ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ: Αυτός είναι ο Έλληνας Πυγμάχος που κατάφερε να εξοργίσει τον Χίτλερ!

Κατάφερε να εξοργίσει τον Χίτλερ μέσα στη Γερμανία. Είναι ο πιο διάσημος Έλληνας πυγμάχος με τεράστια καριέρα στην Ευρώπη και στη...

Κατάφερε να εξοργίσει τον Χίτλερ μέσα στη Γερμανία. Είναι ο πιο διάσημος Έλληνας πυγμάχος με τεράστια καριέρα στην Ευρώπη και στην Αμερική, ελάχιστοι όμως τον γνωρίζουν στην Ελλάδα. Το όνομά του, Αντώνης Χριστοφορίδης.

Τον Ιανουάριο του 1938 ο Χριστοφορίδης μπήκε στο «Σπορτ Παλάς» του Βερολίνου που ήταν κατάμεστο από του Ναζί. Σε περίοπτη θέση καθόταν και ο Αδόλφος Χίτλερ που περίμενε να δει το συμπατριώτη Γκούσταβ Έντερ του να πετυχαίνει μια ακόμη νίκη. Ο Γερμανός ήταν επτά χρόνια αήττητος και πρωταθλητής Ευρώπης.

Ο Χριστοφορίδης, δεν έχασε ούτε μια στιγμή την ψυχραιμία του, μπροστά στο φανατισμένο πλήθος. Ανταπέδιδε τα χτυπήματα με τρομερό στυλ και δε λύγισε ούτε στιγμή.

Στον τελευταίο γύρο μάλιστα, στρίμωξε τον αντίπαλό του στη γωνιά και τον σφυροκοπούσε. Όταν το γκογκ σήμανε τη λήξη, ο Χίτλερ δε βρισκόταν στη θέση του. Οι Γάλλοι δημοσιογράφοι πετούσαν τα χειρόγραφά τους έξαλλοι από χαρά και φιλούσε ο ένας τον άλλο.

Ο ίδιος ο Έντερ, πριν δώσουν οι κριτές τη βαθμολογία, σήκωσε το χέρι του Αντώνη, του νικητή του. Και ξαφνικά, όλο εκείνο το φανατισμένο πλήθος, κάτω από τις σβάστικες, ηρέμησε κι όταν σε λίγο ο διαιτητής σήκωσε το χέρι του Αντώνη Χριστοφορίδη, ο κόσμος ικανοποιήθηκε που ο σπίκερ ανέφερε τον νικητή ως Έλληνα.

Η ζωή για τον Έλληνα πυγμάχο Αντώνη Χριστοφορίδη αποτελούσε ένα μεγάλο ταξίδι. Από την Μερσίνη όπου μεγάλωσε, στην Σμύρνη, από εκεί στην Αθήνα, μετά Παρίσι, Αμερική και ξανά Αθήνα, όπου επέστρεψε για να ζήσει ήσυχα μετά την καριέρα του.

 

Οι εικόνες της παραδομένης στις Σμύρνης θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη του 5χρονου Αντώνη που έρχεται στην Αθήναως πρόσφυγας. Λίγα χρόνια μετά έχασε την μητέρα του, ο πατέρας του είχε σκοτωθεί στην μάχη, και ανέλαβε την ανατροφή των δύο αδερφών του. Τα πρωινά έκανε μεροκάματα στο ξενοδοχείο «Μυστράς» και το βράδυ φοιτούσε σε νυχτερινό σχολείο.

Στα 16 του χρόνια ο πολύ ήσυχος Αντώνης έπεσε θύμα… τραμπουκισμού από έναν συμμαθητή του. Ο νεαρός ταραξίας έφαγε τόσο ξύλο που οι συμμαθητές του Αντώνη έσπευσαν να τον συγχαρούν, αλλά και να τον παροτρύνουν να γραφτεί σε σχολή πυγμαχίας.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι ο… τραμπούκος υπήρξε ο ίδιο πυγμάχος και μάλιστα πουλέν αρκετών δασκάλων. Μετά από αυτό η καριέρα του ολοκληρώθηκε μάλλον άδοξα.

Σε ηλικία 17 ετών ο Χριστοφορίδης εγκατέλειψε την Ελλάδα για να αναζητήσει μια καλύτερη τύχη στη Γαλλία και πιο συγκεκριμένα στο Παρίσι. Χωρίς πολλά χρήματα στην τσέπη του την επόμενη κιόλας μέρα βρέθηκε σε ένα προπονητήριο. «Καθώς είδα την πόλη φωτισμένη αναρωτήθηκα τι είχα έρθει να κάνω σε αυτόν τον άγνωστο για μένα κόσμο που δεν ήξερα ούτε την γλώσσα του…» θα ομολογήσει αρκετά αργότερα. Εκεί που προπονούταν τον «τσιμπάει» ένας μάνατζερ και τότε αρχίζει σιγά σιγά να γίνεται γνωστός.

Λόγω ενός προβλήματος στα δάχτυλα, ο μάνατζέρ του τον εγκαταλείπει και ο ίδιος έμεινε χωρίς χρήματα, αφού ότι έβγαζε πήγαινε σε εκείνον. Τότε η τύχη του έφερε στην ζωή του τον πρώην πρωταθλητή πυγμαχίας Πιέρ Γκαντόν. Ο Γκαντόν θα τον βοηθούσε να κάνει ένα νέο ξεκίνημα.

«Στάθηκε πατέρας μου, πολύτιμος σύμβουλός μου, μου αποκάλυψε μυστικά του αθλήματος που ούτε φανταζόμουν ποτέ» εξομολογήθηκε στον δημοσιογράφο Δημήτρη Λυμπερόπουλο, χρόνια αργότερα.

