Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι τόσο εύθραυστη όσο και τα Σκόπια

Του Αλέξανδρου Δρίβα, Διεθνολόγου -Συντονιστή του Τομέα Ευρασίας & Ν. Α. Ευρώπης στο ΙΔΙΣ – Research Fellow in HALC (Hellenic American ...

Του Αλέξανδρου Δρίβα, Διεθνολόγου -Συντονιστή του Τομέα Ευρασίας & Ν. Α. Ευρώπης στο ΙΔΙΣ – Research Fellow in HALC (Hellenic American Leadership Council) *

Το μέλλον της διαφοράς μας με το βόρειο γειτονικό κρατίδιο, ήταν δεδομένο πως θα την κληρονομούσαμε με την Αλβανία. Το λέμε, το ξαναλέμε χρόνια ατελείωτα πως στα Βαλκάνια, επειδή ισχύουν άλλες συνθήκες και όχι ”Βελγίου” που ήθελαν οι εδώ αφελείς, οι πληθυσμοί και τα εδάφη είναι ζωντανοί παράγοντες διαμόρφωσης ισορροπιών.

Χωρίς αιτιολόγηση βάσει χρονολογίου, κάθετί άλλο είναι προπαγάνδα. Λοιδορούσαν το ”μουσουλμανικό τόξο” όμως ήταν ζωντανό σχέδιο και στρατηγική επιδίωξη της Τουρκίας η οποία επιθυμεί να διαχειριστεί μουσουλμάνους και τουρκογενείς σε Βουλγαρία, Θράκη, βόρειο κρατίδιο και Αλβανία συν τις νέες συνθήκες στη Βοσνία και στο Κόσοβο (υπάρχει εστία ΙΚ στο Κόσοβο).

Οι ΗΠΑ ήταν απρόθυμες να μπουν στη Γιουγκοσλαβία που τελικά μπήκαν καθώς φάνηκαν ευάλωτες στις γερμανικές πιέσεις. Η Γερμανία δεν ήθελε μια δυνατή βιομηχανία του ευρωπαϊκού Νότου να ανταγωνίζεται την γερμανική επιρροή (οικονομική) στην νοτιοανατολική Ευρώπη. Ο Κίσιντζερ έλεγε πως ήταν έγκλημα να αλλάξει η ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή. Με πρόσχημα της επανόδου των Ρώσων (τότε οι Ρώσοι αντάλλαζαν πετρέλαιο με τρόφιμα) στα Βαλκάνια, η Γερμανία έκανε ”τεύχη” τη Γιουγκοσλαβία. Η λογική είναι απλή. Όσα προβλήματα υπέβοσκαν επί Τίτο, βγήκαν όχι μόνο στην επιφάνεια με τη διάλυση αλλά και απέκτησαν κρατική υπόσταση. Το μίσος έγινε διακρατικό ενώ πιο πριν, μερίδα της κοινωνίας των φανατικών είχε τις επικίνδυνες ιδέες.

Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι απόρροια αυτής της λανθασμένης λογικής. Να δοθούν ταυτότητες όχι μόνο σε λαούς αλλά και σε κράτη. Παρά την ”επιτυχία΄’ του σφετερισμού της ταυτότητας από το βόρειο γειτονικό-περίκλειστο κρατίδιο, τα προβλήματα συνοχής του δε λύθηκαν. Υποτίθεται πως μια ταυτότητα θα του έλυνε το θεμελιώδες πρόβλημα ύπαρξης. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Δε γίνεται όσοι λέμε ότι το Αφγανιστάν δεν είναι έθνος-κράτος μετά να κλείνουμε τα μάτια σε ένα άλλο μόρφωμα το οποίο, δεν είναι έθνος-κράτος.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι μαζί με τον κίνδυνο κατάρρευσης της Συμφωνίας των Πρεσπών, υπάρχει το πρόβλημα της επανόδου της Τουρκίας στα πράγματα του βορείου κρατιδίου μέσω των Αλβανών.

Απλά και σταράτα: Το ζήτημα της ονομασίας του κρατιδίου σχετίζεται άμεσα με το θέμα μας στη Βόρεια Ήπειρο. Η Ελλάδα οφείλει να μιλήσει άμεσα με τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, χώρες βαλκανικές και κρίσιμες για την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και από κοινού να βγει μια απάντηση σε όσα μπορούν να γίνουν στο βόρειο κρατίδιο. Οι Ευρωπαίοι πρέπει να είναι δεκτικοί στα ελληνικά αιτήματα όταν γίνουν διότι μέσω της Γερμανίας κορόϊδεψαν τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων με δήθεν ταχύρρυθμη ένταξη στην ΕΕ όταν στις Βρυξέλλες δεν ξέρουν γεωπολιτικά που πατάνε και έχοντας το προσφυγικό σε έξαρση.

Η Συμφωνία των Πρεσπών για την οποία τόσο ”περήφανοι” ήταν οι μάστορές της, αποδεικνύει ότι είναι τόσο εύθραυστη όσο και το γειτονικό μας κρατίδιο. Λέγαμε πως είναι έτοιμο να καταρρεύσει και θα μπορούσαμε με παρελκυστική πολιτική να το οδηγήσουμε διπλωματικά στο να δεχτεί ένα άλλο όνομα αλλά τελικά φαίνεται ότι οι ιδεοληπτικοί ήθελαν ακριβώς αυτό που ήθελαν και οι ”ιδεολογικοί τους πρόγονοι”. Τη Μακεδονία του Αιγαίου.