Αυτοί ήταν ΑΝΤΡΕΣ! Ο Τέλος Άγρας χτυπάει τους κομιτατζήδες στη Λίμνη των Γιαννιτσών και τραυματίζεται... αλλά και τραυματίας μια βδομάδα μετά επιστρέφει στο μέτωπο...!!!

14 Νοεμβρίου 1906 : Τραυματισμός του Ανθυπολοχαγού Τέλλου Άγρα. Το ανταρτικό σώμα του Ανθυπολοχαγού Σαράντου Αγαπηνού (Τέλλου Άγρα), π...

14 Νοεμβρίου 1906 : Τραυματισμός του Ανθυπολοχαγού Τέλλου Άγρα.

Το ανταρτικό σώμα του Ανθυπολοχαγού Σαράντου Αγαπηνού (Τέλλου Άγρα), που δρούσε μέσα στη λίμνη των Γιαννιτσών, επιτίθεται εναντίον της κεντρικής βουλγαρικής Καλύβας, της περιοχής Ζερβοχωρίου, για να την καταλάβει. Παρά τις σοβαρές απώλειες που προξενεί στους κομιτατζήδες, δεν κατορθώνει να πετύχει το σκοπό του, ενώ τραυματίζονται ο ίδιος ο Αγαπηνός, ο υπαρχηγός του σώματος και άλλοι τέσσερις άνδρες. Μεταφέρεται τραυματισμένος στην Θεσσαλονίκη και μιά εβδομάδα αργότερα επιστρέφει στο πεδίο της μάχης.








Ο Τέλλος Άγρας με το βαθμό του υπολοχαγού μπήκε ως αντάρτης στο Βάλτο των Γιαννιτσών και πρωτοστάτησε στις συμπλοκές με τους κομιτατζήδες.Πραγματικό του όνομα Σαραντέλος ή Σαράντος Αγαπηνός. Η καταγωγή του ήταν από τους Γαργαλιάνους, όμως, γεννήθηκε στο Ναύπλιο, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του ως Εφέτης.

Κατάγεται από πατέρα και μητέρα που οι ρίζες της γενιάς τους χάνονται σε ένδοξες και αριστοκρατικές οικογένειες. Η μητέρα του, ήταν αδελφή του στρατηγού Ιωάννη Παπατσώνη. Το 1901 αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων και τοποθετήθηκε στη φρουρά της Αθήνας. Η επιθυμία του να προσφέρει ουσιαστικότερες υπηρεσίες στην πατρίδα τον ώθησε μετά από λίγους μήνες στην εθελούσια κατάταξή του στα στρατιωτικά σώματα που αγωνίζονταν στη Μακεδονία εναντίον των βουλγάρων κομιτατζήδων.

Σε πολύ νεαρή ηλικία κατόρθωσε να διοριστεί αρχηγός ενός ανταρτικού σώματος, το οποίο προετοίμαζε στο Βόλο ο καπετάν Ακρίτας. Η δράση και ο μαρτυρικός θάνατος του Καπετάν Άγρα ενέπνευσαν στην Πηνελόπη Δέλτα το γνωστό μυθιστόρημά της «Στα μυστικά του Βάλτου». Έγινε ο τρόμος των βουλγάρων ανταρτών της Λίμνης και προστάτης των Ελληνικών χωριών, θρυλικός εις όλη την Μακεδονία για τα ηρωικά του κατορθώματα. Δυστυχώς, επεδίωξε φιλική συνεννόηση με τους Βουλγάρους αρχηγούς Κασάψεφ και Σλατάν, στους οποίους έδωσε εμπιστοσύνη και προσήλθε άοπλος με, ένα μόνον σύντροφο σε προκαθορισμένη εκ των προτέρων συνέντευξη στο Βλάδοβο.

Συνελήφθη τότε άνανδρα κατά διαταγή αυτών από τους άνδρες τους και περιήχθη προς διαπόμπευση επί μία εβδομάδα στα βουλγαρικά χωριά της Έδεσσας και Καρατζόβας και τέλος απαγχονίσθηκε μαζί με τον σύντροφό του σε κλαδί καρυδιάς στο δρόμο μεταξύ Τεχόβου και Βλαδόβου. Ο τάφος του υπάρχει στο νεκροταφείο του Βλαδόβου, κενοτάφιο δε επί της Εγνατίας οδού στην είσοδο του Βλαδόβου. Μαρτύρησε την 3η Ιουνίου 1907 σε ηλικία μόλις 27 ετών.