 έργα της έγιναν με δηλητηριώδεις ουσίες. Από που όμως προήλθε αυτή η εμμονή της μεγάλης Βρετανίδας συγγραφέως;

Η Αγκάθα Κρίστι εθελόντρια σε νοσοκομείο
Η εξοικείωσή της με τα δηλητήρια προήλθε από τις εμπειρίες που απέκτησε στη διάρκεια της ζωής της. Γεννημένη στο Τορκέ της Αγγλίας στις 15 Σεπτεμβρίου του 1890, γόνος καλής οικογένειας, η Αγκάθα Κρίστι κατετάγη σε ηλικία 24 ετών ως εθελόντρια νοσοκόμα στη διάρκεια του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου. «Είναι τραγική ειρωνεία αν σκεφτεί κανείς από τη μια το φρικτό θάνατο που βρήκαν τόσοι χαρακτήρες στα έργα της και από την άλλη ότι υπήρχε μια περίοδος της ζωής της που η Κρίστι λιποθυμούσε και μόνον στη θέα του αίματος», είπε στον Observer ο επικεφαλής του μουσείου του βρετανικού Ερυθρού Σταυρού, Άλασντερ Μπρουκς. Η δουλειά στο νοσοκομείο όλες αυτές οι εγχειρήσεις και οι ακρωτηριασμοί εξάντλησαν την Κρίστι που τοποθετήθηκε τελικά στο φαρμακείο του νοσοκομείου του Τορκέ, αφού προηγουμένως πέρασε τις απαραίτητες εξετάσεις βοηθού φαρμακοποιού.


Την εποχή εκείνη τα φάρμακα παρασκευάζονταν με το χέρι και η Κρίστι εξοικειώθηκε γρήγορα με τις δόσεις διαφόρων ουσιών και τις τοξικές επιδράσεις τους, όπως αναφέρει η Κάθριν Χάρκαπ στο βιβλίο της “A is for Arsenic: The Poisons of Agatha Christie”.

H διάσημη συγγραφέας είχε την τύχη να εργαστεί στο πλευρό ενός φαρμακοποιού, που τον γοήτευαν, όπως και εκείνη, οι μυστηριώδεις φόνοι και τα αστυνομικά μυθιστορήματα, Στην αυτοβιογραφία της αναφέρει ότι κάποτε ο προϊστάμενός της τής έδειξε έναν βώλο από το εκχύλισμα ενός δηλητηριώδους φυτού, του κουράρε, που κουβαλούσε στην τσέπη του και το οποίο επιφέρει τον θάνατο προκαλώντας παράλυση και ασφυξία. Της είπε ότι το κουβαλούσε μαζί του γιατί τον έκανε να νιώθει «ισχυρός». Αργότερα εμπνεύστηκε απ’ αυτόν έναν από τους πρωταγωνιστές του μυθιστορήματός της “The Pale Horse”. Αλλά στην πραγματική της ζωή η Αγκάθα Κρίστι χρησιμοποίησε τις γνώσεις της για τις τοξικές ουσίες προκειμένου να εμποδίσει τον προϊστάμενό της να στείλει κατά λάθος στον άλλο κόσμο κάποιους ασθενείς. Σύμφωνα με τη Χάρκαπ ο περί ου ο λόγος φαρμακοποιός είχε παρασκευάσει κάποτε μια παρτίδα υπόθετων, που περιείχαν δεκαπλάσια της φυσιολογικής ποσότητα φαρμάκου. Η Κρίστι αντιλήφθηκε το σφάλμα του και για να μην φανεί ότι τον αμφισβητεί έριξε τα υπόθετα στο έδαφος και τα πάτησε λέγοντας ότι το έκανε κατά λάθος. Ζήτησε συγνώμη και στη συνέχεια παρασκευάστηκε μια νέα παρτίδα υπόθετων, αυτή τη φορά με τη σωστή δοσολογία.