Μετά τη μεγάλη του νίκη επί του Έντερ, στο Παρίσι τυχαίνει αποθεωτικής υποδοχής ενώ όλοι οι δημοσιογράφοι μιλούσαν για τον Έλληνα που ρεζίλεψε τον Χίτλερ, παρομοιάζοντάς τον με τον Τζέσε Όουενς. Τον θεωρούσαν δικό τους παιδί, αφού είχε μάθει τα μυστικά του σπορ στην χώρα τους. Μετά τη νίκη επί του Έντερ του άνοιγε ο δρόμος για να πάρει τον τίτλο του πρωταθλητής Ευρώπης.

Στις 14 Νοεμβρίου του 1938 αντιμετώπισε στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας ενώπιον 15.000 θεατών, τον Ολλανδό κάτοχο του τίτλου Μπεπ βανΚλάβερεν. Ο αντίπαλος ήταν ολυμπιονίκης το 1928 στο Άμστερνταμ. Η υπεροχή του Χριστοφορίδη ήταν καταφανής και στους 15 τρίλεπτους γύρους.

Ειδικά μετά τον 10ο γύρο, ο αντίπαλός του είχε περιοριστεί σε παθητικό ρόλο, προσπαθώντας να αποφύγει το νοκ-άουτ και στο τέλος του αγώνα παρέπαιε αιμόφυρτος. Ο Ελβετός διαιτητής αμέσως των ανακήρυξε νικητή, κάτι που αναγνώρισαν και οι Ολλανδοί θεατές.

Στο τέλος του αγώνα ο Χριστοφορίδης, κοίταξε ψηλά και γεμάτος συγκίνηση φώναξε: «Μάνα δεν έμαθα γράμματα όπως επιθυμούσες έμαθα όμως γροθιές». Ήταν πια πρωταθλητής Ευρώπης.

Με την εισβολή των Γερμανών έφυγε για τις ΗΠΑ όπου και εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, και συνέχισε να δίνει αγώνες. Οι εμφανίσεις του στην Ευρώπη, είχαν ως αποτέλεσμα να δεχτεί πρόσκληση να αντιμετωπίσει τον Αμερικανό Μέλιο Μπετίνα για τον παγκόσμιο τίτλο ελαφρών βαρών.

Ο αγώνας έγινε στις 13 Ιανουαρίου 1941 στο Κλίβελαντ του Οχάιο. Ο Μπετίνα προηγείτο στους 12 πρώτους γύρους αλλά στους τρεις τελευταίους ο Χριστοφορίδης αντεπιτέθηκε και κέρδισε στα σημεία με ομόφωνη απόφαση των κριτών.

«Δυο βδομάδες τώρα, πετάω στα ουράνια. Οι πατριώτες, εδώ στο Κλίβελαντ, έχουνε παραφρονήσει. Όταν νίκησα τον Μπετίνα, οι εφημερίδες γράψανε, οι Έλληνες νικάνε πα­ντού τους Ιταλούς. Και στα βουνά της Αλβανίας και στα ρινγκ της Αμερικής. Στα ελληνικά μαγαζιά —και είναι τόσα πολλά στο Οχάιο— με κερνάνε συνέχεια ουίσκι. Έχω πιαστεί από τις χειραψίες κι όχι από τις γροθιές. Ο Μέλιο ήταν ιπποτικός αντίπαλος, με φίλησε με ματωμένο χαμόγελο, πριν ο διαιτητής μου σηκώσει το χέρι μπροστά στους 20.000 θεατές της αρένας του Κλίβελαντ, που με χειροκροτούσαν. Θεέ μου, είχα νικήσει! Ήμουνα παγκόσμιος πρωταθλητής ημιβαρέων βαρών! Ένας Έλληνας τσάμπιον οφ δη γουόρλντ, όπως βροντοφωνούσε το μεγάφωνο».

Διατήρησε τον παγκόσμιο τίτλο νικώντας διαδοχικά τους Ιταλούς Ίταλο Κολονέλο και Τζόνι Ρομέρο, για να ηττηθεί στις 22 Μαΐου 1941 από τον Γκας Λέσνεβιτς στα σημεία. Αν και ο αγώνας δεν ήταν επίσημος για τον τίτλο, η ομοσπονδία έκρινε πως τον είχε χάσει. Είχε αρχίσει πλέον να πλησιάζει στη δύση της καριέρας του. Λίγους μήνες αργότερα, στις 12 Ιανουαρίου 1942 κινδύνεψε να ηττηθεί για πρώτη φορά με νοκ-άουτ από τον Έζαρντ Τσάρλς στο Σινσινάτι, καθώς υπέστη δύο νοκ-ντάουν έξι και εννέα δευτερολέπτων. Τελευταίος του αγώνας ήταν εναντίον του Εσθονού Άντον Ράαντικ στις 18 Φεβρουαρίου 1947. Τέλειωσε την καριέρα του με 53 νίκες (13 με νοκ-άουτ), 15 ήττες και 8 ισοπαλίες.

Ο Χριστοφορίδης, μετά την αποχώρησή του από τα ρινγκ, άνοιξε ένα εστιατόριο στο Οχάιο, το οποίο διατήρησε για πολλά χρόνια. Το 1971 κι αφού έχει πουλήσει όλη του την περιουσία επιστρέφει στην Ελλάδαόπου και μένει μέχρι το τέλος της ζωής του, στις 31 Οκτωβρίου 1985.

Πηγές; Περιοδικό «Active», mixanitouxronou, wikipedia, liberopoulos.gr