Ο ελληνικός στόλος υποβρυχίων απολαμβάνει εδώ και δεκαετίες σημαντικές πρωτιές σε τεχνολογική εξέλιξη. Θυμίζουμε πως η χώρα μας ήταν η πρ...
Ο ελληνικός στόλος υποβρυχίων απολαμβάνει εδώ και δεκαετίες σημαντικές πρωτιές σε τεχνολογική εξέλιξη. Θυμίζουμε πως η χώρα μας ήταν η πρώτη που παρήγγειλε στη δεκαετία του 1970 την τότε ολοκαίνουργια κλάση Type 209, ήταν η πρώτη που παρήγγειλε τα Type 214 παραμονές του 2000, ήταν η πρώτη που έκανε μετασκευή σε συμβατικό ντίζελ υποβρύχιο σε μη αναερόβιας πρόωσης, με το «Ωκεανός».
Τα άλλα τρία σκάφη είναι ήδη πολύ μεγάλης ηλικίας, το «Νηρεύς» είναι 50 ετών, το «Τρίτων» το ίδιο, το «Πρωτεύς» 49 (από την καθέλκυση πάντα). Η επόμενη παρτίδα σκαφών, τα επίσης 209 αλλά με μεγαλύτερο εκτόπισμα ως υποκλάση 209/1200, είναι 43 ετών το «Ποσειδών» και το «Αμφιτρίτη» και 42 το «Πόντος». Το «Ωκεανός», αν και 43 ετών είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση καθώς όπως είπαμε δέχθηκε την αναβάθμιση σε AIP, με εργασία που περιελάβανε κόψιμο του σκάφους και προσθήκη εξτρά τμήματος με σημαντικές αναβαθμίσεις.
Στο σύνολο όμως ο στόλος μας των υποβρυχίων μπορεί να αξιολογηθεί ως 3 διαφορετικές ομάδες σκαφών. Τα 4 σύγχρονα Type 214, το ιδιαίτερο «Ωκεανός» και τα 6 παλαιά Type 209 με μέσο όρο ζωής τα 46 χρόνια. Κάτι που τα καθιστά από τα παλαιότερα στο δυτικό κόσμο. Σαφώς ξεπερασμένα τεχνολογικά, λειτουργικά μεν χάρη στον κόπο του Πολεμικού Ναυτικού, αλλά με προβληματισμούς για το πόσο ακόμη μπορεί να προσφέρουν. Στην πράξη λοιπόν έχουμε 5 υποβρύχια σύγχρονα (ή εν μέρει) και τα 6 παλαιά που είναι δεδομένη η άμεση ανάγκη για αντικατάσταση τους.
Θα είμαστε βέβαια παράλογοι να πιστέψουμε πως η χώρα μας μπορεί να αντικαταστήσει αυτά τα 6 ένα προς ένα. Κι αυτό γιατί η τιμή των νέων υποβρυχίων διεθνώς έχει ανέβει σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες, λόγω υψηλών προδιαγραφών, δυσκολίας παραγωγής, μικρών παραγγελιών και αυξημένων απαιτήσεων απόδοσης σε μεγάλο βάθος χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.