Φιάλη με δηλητήριο Αρσενικό.
Το Αρσενικό ήταν ένα από τα «αγαπημένα» δηλητήρια των δολοφόνων στα μυθιστορήματα της Αγκάθα Κρίστι / Φωτογραφία αρχείου: Flickr

Τα υπόθετα, φυσικά, θα ήταν μια περίεργη επιλογή ως όπλο εγκλήματος. Η Κρίστι χρησιμοποιούσε στα μυθιστορήματά της δηλητήρια που θα μπορούσε να πιει ή να φάει το υποψήφιο θύμα. Ο καθηγητής Φαρμακολογίας Μάικλ Τζέραλντ στο βιβλίο του με τίτλο “The Poisonous Pen of Agatha Christie”συνέταξε μάλιστα έναν κατάλογο με τα «αγαπημένα» δηλητήρια της Κρίστι και τις επιδράσεις τους , όπως π.χ. το τριοξείδιο του Αρσενικού, που ακόμη και μια εικοσαπλάσια της θανατηφόρας δόση στο τσάι δεν ανιχνεύεται, ενώ η Ταξίνη (ένα δηλητήριο από φύλλα πουρναριού, που προκαλεί βραδυκαρδία, πλειάδα παρενεργειών ακόμη και θάνατο) είναι πολύ πικρή για να χρησιμοποιηθεί από έναν επίδοξο δολοφόνο στο τσάι, αλλά «χάνεται» μέσα σ’ ένα βάζο μαρμελάδας.

Όταν η Αγκάθα Κρίστι ενέπνευσε έναν πραγματικό φονιά

Η Αγκάθα Κρίστι έμεινε άφωνη, όταν έμαθε ότι ένας πραγματικός φονιάς χρησιμοποιούσε τα μυθιστορήματά της ως πηγή έμπνευσης για να εξοντώνει τα θύματά του.


Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ένας Βρετανός εργάτης σε εργοστάσιο, ονόματι Γκρέιαμ Φρέντερικ Γιανγκ σκότωσε δύο συναδέλφους του ρίχνοντας στον καφέ και το τσάι τους Θάλλιο -μια άγευστη, διαλυτή, άκρως τοξική ουσία που δίνει τόσο διαφορετικά συμπτώματα στην αρχή ενώ τελικά καταλήγει σχεδόν σίγουρα σε θάνατο, δημιουργώντας την εντύπωση ότι οι θάνατοι δεν μπορούν να συσχετιστούν μεταξύ τους-. Ήταν το δηλητήριο που είχε χρησιμοποιηθεί στο “The Pale Horse”. Σε αντίθεση με τους φανταστικούς δολοφόνους της Κρίστι, η αστυνομία δεν χρειάστηκε να επιστρατεύσει τις ικανότητες ενός Ηρακλή Πουαρό ή μιας Μις Μαρπλ, αφού στην έρευνα που έκανε στο σπίτι του Γιανγκ βρήκε μεγάλες ποσότητες Θάλλιου.

Πώς έσωσε η Αγκάθα Κρίστι τη ζωή ενός παιδιού
Υπήρξε, όμως, και μια περίπτωση που η Αγκάθα Κρίστι έσωσε τη ζωή ενός μικρού παιδιού με τα γραπτά της, Το 1977 ένα κοριτσάκι ηλικίας μόλις 19 μηνών από το Κατάρ εισήχθη εσπευσμένα σε κρίσιμη κατάσταση σε κλινική του Λονδίνου. Οι γιατροί έσπαγαν τα κεφάλια τους για να ανακαλύψουν από τι έπασχε, αφού τα συμπτώματα εμετοί, διάρροια, διαταραχές του ύπνου καθιστούσαν ανέφικτη μια ασφαλή διάγνωση. Τη λύση έδωσε μια νοσοκόμα, που «καταβρόχθιζε» τα μυθιστορήματα της Αγκάθα Κρίστι και η οποία αναγνώρισε τα συμπτώματα που περιέγραψε λεπτομερώς στα βιβλία της η μεγάλη συγγραφέας: δηλητηρίαση από Θάλλιο. Οι εξετάσεις που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν τη διάγνωση. Κι έτσι σώθηκε η μικρή.

www.iefimerida.gr